Kompleks architektoniczny San Marco (San Marco) ma dość starożytne pochodzenie. Według niektórych raportów budynki kościoła św. Marka (Bazylika San Marco) i klasztor pojawiły się w centrum Florencji w XIII wieku. W pewnym momencie utalentowany architekt Michelozzo di Bartolomeo (Michelozzo di Bartolomeo) uczestniczył w renowacji budynków. A w drugiej połowie XIX wieku pomieszczenia klasztoru zostały przekształcone w Muzeum Narodowe San Marco (Museo Nazionale di San Marco). Wśród eksponatów muzeum znajduje się dziedzictwo literackie i artystyczne wielkich mistrzów włoskiego renesansu.
To muzeum jest nie tylko magazynem średniowiecznej kultury włoskiej, aż do najmniejszych eksponatów, jest nasycone duchowością i wiarą katolicką.
Przeszłość historyczna
Nie można dokładnie ustalić dokładnej daty utworzenia kompleksu San Marco. Naukowcy są skłonni wierzyć, że kościół i komnaty klasztorne zostały zbudowane na początku XII wieku. Zachowały się jedynie wzmianki o tym, że klasztor był pierwotnie zajęty przez mnichów Sylvestrin należących do Zakonu Świętego Benedykta. Ten katolicki porządek miał wielki wpływ na ziemie Toskanii i Umbrii aż do końca XIV wieku.
W 1453 r. Klasztor przeszedł w posiadanie mnichów dominikańskich. W połowie XV wieku Cosimo Medici Starszy (Cosimo di Giovanni de 'Medici il vecchio) był na czele Republiki Florencji. Wielki książę Toskanii znalazł San Marco w dość zrujnowanym stanie. Reorganizację i rozbudowę budynku klasztornego powierzono utalentowanemu architektowi Mikelozzo. Oprócz celów charytatywnych Cosimo ulegał zarozumiałym myślom. Liczne herby i akcesoria klanu Medyceuszy zdobiły ściany kościoła i klasztoru San Marco, po zakończeniu prac budowlanych w 1442 roku.
Mikelozzo di Bartolomeo przeprojektował i znacznie powiększył klasztor. Na pierwszym piętrze budynku znajdowała się sala kaplicy przeznaczona na spotkanie zakonu, a także pomieszczenie na posiłek. Na drugim piętrze znajdowały się liczne cele i sala biblioteczna. Kierownik budowy wprowadził także innowacyjny system zaopatrzenia w wodę i odwadniania w klasztorze. Pozwoliło to rozbić piękny pomarańczowy ogród w klasztorze, który zawierał także odniesienie do herbu Medyceuszy.
Zmiany w układzie wnętrza i scenerii nie przebiegały zbyt płynnie. Przedstawiciele bogatej florenckiej arystokracji aktywnie sprzeciwiali się narzuceniu władzy Medyceuszy.
Książę Cosimo nie tylko naruszył prawa szlachty, zmieniając rozmieszczenie kaplic w kościele. Na jego rozkaz, patrona Zakonu św. Dominika, Tomasz z Akwinu, został umieszczony w tle w porównaniu z patronami domu Medyceuszy - Świętych Damiana, Kosmy i Marka.
W 1490 r. Najbardziej kontrowersyjny z ministrów Kościoła katolickiego z XV wieku Girolamo Savonarola (Girolamo Savonarola) otrzymał schronienie w murach klasztoru San Marco.
