Stefania Sandrelli (Stefania Sandrelli) - aktorka filmowa z Włoch, modelka, reżyserka i scenarzystka. Ma ponad osiemdziesiąt prac w filmach różnych gatunków (komedie, melodramaty, dramaty, thrillery, kino intelektualne, filmy erotyczne).
Biografia
Przyszła aktorka urodziła się 5 czerwca 1946 r. We włoskiej gminie Viareggio w regionie Toskania w prowincji Lucca (Provincia di Lucca).
Droga do kina
Rodzice dziewczynki Othello (Othello) i Florydy (Floryda) Sandrelli wcześnie zauważyli talent aktorski swojej córki. Ojciec rodziny umiera, gdy dziewczynka ma 8 lat, a wraz ze swoim starszym bratem Sergio (Sergio), który później stał się znanym muzykiem, pozostają pod opieką matki. Od ósmego roku życia Stephanie tańczy i uczy się grać na akordeonie. Kiedy nadszedł czas, dziewczyna została zapisana do szkoły handlowej, gdzie poszła z wielką przyjemnością. Tam Stefania z powodzeniem bierze udział w nieprofesjonalnych przedstawieniach.
W wieku czternastu lat przyszła gwiazda staje się uczestnikiem corocznego konkursu piękności Miss Italy, aw wieku 15 lat wygrywa konkurs Miss Viareggio.
Natychmiast dziewczynka zaczęła otrzymywać oferty od reżyserów dotyczące kręcenia filmu. Pierwszymi obrazami, w których zadebiutowała w 1961 roku były:
- „Night Youth” („Giovent di notte”), reż. Mario Sequi (Mapio Sequi);
- „Faszystowski przywódca” („Il federale”) w reżyserii Luciano Salce (LucianoSalce), w którym zagrała z Hugo Tonyazzi (Ugo Tognazzi).
Pierwszy sukces
Dzięki udziałowi w tych obrazach aktorce udało się zobaczyć reżysera Pietro Germi. Zaprosił ją do nakręcenia filmu Divorzio all'italiana w 1961 r., Gdzie dał młodemu talentowi wiodącą rolę Angeli, co później przyniosło dziewczynie wielką sławę. Jej partnerem w filmie był już doświadczony aktor Marcello Mastroianni (Marcello Mastroianni).
Ostatnie ujęcia filmu, w których Stefania pojawia się w bikini, w całej okazałości pokazują idealne ciało dziewczyny. Niezrównaną grę aktorów dostrzegli zarówno krytycy, jak i widzowie.
W 1964 roku, kontynuując współpracę z tym samym reżyserem, Stefania odegrała ważną rolę w tragikomedii Sedotta i Abbandonata. To ostatecznie potwierdziło wykonawcę w roli gwiazdy filmowej.
W 1965 r. Kolejny film „Znałem ją dobrze” („Io la conoscevo bene”) w reżyserii Antonio Pietrangeli z rolą planu psychologicznego wzmocnił triumf aktorki.
Jermie nakręcił Sandrelli w dwóch kolejnych filmach komediowych:
- „Immoral” („L'immorale”) w 1967 roku wraz z Hugo Tonyazzi;
- Alfredo, Alfredo (Alfredo, Alfredo), w 1972 r., Partner Dustin Lee Hoffman (Dustin Lee Hoffman);
W 1974 roku zmarł Pietro Germi. Stefania bardzo martwiła się odejściem z życia ukochanego reżysera, ale nie przestała grać w tragikomedii.
