Są doceniani, podziwiani, a najlepsze restauracje ustawiają się dla nich. To najlepsi szefowie kuchni, którzy zasłużyli sobie na swój talent dzięki specjalnej wizji sztuki kulinarnej. Dziś porozmawiamy o pięciu najwybitniejszych szefach kuchni we Włoszech.
Carlo Cracco
Od 2007 roku Carlo Cracco jest głównym szefem kuchni w Ristorante Cracco, zlokalizowanej przy Via Victor Hugo, 4, Mediolan. 
Jest to dość przestronny obiekt, który może pomieścić jednocześnie około 60 osób, i który tworzy właściciel trzech gwiazdek Michelin. Kracko urodził się w Vincenza w 1965 roku, a 30 lat temu poszedł do kuchni z Gualtiero Marchesi, pierwszym włoskim kucharzem, który otrzymał trzy prestiżowe gwiazdki. Jak wszyscy początkujący szefowie kuchni, Krakko ciągle zmieniał pracę, absorbując niczym gąbka nową wiedzę i bezcenne doświadczenie. Później przeniósł się do Garlenda, gdzie rozpoczął pracę w Relais & Chateaux. Po trzech latach we Francji Carlo wrócił do Włoch i został szefem kuchni restauracji Enoteca Pinchiori we Florencji, gdzie otrzymał dwie gwiazdki Michelin. Wkrótce jego mentor, Gualtiero Marquezi, poprosił go o powrót do pracy w nowej L'Albereta w Erbusco. Ale tam Krakko nie został długo: trzy lata później wyjechał do Piemontu, gdzie otworzył własną restaurację, a 12 miesięcy później otrzymał kolejną gwiazdkę Michelin. Słynny szef kuchni wziął udział w popularnym programie telewizyjnym MasterChef, po którym Kracko zyskał jeszcze większą sławę.
Bartolomeo Scappi
Najsłynniejszy renesansowy kucharz miał zaszczyt gotować dla sześciu spadkobierców Kościoła katolickiego w czasach, gdy Michał Anioł malował ściany Kaplicy Sykstyńskiej. 
Dziś historycy mają trudności z dokładną odpowiedzią na pytanie „Kiedy urodził się Scappy?” Wielu uważa, że mistrz urodził się około 1500 roku w Bolonii. Pomimo faktu, że niewiele wiadomo o życiu osobistym Scappi, jego osiągnięcia w dziedzinie zawodowej zostały starannie udokumentowane. Tak więc w 1536 roku służył w służbie kardynałowi Lorenzo Campeggi i zorganizował wystawny bankiet na cześć świętego cesarza rzymskiego Karola V. W 1549 roku Skappi służył papieżowi Pawłowi III, o czym pisał w swoich książkach. . Kucharz zwrócił szczególną uwagę na opis bankietu dla przedstawicieli konklawe, które zostało zwołane po śmierci papieża. W swojej autobiografii Scappi szczegółowo opisał, jakie środki zostały podjęte w średniowieczu, aby zapobiec zatruciu przez wysokich urzędników. Kucharz nie przegapił okazji, by opisać kolejne rozdziały Kościoła katolickiego, które miał okazję karmić. Oprócz wszystkiego Scappi mówił w swoich książkach o mądrości przygotowywania różnych potraw, a także o ich podawaniu.
Cesare Casella
Casella był skazany na miłość do kuchni i wszystkiego, co się z nią wiązało: dorastał w pobliżu restauracji.
Pomimo faktu, że jego rodzice nalegali, aby zostać lekarzem lub wybrać bardziej szlachetny zawód, młody talent zdecydowanie postanowił zostać kucharzem. W wieku 14 lat studiował w szkole kulinarnej Ferdinando Martini (Ferdinando Martini). Po ukończeniu tej instytucji edukacyjnej Casella poważnie zaangażowała się w rozwój różnego rodzaju przypraw i ziół, których umiejętne połączenie stało się jego znakiem rozpoznawczym. Szef kuchni szybko stworzył dla siebie światową nazwę, oferując przed sądem gościom restauracji, w których pracował, własną wizję potraw. W 1991 roku jego rodzinna restauracja otrzymała gwiazdkę Michelin. W 2001 r. Cesare otworzył własną instytucję i nazwał ją imieniem dziadka - Beppe. Po tej restauracji nastąpiło otwarcie innych, w tym Manhattan Maremma, który zdobył uznanie krytyków restauracji. Z roku na rok utalentowany szef kuchni zdobył wiele nagród i tytułów. Dziś Cesare Casella jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli nagrody Michelin.
