Niektóre dania kuchni włoskiej dość mocno wplecione są w zarys kuchni wielu krajów. Tego niestety nie można powiedzieć o Gnocchi. Mimo długiej historii zaczynają zdobywać popularność poza swoją ojczyzną. To rodzaj pierożka z Włoch. Podobnie jak w przypadku wielu potraw republiki, przepisy kulinarne gnocchi różnią się znacznie w zależności od regionu. Tradycje kulinarne różnych krajów świata również mają swoje odpowiedniki. Nasz artykuł pomoże ci zrozumieć trudny świat takich prostych produktów mącznych.
Historia
Gnocchi ma raczej głębokie korzenie, które sięgają XVI wieku, okresu, w którym rozpoczął się import ziemniaków z Ameryki. Jednak ziemniaczana wersja dania jest ewolucją znacznie starszego włoskiego przepisu z 1300 roku.
W rzeczywistości pierwsze gnocchi nazywano „zanzarelli”. Ich bazą nie były ziemniaki ani kasza manna, ale tarty czerstwy chleb. Zmieszano go z suszonymi owocami, mlekiem i formowanymi kulkami.
W XVII wieku, pomimo faktu, że ziemniaki były już szeroko rozpowszechnione we Włoszech, gnocchi z tej rośliny okopowej nie zyskały jeszcze należytej popularności. W większości regionów zmiażdżone krakersy w przepisie zastąpiono mąką, a mleko wodą i jajkami. To danie nazywało się „malfatti”.
Pierwszy udokumentowany przepis na kopytka ziemniaczane pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku. A od końca XIX wieku popularność żywności rozprzestrzeniła się w całym kraju z prędkością pożaru. Termin „gnocchi” pochodzi od włoskiego nocchio, co oznacza „węzeł na drzewie”, lub od nocca (golonka). Prawdopodobnie nazwa jest związana z formularzem.
Należy zauważyć, że rozmiar włoskich pierogów zmieniał się z czasem. Od wielkości jaja kurzego doszli do małych „skorup” na jeden kęs. Ten spadek wymagał lepszej impregnacji ciasta towarzyszącym mu sosem.
Odmiany według regionu
Istnieje wiele opcji gnocchi. Niemniej jednak mają one wspólne cechy pasujące do jednej grupy produktów. Zobaczmy, które pierogi są spożywane w różnych regionach Włoch.
Apulia
Gnocchi z Apulii (Apulia) nazywane są Triddhi. Są to małe kawałki ciasta z kaszy manny, tartego sera, jajek i natki pietruszki. Są gotowane w bulionie mięsnym i spożywane na Boże Narodzenie lub Wielkanoc.
Dolina Aosty i Piemont
Mieszkańcy Piemontu (Piemont) i Doliny Aosty (Dolina Aosty) preferują tzw. Dunderet lub strangoiapreve. Są mieszanką mąki, ziemniaków, jajek i mleka. Mają inny kształt, ale częściej wyglądają jak małe, wydłużone „palce”.
Val Varaita to kolejny rodzaj ziemniaczanych gnocchi charakterystycznych dla gminy Castelmagno. Ciasto dla nich jest przygotowywane z dodatkiem sera Tom (Tomino). Podawaj obficie doprawione masłem i tartym serem.
Veneto
Włosi z Veneto (Veneto) stosują się do klasycznych preferencji. Gnocchi ziemniaczane zwykle towarzyszą pastissadzie, tradycyjnemu weneckiemu gulaszowi z końskiego mięsa.
W menu regionalnych restauracji znajduje się wersja gnochi con la fioreta - ricotta zmieszana z mąką i jajkami. Są gotowane i podawane z masłem i serem.
Podczas karnawału na ulicach Wenecji można spotkać zabawną postać - Papà del Gnoco. To siwobrody starzec ubrany w czerwono-biały strój z płaszczem. W jego rękach unosi się duży widelec z napiętym na nim gnoc.