Nowe horyzonty
Linie postaci scenicznych wyznaczonych przez Jermiego dla Sandrelli błyszczały nowymi twarzami w tandemie z włoskim reżyserem i scenarzystą Ettore Scolą. Od początku lat siedemdziesiątych wykonawca lśnił w swoich utworach:
- Dramat komediowy „Tak bardzo się kochaliśmy” („C'eravamo tanto amati”), 1974. W następnym roku film zdobył Złotą Nagrodę 9. Festiwalu Filmowego w Moskwie. Partnerami scenicznymi byli Nino Manfredi i Vittorio Gassman. Film staje się ostatnim dziełem Vittorio Gaetano de Sica (Vittorio Gaetano De Sica), który zmarł podczas instalacji taśmy;
- Taras Tragicomedy (La terrazza), 1980 rok. Bohaterka Sandrelli (Giovanna) pojawia się na obrazie działacza sił lewicy, pasjonującego się wyłącznie polityką. Ale zamiłowanie do opozycji (bohater Vittorio Gassman) wzbudziło kobiecość w Giovanna;
- Melodramat „Rodzina” („La famiglia”), 1987 rok. Kolejny film z Gassmanem, nie tak wybitny jak dwa poprzednie, ale z taką samą niezrównaną grą gwiezdnego duetu.
Inne role
Oprócz gatunku komediowego Sandrelli miała także role o innej orientacji, współpracuje także z takimi reżyserami, jak: Francuz Jean-Pierre Melville, Francuz Jean Becker, Włoch Carlo Lizzani, Włoch Bernardo Bertolucci (Bernardo Bertolucci). Najważniejsze zdjęcia w biografii aktorki to filmy:
- Dramat kryminalny „Senior Fershaw” („L'aine des Ferchaux”), 1963, reż. Melville. Film jest adaptacją powieści belgijskiego pisarza Georgesa Simenona (Georges Simenon) „The Case of Fershaw”. Pierwszą męską rolę w filmie wykonuje Jean-Paul Belmondo;
- Komedia „Czuły oszust” („Tendre Voyou”), 1966, reżyseria Becker, gdzie Sandrelli ponownie współpracuje z Belmondo;
- Dramat „Partner” („Partner”), 1968, reż. Bertolucci. Obraz oparty jest na historii Fiodora Dostojewskiego „Double”;
- Dramat „Kochanek Graminyi” („L'amante di Gramigna”), 1969, reż. Lidzani. Współczesna historia pozbawionej ziemi Robin Hooda. Za pracę w filmie Stephanie została nagrodzona na Międzynarodowym Festiwalu Kina w San Sebastian (Festival Internacional de Cine de Donostia-San Sebastian) w nominacji „Najlepsza aktorka”;
- Dramat „Konformista” („Ilformista”), 1970, reż. Bertolucci. Film jest adaptacją powieści o tym samym tytule autorstwa włoskiego pisarza Alberto Moravii, aw 1971 roku otrzymał ogólnokrajową nagrodę filmową „David di Donatello” („Ente David di Donatello”) w kategorii „Najlepszy film roku”;
- Dramat historyczny „XX wiek” („Novecento”) Bertolucci, 1976. Sandrelli wzięła udział w filmie już w Olympus kina europejskiego, jej partnerami byli: Robert De Niro, Gerard Depardieu i Burton Stephen Lancaster.
W latach 70. Aktorka została zaproszona do strzelania i innych mistrzów kina europejskiego.
Sandrelli współpracował z francuskim reżyserem Claude'em Chabrolem na planie thrillera Les magiciens w 1976 roku. Włoski reżyser Mario Monicelli nakręcił gwiazdę filmową w Brancaleone alle crociate, 1970.
Włoski reżyser Luigi Comencini zaprosił aktorkę do ról w filmach: Zbrodnia w imię miłości (Delitto d'amore) w 1974 roku i Cork - Unbelievable Story (L'ingorgo - Una storia impossibile) w 1979 r.
Od lat osiemdziesiątych Stefanie ma wiele ról w filmach z gatunku erotycznego na zaproszenie młodych talentów Tinto Brass i Sergio Corbucci. Najbardziej uderzające filmy tego okresu dla aktorki to zdjęcia:
- Dramat erotyczny „Klucz” („La chiave”), 1983, reż. Brass;
- Erotyczny melodramat „Uwaga” („L'attenzione”), 1985, reż. Soldati. Zdjęcie jest godne uwagi, ponieważ Stephanie została zastrzelona jednocześnie ze swoją najstarszą córką Amandą;
- Dramat „Okulary w złotej ramie” („Gli occhiali d'oro”) w 1987 r., Reż. Giuliano Montaldo (wł .: Giuliano Montaldo);
- Komedia „Mamy nadzieję, że będzie dziewczynka” („Speriamo che sia femmina”) Monicelli, 1986.