Żarliwy strażnik czystości wiary katolickiej, ten ksiądz regularnie wygłaszał kazania w San Marco. Rok później Savonarola otrzymał tytuł przeora, tj. Opata klasztoru. Skrupulatnie przestrzegając dogmatów świętych ksiąg, uprzednio zasadził pobożność wśród nowicjuszy. Próbując odrzucić wszystkie dobra ziemskie, Savonarola zaczął aktywnie pozbywać się klasztoru i porządku dóbr luksusowych, a nawet niezbędnych rzeczy. Od 1493 r. Większość ziem należących do klasztoru przeszła pod młotek. Po nich, rzeczy osobiste mnichów, reprezentujące przynajmniej pewną wartość, zostały zrealizowane. Wpływy zostały przekazane potrzebującym i biednym we Florencji. Ascetyczne komórki nowicjuszy, w tym samego Girolamo Savonaroli, przetrwały do dziś. Można je zobaczyć w ramach wycieczki do Muzeum San Marco.
Przekształcenie klasztoru w Muzeum San Marco
W 1866 r. Nowicjusze z katolickiego klasztoru San Marco ostatecznie opuścili swoje mury. Trzy lata zajęło stworzenie wyjątkowego muzeum z budynku kościoła poświęconego twórczości Fra Beato Angelico, co oznacza brata Błogosławionego Angelica. Freski tego mistrza wczesnego renesansu zdobią wewnętrzne ściany klasztoru. Obszerna monografia mnicha-malarza jest wystawiana jako osobna wystawa.
Słynne arcydzieła malowania ikon poświęcone Dziewicy, Chrystusowi i świętym zostały stworzone specjalnie dla klasztoru i nigdy nie opuściły jego murów.
Płonące nazwy ikon i fresków, pędzle Fra Angelico zaskakująco harmonizują z ich zawartością. „Nie dotykaj mnie!” (Noli Me Tangere), „Pocałunek Judy”, „Sąd Ostateczny”, „Przemienienie”, „Zwiastowanie”, twarz „Madonny i świętych” zdobi ołtarz klasztorny. Cykl fresków poświęconych schwytaniu, ukrzyżowaniu i utonięciu Świętych Kosmy i Damiana jest wypełniony silnym przesłaniem energetycznym dla publiczności. Liczne malowidła ścienne na tematy Starego i Nowego Testamentu były malowane przez komórki mnichów w XV wieku.
W dawnej siedzibie Savonaroli zachował się portret gorliwego kościoła, namalowany przez Fra Bartolomeo (Fra Bartolomeo). Brat Bartolomeo był sługą klasztoru i brał czynny udział w dekorowaniu go freskami i dziełami sztuki. W 1504 r. Mnich spotkał Rafaello Santi (Raffaello Santi), który wyrósł na silną przyjaźń. Wzajemny wpływ stylów artystycznych znalazł odzwierciedlenie w późniejszych pracach Bartolomeo i ukształtowaniu wspólnego podejścia do malarstwa młodego Rafaela.
Równie znaczącym eksponatem w ścianach muzeum jest ikona z twarzą greckiego św. Maksyma, wykonana przez Domenico Ghirlandaio, mistrza quattrocento. To zdjęcie ma całą historię. Nowicjusz Michael Trivolis, z urodzenia Grek, był gorącym wielbicielem nauk Girolamo Savonaroli. Przez długi czas Trivolis spędzał w murach klasztoru, wypełniając swój obowiązek i wzmacniając swoją wiarę. Następnie mnich spadł na świętą górę Athos, gdzie zyskał nowe imię - Maxim. Prowadzony w wierze katolickiej grecki Maksym Maksym dużo podróżował w sprawach kościelnych. Jednym z miejsc docelowych mnichów była średniowieczna Moskwa, gdzie spotkał się z ciepłym przyjęciem od wykształconej warstwy ludności.
Kolejna przełomowa praca Ghirlandaio, Ostatnia wieczerza, mieści się w pokoju, który wcześniej służył jako refektarz mnichom z San Marco.
Lokalizacja i godziny otwarcia
- Kompleks San Marco, który obejmuje muzeum, jest „zarejestrowany” na Piazza San Marco, 3.
- Harmonogram: od poniedziałku do piątku od 8:30 do 13:50, w soboty wizyty do 18:50, aw niedziele do 19:00.
- Koszt pełnego biletu wynosi 4 euro.