Kampania
Gnocchi alla sorrentina (Gnocchi alla sorrentina) - reprezentują kuchnię Kampanii. W rzeczywistości są to pierogi ziemniaczane doprawione charakterystycznym sosem. Składa się z pasty pomidorowej, czosnku, oliwy z oliwek, bazylii i sera fior di latte (fior di latte).
Lacjum
Niekwestionowanym liderem wśród pierogów w regionie Lacjum jest gnocchi alla romana (gnocchi alla romana). Wytwarzane są na bazie kaszy manny, mleka, masła, jajek i parmezanu. Ciasto w kształcie walca kroi się w medaliony, które piecze się w piekarniku i nie gotuje.
W obszarze Amatrice popularne są gnocchi ricci. Swoją nazwę zawdzięczają kształtowi, który uzyskuje się przez spłaszczenie kawałka ciasta między kciukiem a palcem wskazującym. Klasyczny sposób serwowania potraw stanowi połączenie gulaszu z jagnięciny i sera pecorino.
Lombardia
Lombardy nie mają szczególnej miłości do ziemniaków, więc szpinak i różne zioła są bardziej powszechne w ich gnocchi. Chociaż w niektórych przepisach jest niewielka ilość tłuczonych ziemniaków z amerykańskiej rośliny okopowej.
Jeden z wariantów pierogów północnych nazywa się malfatti. Jest to mieszanka szpinaku z jajkami i posiekaną bułką tartą. Idealnie, muszą „odpocząć” w nocy przed gotowaniem, ale najbardziej niecierpliwi gotują je natychmiast, przyprawiając je dużą ilością masła i startego parmezanu przed podaniem.
W gminie Gera Lario (Gera Lario) istnieje przepis o nazwie gnocchi alla lariana (gnocchi alla lariana). Ich ciasto obejmuje mąkę, jajka, mleko i zioła. Gotowe danie podaje się ze świeżym serem, pomidorem lub sosem mięsnym.
W Mantova (Mantova) popularne są capunsei (capunsei) - danie pochodzenia chłopskiego. Są to małe patyczki o zwężających się końcach. Są wykonane z tartych krakersów, sera Gran Padano, ghee i jajek. Jako przyprawy używaj gałki muszkatołowej, goździków i czosnku. Podawane gotowane kapunsei z różnymi dodatkami: masło z szałwią, pomidorami, salami lub jagnięciną z ziołami.
Kilka innych rodzajów gnocchi jest charakterystycznych dla różnych miast Lombardii:
- Polentoni - pierogi z resztek polenty zmieszane z mąką i jajkami;
- Gnòc de schelt - gnocchi z dodatkiem mąki kasztanowej;
- Gnòc de rìh - kulki ryżowe w kształcie kulki;
- Gnocchi di zucca - dyniowa wersja potrawy. Podawaj z masłem i serem.
Marche i Umbria
Gnocchi di Apecchio (Gnocchi di Apecchio) - danie przedstawiające kuchnię Marche (Marche). W ich teście oprócz pszenicy znajduje się mąka kukurydziana.
W Umbrii preferowane są gnocchetti alla collescipolana. Aby je przygotować, zagnieść mąkę ze zmiażdżonymi krakersami i wodą. Tradycyjny sos towarzyszący posiłkowi zawiera kiełbasy, fasolę i pomidory.
Sardynia i Sycylia
Sardynia (Sardegna) to miejsce narodzin Malloreddus. Jest to rodzaj hybrydy gnocchi i makaronu. Małe kawałki ciasta w postaci skorupek są tradycyjnie podawane z sosem z pomidorów, salsichchi, szafranu i sera pecorino.
Sycylijskie pierogi zwane ganeffe to sprytny sposób na recykling resztek ryżu. Gotuje się go i miesza z olejem, żółtkami jaj, parmezanem i szafranem. Kulki powstają z ciasta, które najpierw smażone jest na oliwie z oliwek, a następnie podawane w osobno ugotowanym bulionie mięsnym.
Toskania
Dumą Toskanii (Toskania), w szczególności w rejonie Sieny (Siena) i Grosseto (Grosseto), są nyudi (gnudi). Aby je przygotować, ricottę miesza się ze szpinakiem i zwija w mące. Są gotowane i podawane z roztopionym masłem i ziołami. Nyudi jest zaletą domowych posiłków, więc rzadko można je znaleźć w sprzedaży.