W 1990 roku aktorka zagrała w pięciu filmach jednocześnie, w 1994, 1996, 2001, 2004, pracowała co roku w czterech filmach, w 1992, 1995, 1998, 1999, 2003, 2008-2010. Sandrelli miał trzy projekty rocznie.
W 2012 roku Stefania Sandrelli zagrała w miniserialu „Duża rodzina” („Una grande famiglia”).
Życie osobiste
Od szesnastego roku życia Stephanie nawiązuje bliskie relacje ze swoim żonatym muzykiem Gino Paulim, aw 1964 roku mieli córkę Amandę, która później została aktorką, choć nie tak wybitną jak jej matka.
Później, w 1973 roku, Sandrelli rodzi syna Vito z Nicky Pende. Teraz aktorka ma wnuki: Rocco (Rocco), Elena (lena), Dorothy (Dorothy) i Francisco (Francesco).
W 1983 roku Stefania zdecydowała się na cywilne małżeństwo z reżyserem Giovanni Soldati (Giovanni Soldati) i nadal z nim mieszka. Nie lubi reklamować swojego życia osobistego, więc wiele z nich pozostaje nieznanych wielu fanom.
Wygląd
Aktorka jest właścicielem ciemnobrązowych oczu i eleganckich, kręconych, miękkich ciemnych włosów. Nie maluje w innych kolorach, ponieważ preferuje naturalność i naturalne piękno.
Ma jasny odcień skóry i niezbyt pełne usta. Stephanie nie jest zwolenniczką chirurgii plastycznej, nie pompuje się silikonem i nie lubi szelek. Twarz jest owalna, czoło i nos są średnie. Wysokość - 177 centymetrów, na ciele nie ma tatuaży i kolczyków.
Nagrody i nominacje
Gwiazda filmowa była osiem razy nominowana do nagrody filmowej Davida di Donatello:
- W kategorii „Najlepsza aktorka” za obraz „Mignon left” („Mignon е partita”) w 1989 r. (Zwycięzca), za film „A Strange Illness” („Il male oscuro”) w 1990 r. (Zwycięzca), „Family” in 1987 i The First Beautiful (La prima cosa bella) w 2010 r .;
- W kategorii „Aktorka drugoplanowa” za film „Ostatni pocałunek” („L'ultimo bacio”) w 2001 r. (Zwycięzca), za film „Brat i siostra” („Figli / Hijos”) w 2002 r. (Zwycięzca) film „Ze względu na miłość, tylko ze względu na miłość” („Per amore, solo per amore”) w 1994 r. oraz film „The Simple Nymph” („Ninfa plebea”) w 1996 r .;
- Sandrelli otrzymała Srebrną Wstążkę (Nastro d'argento) w 2010 roku za pracę w filmie The First Beautiful.
Ciekawe fakty
- Podczas treningu w szkole Stefania, podobnie jak inne dziewczęta w jej wieku, często odwiedzała plażę. Tam jeden fotograf zrobił trzy tuziny jej zdjęć, które później sprzedał magazynowi „Godziny” („Le Ore”), a jedno ze zdjęć ozdobiło jego okładkę. Dziewczyna zgodziła się pozować, ponieważ marzyła o sławie, bogactwie i sukcesie.
- Od dzieciństwa dziewczyna lubiła jazz, próbowała nawet nagrywać piosenki przy użyciu starego magnetofonu.
- W 2009 roku Sandrelli napisał scenariusz i nakręcił na jego podstawie film „Christine, Cristina” („Christine, Cristina”).
- W 2005 roku gwiazda filmowa otrzymała nagrodę Złotego Lwa (Leone d'Oro) za wkład w sztukę kina na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji (Mostra Internazionale d'Arte Cinematografica).
- Stefania Sandrelli jest notowana jako partner Distilleria Bottega, która produkuje pod marką Acino d'Oro i Chianti Classico DOCG.
