Czy pamiętasz przypadkowo kolory włoskiej flagi? Z pewnością w twojej pamięci pojawi się kilka krajów, których flagi są ci znane. I najbardziej prawdopodobne jest, że Włochy z zielono-biało-czerwonym sztandarem znajdą się w tej grupie. W końcu jej flaga jest bardzo często obecna w placówkach sprzedających włoską pizzę, makaron lub lody.
Flaga Włoch, na których paski o równej szerokości są ułożone pionowo, pojawiły się nieco ponad 200 lat temu pod wpływem rewolucji francuskiej. Jednak przez tak długi czas jego konstrukcja uległa pewnym zmianom.
Był to czas, gdy wojskowy geniusz Napoleona objawił się w całej okazałości. Rewolucja francuska z 1789 r., Która stała się punktem wyjścia w karierze przyszłego geniuszu wojskowego, stworzyła korzystne warunki do zmian nie tylko w samej Francji, ale także daleko poza jej granicami. Napoleoński plan podboju Włoch, podobnie jak inne przedsięwzięcia, był błyskawiczny i odważny. Włosi entuzjastycznie powitali armię francuską uwalniającą się spod rządów Austrii, niosąc ideały wolności i równości w swoim kraju.
7 stycznia 1797 r. Na kongresie nowo utworzonej Republiki Cispadan, która obejmowała kilka regionów włoskich, które pod wpływem rewolucji francuskiej ogłosiły republikańską formę rządu, zatwierdzono zielono-biało-czerwoną flagę. Ale początkowo paski na sztandarze znajdowały się poziomo, a pośrodku znajdował się emblemat w postaci kołczanu z czterema strzałami, otoczony wieńcem laurowym - symbolem jedności czterech miast: Modeny, Bolonii, Reggio i Ferrary.
I choć zaledwie kilka miesięcy później, przy aktywnym wsparciu Napoleona, zamiast Cispadanu utworzono Republikę Cisalpine, sprzymierzoną z Francją, dzień przejęcia flagi Republiki przeszedł do historii.
Tutaj w 1797 r. Ogłoszono Republikę Cispadan
Dzisiaj jest 7 stycznia. Dzień flagi narodowej Włoch (Festa del tricolore). I choć ten dzień jeszcze nie stał się weekendem o zasięgu ogólnopolskim, to Włosi obchodzą go wspaniale i uroczyście.
Przez lata swojego istnienia włoski „tricolor” musiał wiele zobaczyć. Po porażce Napoleona był czas, kiedy został całkowicie zbanowany. Drugie narodziny flagi miały miejsce na początku okresu Risorgimento, kiedy tu i tam migały narodowe ruchy wyzwoleńcze. W latach 1848–1849 sztandar pojawił się ponownie w rękach zbuntowanych ludzi.
Flaga uzyskała oficjalny status flagi Włoch za dynastii Sabaudzkiej podczas tworzenia niepodległego Królestwa Włoch w 1861 r. Dopiero teraz obraz korony został dodany do trzech kolorów, które już stały się tradycyjne, kolorów na fladze Włoch.
Kiedy po referendum w 1946 r. Włochy zmieniły system monarchiczny na republikański, a rodzina królewska opuściła kraj, Konstytucja państwa demokratycznego ponownie przyjęta w 1947 r. Zatwierdziła „trójkolorowy” flagą narodową.
Trzy wersje wyglądu flagi Włoch
Nadal nie ma wiarygodnego i niepodważalnego wyjaśnienia pochodzenia trójkolorowej flagi Włoch. Znaleźliśmy kilka wersji, które chcemy udostępnić.
Pierwsza wersja: niektórzy sugerują, że białe i czerwone zostały zapożyczone ze sztandaru Mediolanu, miasta bardzo wpływowego w tamtych czasach. Kolor zielony, według tej samej wersji, był również związany z Mediolanem - był to kolor munduru w Gwardii Cywilnej w Mediolanie.
Druga wersja: włoska flaga została ozdobiona wizerunkiem i podobieństwem trójkolorowej flagi armii napoleońskiej. Spośród trzech kolorów ulubionym bonaparte był zielony. Funkcją bieli było podkreślenie nasycenia zieleni. Czerwony kolor miał wyróżnić włoską flagę, aby nie mylić jej z meksykańskim sztandarem.
Trzecia wersja: być może najbardziej romantyczne. Zgodnie z tą wersją zielony na fladze symbolizuje nadzieję, białą wiarę i czerwoną cnotę.
Włosi z okazji Dnia Flagi świętują wspaniałą zabawę
Flaga Włoch. Mecze i różnice
Prawie wszystkie republiki jakobińskie, które powstały na terenie państw feudalno-absolutystycznych, podobnie jak francuskie, pod koniec XVIII wieku używały trójkolorowych flag. Różniły się tylko wariacją kolorów.