Toskańskie gospodynie domowe wytwarzają również Gnocchi del cicolano (gnocchi z kukurydzą i mąką pszenną) i matuffi. Te ostatnie to polenta klusków, naprzemiennie z warstwami mięsa lub grzybów z parmezanem.
Trentino Alto Adige
Canederli jest ulubieńcem regionu Trentino. Są to kulki z krakersów, mleka, cebuli i pietruszki. Czasami są wzbogacone drobiną i serem. Zazwyczaj podaje się je w bulionie mięsnym z masłem i startym twardym serem. Działają również jako dodatek do gulaszu.
Nie zapomnij o słodkich wersjach jedzenia. Canederli d'albicocche (pierogi z morelą) i di prugne (ze śliwkami). Po ugotowaniu są smażone z masłem, cukrem i cynamonem, aż powstanie skorupa karmelowa. Jedzą zarówno pierwsze danie, jak i deser.
Friuli-Wenecja Julijska
Region Friuli charakteryzuje się niezwykłym wariantem - gnocchi de susini (gnocchi de susini). Jest to śliwka w „skorupce” mieszanki ziemniaczanej. Jednocześnie jedzą taką wersję jak pierwsze danie.
W Trieście preferowany jest Gnocchi de gries friulani. Przygotuj je z kaszy manny i jajek. Podawane w bulionie lub ze stopionym masłem.
Emilia Romagna
W Emilii-Romanii powszechne jest danie pisarei e faśö, które pochodziło ze średniowiecza. Opierają się na cieście zrobionym z mąki i bułki tartej, zwiniętym w długie cylindry, pokrojonym na małe kawałki wielkości fasoli i kruszonym kciukiem. Podaje się je z fasolą, smalcem, cebulą i pomidorem.
Innym popularnym wariantem gnocchi Malfatti di Borgotaro jest połączenie ricott, mąki i ziół (lub szpinaku).
Klasyczny przepis
Pomimo faktu, że pierwsze gnocchi pojawiły się na długo przed importem amerykańskiej rośliny okopowej do Włoch, wciąż uznawany za klasyczny przepis na ziemniaki. Te miękkie pierogi idealnie komponują się z każdym sosem. Do ich przygotowania potrzebujemy bardzo niewielu składników:
- Ziemniak - 1 kg;
- Mąka - 300 g4
- Jajko - 1 szt .;
- Sól jest szczypta.
Na początek ostrożnie umyj ziemniaki, zalej je zimną wodą na dużej patelni i podpal. Od momentu zagotowania wody gotuj przez 30-40 minut, w zależności od wielkości rośliny okopowej. Gotowość sprawdzamy za pomocą widelca: jeśli zęby delikatnie przeszły do środka, możesz wyłączyć ciepło i spuścić wodę.
Na powierzchni roboczej rozłóż mąkę w garnku. Obieramy gorące ziemniaki, pocieramy na drobnej tarce i wysyłamy na mąkę. Wlej lekko ubite jajko ze szczyptą soli do pogłębienia powstałej „struktury”.
Wszystko wymieszaj rękami, aż ciasto będzie miękkie i zwarte. Zbyt długie ugniatanie ciasta może prowadzić do tego, że gotowe gnocchi będą ostre.
Bierzemy mały kawałek ciasta i rękami formujemy kiełbasę o grubości około 2 cm. Podczas pracy z jedną częścią resztę masy należy przykryć ręcznikiem, aby uniknąć wietrzenia. Kiełbasę kroimy na kawałki o długości 2-2,5 cm i za pomocą widelca wykonujemy żeberka na każdej klusce, nadając jej klasyczny kształt. Posypanie semoliną lub mąką z ciasta pomoże zapobiec przywieraniu ciasta do dłoni i powierzchni roboczej.
Zanurz kawałki we wrzącej osolonej wodzie. Jak tylko się pojawią, nasze gnocchi ziemniaczane są całkowicie gotowe. Podawać z sosem do smaku.