Gualtiero Marchesi
Jeśli zapytasz Włocha, który jest najwybitniejszym kucharzem we Włoszech, prawdopodobieństwo, że usłyszysz imię Gualtiero Marquezi, jest bardzo wysokie.
Marquezi, urodzony w Mediolanie w 1930 r., W młodości studiował sztukę kulinarną w restauracji w hotelu Kulm w San Moritz, aw wieku 18 lat przeprowadził się do Szwajcarii na zaproszenie restauracji Ecole Hôteliere. W 1950 roku wrócił do Włoch i zaczął pracować w restauracji swojej rodziny. Niestrudzenie wymyślał nowe odmiany znanych potraw, ale wkrótce postanowił wyjechać do Francji po inspirację i nową wiedzę. Kilka lat później utalentowany kucharz przybył do Mediolanu, gdzie otworzył restaurację na Bonvesin de la Riva. Wkrótce instytucja otrzymała nagrodę Michelin, a dwa lata później restauracja Marchesi miała już dwie gwiazdki i była bardzo znaczącą postacią w świecie kulinarnym. Warto zauważyć, że sam szef kuchni wielokrotnie otrzymywał prestiżowe nagrody, w tym honorowy tytuł Rycerza Republiki Włoskiej w 1986 roku. W 2008 r. W Mediolanie otwarto kolejną restaurację słynnego szefa kuchni Il Marchesino, która wkrótce zyskała ogromną popularność. W 2009 roku Marquezi zdobył najbardziej prestiżową nagrodę Złotego Fartucha, o której wielu szefów kuchni nawet nie marzy. Można śmiało powiedzieć, że Gualtero Marquezi jest osobą, która naprawdę uwielbiała włoską kuchnię.
Antonio Carluccio
W Anglii Antonio Carluccio jest uważany za „ojca chrzestnego” włoskiej kuchni, więc nie wspominając o nim w tym artykule, byłby niewybaczalny. 
Mistrz kulinarny, uważany za jednego z najwybitniejszych brytyjskich szefów kuchni, urodził się w Salerno w 1937 r. W rodzinie zwykłych pracowników. W 1958 r. Przeprowadził się do Wiednia, gdzie rozpoczęła się zawrotna kariera. Początkowo dostarczał swoje kulinarne kreacje tylko dworowi przyjaciół i krewnych, ale wkrótce jego ambicje znacznie wzrosły i chciał poznać szersze grono ludzi. Carluccio przeprowadził się do Londynu i pracował przez pewien czas w sklepie z winami, a następnie osiadł w restauracji Neal Street (zamknięta). To tutaj udało mu się pokazać wszystkim, jak prawidłowo serwować dania kuchni włoskiej. W 1983 roku został gwiazdą telewizyjną i wkrótce wydał swoją pierwszą książkę. Jego sława rosła z każdym dniem, często był zapraszany jako gość i gospodarz różnych programów. Carluccio jest autorem trzynastu książek, z których najsłynniejszą można nazwać „Włochy Antonio Carluccio”. Ma 77 lat i wciąż jest pełen siły i inspiracji, co pozwala mu tworzyć przepisy do dziś.
Marco Sacco
Marco Sacco miał zostać jednym z najwybitniejszych szefów kuchni na światowej scenie kulinarnej.
Jego rodzice, Bruna (Bruna) i Gastone (Gastone) Sacco, otworzyli swoją pierwszą restaurację Il Torchio w tym samym miesiącu, w którym urodził się mały Marco. W 1972 r. Rodzina Sacco zamknęła instytucję, ale tylko w celu stworzenia nowego dwa lata później - Piccolo Lago - małej restauracji w małej prowincji Verbania. Początkowo Marco odwiedzał kuchnię tylko z powodu ciekawości dzieci, potem zaczął uczyć się gotować różne potrawy, a potem kuchnia stała się jego miejscem pracy. Przyszły szef kuchni Michelin początkowo pracował pod kierunkiem znanych szefów kuchni w Europie, wchłaniając wszystkie sztuczki i subtelności gotowania jak gąbka. Jego gotowość do eksperymentowania szybko zmieniła utalentowanego asystenta kucharza w jedną z najbardziej znaczących postaci w dziedzinie włoskiej gastronomii. W 2004 r. Restauracja jego rodziców, w której Sacco był szefem kuchni, otrzymała swoją pierwszą gwiazdkę Michelin, a zaledwie trzy lata później do tej nagrody została dodana kolejna. W kuchni tego mistrza, który, nawiasem mówiąc, jest prezesem Włoskiego Stowarzyszenia Szefów Kuchni, rodzą się prawdziwe arcydzieła sztuki kulinarnej z niesamowitym połączeniem jakości, piękna i smaku.