Na przykład ma bardzo zbliżony kolor do włoskiego - flaga Irlandii, która ma również zielono-biały pasek, ale zamiast czerwonego paska na irlandzkim sztandarze jest pomarańczowy. A sama flaga, o proporcjach 1: 2, flaga Irlandii jest zauważalnie wydłużona, w przeciwieństwie do Włoch, których proporcje wynoszą 2: 3.
Bliźniacza flaga Włoch jest uważana za flagę meksykańską. Zawiera wszystkie trzy kolory w tej samej kolejności, ale jest też herb na białym pasku. Różnice polegają również na proporcjach (flaga Meksyku to 4: 7) i nasyceniu kolorów (Meksyk ma ciemniejsze kolory).
Ponadto flaga Węgier, jeśli jest obrócona o 90 stopni, jest dokładną kopią flaga Włoch. Różnice dotyczą tylko poziomego ułożenia pasków.
Herb Włoch. Marzenia i rzeczywistość
Obecny herb Włoch, stworzony przez profesora rzymskiego Instytutu Sztuki Wysokiej Paolo Paschetto, został początkowo zatwierdzony dekretem prezydenckim w maju 1948 r., Nie jako herb, ale jako Godło państwowe Włoch.
Od samego początku zatwierdzony emblemat nie był w stanie przekazać wszystkich niuansów i specyfiki tego kraju. Dlatego do tej pory zarówno Standard Prezydencki, jak i jego flagi morskie, zamiast godła państwowego, używają pewnego rodzaju „różnorodnych” herbów Amalfi, Genui, Pizy i Wenecji. Potrzeba stworzenia herbu, który odpowiadałby wszystkim kanonom znaku heraldycznego, dojrzała od dawna i jest szeroko dyskutowana w Parlamencie. Jednak dalsze rozmowy, sprawa jeszcze nie idzie. Wszyscy rozumieją, że stworzenie herbu Włoch - kraju o tak wielowiekowej, kolorowej i bogatej historii - nie jest łatwym zadaniem.
Godło Włoch przedstawia się następująco:
W centrum stalowego koła zębatego, symbolizującego państwo pracy, znajduje się gwiazda - symbol sił zbrojnych Włoch. Po obu stronach godła znajdują się gałęzie oliwki i dębu. Jednocześnie oliwka implikuje dążenie Włochów do harmonii i harmonii wewnętrznej, a dąb mówi o sile i godności tego narodu.
Gwiazda w centrum włoskiego godła - symbolu sił zbrojnych
Hymn Włoch. Zwolennicy i przeciwnicy
Prawdopodobnie nie ma kraju, w którym okresowo nie byłoby dyskusji na temat zastąpienia starego hymnu nowszym. Tak więc we Włoszech, gdzie od 1946 do 2005 r. Hymn - „Pieśń Włochów” (lepiej znana według pierwszego wiersza „Braci Włoch” (Fratelli d'Italia)) - przez sześćdziesiąt lat pozostawał w stanie „tymczasowym”, wywołując wiele kontrowersji i skargi.
Z tej okazji w kraju odbyło się nawet referendum, które zakończyło dyskusje, dając „tymczasowy” hymn Włoch status państwa.
Dziś, napisany przez Goffredo Mameli w 1847 roku, a nieco później poświęcony muzyce Michele Novaro, wraz z flagą i herbem, hymn włoski jest ważnym symbolem narodowym.
Zamiast wniosku
Stało się tak historycznie, że przede wszystkim Włosi uważają się za Rzymian, Sycylijczyków, Milańczyków, Florentczyków, a dopiero potem Włochów.
Kiedyś przywódca krajowego stowarzyszenia, Risorgimento Cavour, stwierdził nawet na ten temat, że jeśli Włochom uda się oślepić, to aby olśnić Włochów, nadal trzeba będzie ciężko pracować. Gdyby nadal żył, z pewnością nadal nad tym pracowałby.
Dlatego takie atrybuty państwowe, jak flaga, herb i hymn mają szczególne znaczenie dla Włoch.
Chociaż są chwile, kiedy patriotyzm narodu wciąż się wyzwala. Jest to szczególnie odczuwalne przed meczami piłki nożnej, gdy fani śpiewają emocjonalnie słowa włoskiego hymnu: „Stringiamci a coorte, siam pronti alla morte. Siam pronti alla morte, l'Italia chiamò "(łączcie się w kohorty, jesteśmy gotowi umrzeć! Jesteśmy gotowi umrzeć! Włochy wezwane!).