Aby zachować półprodukt, układamy surowe pierogi na tacy posypanej mąką w niewielkiej odległości od siebie. Wysłane do zamrażarki na 20 minut. Następnie przesyłamy paczkę i ponownie zamrażamy.
Rekomendacje
Dość prosty przepis wciąż ma kilka „pułapek”, na które można się natknąć, dzięki czemu można znacznie zepsuć danie. Proste rekomendacje pomogą Ci uniknąć problemów:
- Wybierając ziemniaki, skup się na owocach średniej wielkości. Zbyt duże bulwy są przesycone wilgocią, co negatywnie wpłynie na jakość ciasta.
- Gotuj warzywa w skórce. Zapobiegnie to wchłanianiu nadmiaru płynu podczas gotowania.
- Jeśli po ugniataniu wydaje ci się, że ciasto nadmiernie przylega do twoich dłoni, zwilż je zimną wodą przed każdym zrolowaniem. Posyp dokładnie powierzchnię roboczą mąką. Nie dodawaj dodatkowej mąki do ciasta. Gotowe danie stanie się zbyt surowe.
Sosy
Stałym towarzyszem gnocchi ziemniaczanych jest sos. Wybierając go, wszyscy polegają na własnym guście. Ktoś woli pomidor, ktoś lubi wyśmienity sos Pesto. Przedstawiamy 5 niezwykłych i niesamowicie pysznych sosów.
Z orzechów włoskich
Sos orzechowy jest doskonałym „nieprzerwanym” dodatkiem do ziemniaczanych gnocchi na świątecznym stole. Aby go przygotować, będziesz potrzebować:
- Obrane orzechy włoskie - 100 g;
- Mleko - 200 g;
- Bułka tarta - 25 g;
- Twardy ser (najlepiej parmezan) - 35 g;
- Czosnek - pół goździka;
- Oliwa z oliwek, sól, majeranek, tymianek - do smaku.
Niech bułka tarta puchnie w mleku. Włóż orzechy, tarty ser, czosnek i krakersy do mleka w misce miksera. Ubijaj przez kilka minut, aż będzie gładka. Dodaj sól, oliwę z oliwek i przyprawy do smaku i wymieszaj. Pyszny sos dla miłośników orzechowego smaku jest już gotowy.
Dynia
Gnocchi ziemniaczane w sosie dyniowym to jedna z najdelikatniejszych opcji serwowania potraw. Na 1 kg kluski musimy wziąć:
- Dynia - 500 g;
- Krem - 200 ml;
- Oliwa Z Oliwek - 4-5 łyżek. łyżki;
- Twardy ser i sól do smaku;
- Liście szałwii - 4-5 szt.
Pokrój dynię w kostkę, rozłóż na blasze do pieczenia i posyp oliwą z oliwek. Piec w 180 stopniach przez około 15 minut (aż zmiękną).
Przenieś gorącą dynię do głębokiego pojemnika i napełnij ją śmietaną. Pokonaj blenderem do stanu puree. Sól do smaku, chociaż zasolenie sera może wystarczyć.
Ostrożnie wymieszaj ugotowane pierogi z sosem, posyp tartym serem i udekoruj liśćmi szałwii.
Z cukinii i mięty
Cukinia jest uniwersalnym składnikiem. Ich łagodny smak jest zwykle lubiany przez wszystkich. Smaki mięty nadają potrawie wyjątkowy smak.
Niezbędne składniki:
- Cukinia - 200 g;
- Cebula - 1 szt .;
- Oliwa z oliwek do smażenia;
- Mięta - 2-3 liście;
- Twardy ser, sól i czarny pieprz - do smaku.
Zmiel cebulę i smaż na złoty kolor na oliwie z oliwek. Cukinię pokroić w kostkę i połączyć z cebulą. Smażyć do ugotowania. Przełóż warzywa do zarośli blendera i zmielić. Sól i pieprz do smaku.
Drobno posiekaj liście mięty. Aby podać, wymieszaj przygotowane gnocchi z kremem z cukinii, posyp startym serem i miętą.
Szpinak
Sos szpinakowy jest prosty, ale jednocześnie zdrowy i lekki. Świetnie komponuje się z gnocchi ziemniaczanymi na codzienny stół.
Komponenty
- Mrożony szpinak - 200 g;
- Mleko - 50 ml;
- Cebula - połowa głowy;
- Ser śmietankowy (Hohland) - 3 plastry;
- Masło - 1 łyżka. łyżka;
- Oliwa z oliwek do smażenia;
- Twardy ser do smaku.
Na początek posiekaj drobno cebulę i smaż na oliwie z oliwek na złoty kolor. Dodaj niewielką ilość wody i zamrożonego szpinaku na patelnię. Gulasz, aż warzywa zmiękną. W blenderze ubij jeszcze ciepłą cebulę szpinakiem, mlekiem, twarogiem i masłem. Przygotowane gnocchi wymieszaj z sosem i posyp twardym serem do smaku.
Ze świeżą papryką
Fani bardziej pikantnych potraw docenią sos ze świeżego pieprzu. Aby go przygotować, będziesz potrzebować:
- Bułgarska papryka - 2 szt .;
- Czosnek - 1 ząbek;
- Pomidory - 500 g;
- Oliwa Z Oliwek - 4 łyżki. łyżki;
- Cebula - 1 szt .;
- Boczek - 50 g;
- Wino - 200 ml;
- Pietruszka - mała pęczek;
- Sól i czarny pieprz do smaku.
Aby sos był nie tylko smaczny, ale także piękny, zalecamy przyjmowanie papryki w różnych kolorach (żółtym i czerwonym).
Usuwamy pieprz z nasion i kroimy w małe kostki. Smażyć czosnkiem na oliwie z oliwek na średnim ogniu. Następnie dodaj sól, czarny pieprz, posiekaną natkę pietruszki i 0,5 szklanki wody. Gulasz, aż papryka się ugotuje.
Na innej patelni usmażyć drobno posiekaną cebulę z boczkiem na oliwie z oliwek. Następnie wlej wino, dodaj obrane i pokrojone w kostkę pomidory. Sól, pieprz do smaku i gotować na wolnym ogniu przez około 40 minut. Na samym końcu dodaj przygotowany pieprz, wymieszaj i wyłącz ogrzewanie.
Połącz gorący sos z gnocchi i podawaj. W razie potrzeby potrawę można doprawić ziele angielskie i posiekaną natką pietruszki.
Zawartość i skład kalorii
W przeciwieństwie do przerażającego słowa „ziemniak” jako część klasycznych gnocchi, ich kaloryczność jest stosunkowo niewielka. Na przykład jest niższy niż ryż i makaron. Ich wartość odżywcza wynosi tylko 124 kcal na 100 g i składa się z:
- Białka - 2,8 g;
- Tłuszcze - 2,8 g;
- Węglowodany - 23,1 g.
Pod względem zastosowania pierogi solne nie wyróżniają się na tle innych produktów. Dlatego nie ma specjalnych ostrzeżeń dla pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Co więcej, domowe danie można łatwo dostosować do ilości chlorku sodu.
Warto pamiętać, że wartość kaloryczna żywności zwiększa się poprzez dodanie sosów. Gnocchi ziemniaczane, lekko doprawione oliwą z oliwek i sosem pomidorowym, są idealne na każdą dietę. W tym dla osób z nadwagą, nadciśnieniem i wysokim poziomem cholesterolu.
Osoby cierpiące na cukrzycę typu II powinny zmniejszyć porcje gnocchi ze względu na ich wysoki indeks glikemiczny. W tym przypadku doskonałą opcją do serwowania potraw są sosy warzywne i świeże warzywa.
Podróż dookoła świata włoskich pierogów dobiegła końca. Mamy nadzieję, że teraz w twoim arsenale jest szeroki zakres ucieleśnienia twoich kulinarnych fantazji. Żyj różnorodnie, gotuj dla wszystkich i pamiętaj: „Lunch jest cienki, gdy nie ma gnocchi!”
