Sercem Mediolanu jest duży Plac Katedralny. Jest jak srebrna taca, na której błyszczą główne perły Mediolanu - Katedra Duomo, Pałac Królewski i Galeria Vittorio Emanuele II.
Katedra Duomo w Mediolanie (Duomo di Milano) to naprawdę wyjątkowy zabytek architektury w stylu Flaming Gothic (Flamboyant).
Jest także symbolem wiary katolickiej dla mieszkańców miasta i kraju. Katedra Dome, imponująca wielkością i unikalnym połączeniem stylów architektonicznych, wykonana jest w całości z białego marmuru. Monumentalny budynek jest gorszy od wszystkich trzech chrześcijańskich kościołów na świecie - Bazyliki Świętego Piotra w Rzymie, katedry w Sewilli i katedry św. Pawła w Londynie.
Historia budowy
Budowa katedry w Mediolanie rozpoczęła się pod koniec XIV wieku. Aby położyć fundament ogromnego budynku, konieczne było usunięcie ruin bazyliki zimowej (Basilica vetus), która stała na Placu Katedralnym do końca XII wieku. Liczne wojny o terytorium, a następnie starcia religijne, spowodowały ogromne szkody w Mediolanie. A władze miasta postanowiły zapomnieć o starych budynkach sakralnych, aby uzyskać miejsce na nową mocną i piękną katedrę.
Arcybiskup Antonio de Saluzzi polecił położyć pierwszy kamień w fundamencie katedry Duomo w 1386 roku. Jednak początkowy plan budowy przeszedł szereg zmian, a w połowie XV wieku zlikwidowano drugi kościół na Placu Katedralnym.
Nazywano ją letnią bazyliką (Basilica di Santa Tecla) i do ostatnich dni służyła parafianom, przejmując funkcje zniszczonej wcześniej bazyliki zimowej.
Budowa nowej katedry rozpoczęła się od starannego zaplanowania terenu. Oszczędni Włosi postanowili wykorzystać materiały ze zdemontowanych budynków w nadchodzącej konstrukcji. Aby ozdobić katedrę, arcybiskup wybrał marmur o delikatnym biało-różowym odcieniu, wydobywany w kamieniołomie Candolier, który znajduje się w Piemoncie. Grupa mistrzów budownictwa z Lombardii pod przewodnictwem architekta Simone de Orsenigo postanowiła przełożyć plany na rzeczywistość. Głównym stylem architektonicznym był wybrany styl późnogotycki, w którym odczuwalny był silny wpływ szkoły czeskiej.
Proces budowy nowej katedry spotkał się z żywą reakcją mieszkańców miasta, na co zwrócił uwagę szef Mediolanu Gian Galeazzo Visconti (Gian Galeazzo Visconti). Na początku XV wieku państwo nie było odpowiedzialne za monumentalne budownictwo. Pragnienie wzmocnienia włoskiej monarchii i podniesienia statusu Mediolanu w środowisku religijnym zmusiło Visconti do wymuszenia budowy budynku. Materiały budowlane były zwolnione z podatków, szczególnie cenne oznaczono AUF, co oznaczało „do celów budowlanych”.
Transformacja stylu architektonicznego
Ponieważ całkowity czas budowy katedry Duomo zbliża się do kresu 7 stuleci, imponująca mieszanka stylów nie ma nic zaskakującego. Podstawowy plan architekta został zaprojektowany dla trzynawowego budynku z dwiema kaplicami z każdej strony. Następca włoskich mistrzów, Francuz, wprowadził elementy stylu gotyckiego, popularnego w jego ojczyźnie. Postanowiono także porzucić kaplice na rzecz rozbudowanej pięcionawowej bazyliki.
Aby poprawnie zaprojektować taki kolosalny budynek, matematyk Gabriele Stornaloko został zaproszony do pomocy architektom. Dzięki jego obliczeniom stało się jasne, że nawa środkowa katedry nie powinna przekraczać 45 metrów, a nawy boczne zostaną zbudowane w dół. Ponadto problemy napotkane przy dostawie ciężkich marmurowych płyt i bloków kamiennych na duże wysokości pomogły rozwiązać inżynierowi Jeanowi Minho.
Wysiłki gubernatora Mediolanu nie poszły na marne; do połowy XV wieku prawie połowa prac budowlanych została już ukończona. Jednak niestabilność polityczna w kraju i problemy z finansowaniem spowolniły ten proces w ciągu następnych 40 lat. Przeprowadzono pewne prace wykończeniowe, zainstalowano i konsekrowano ołtarz główny katedry.
Początek XVI wieku upłynął pod znakiem zakończenia prac nad kopułą, od wewnątrz zdobioną wieloma posągami. Mówiąc ściślej, rzeźby przedstawiające świętych i męczenników katolickich ustawione w czterech rzędach, z których każda zawierała 15 posągów. Na zewnątrz iglica nakłuwana w niebo była przykładem architektury renesansowej autorstwa Giulietto del Amadeo.
W połowie XVI wieku zaczął się okres dominacji Hiszpanii na ziemiach włoskich, co nie mogło nie wpłynąć na los katedry w Mediolanie. Nowy rząd postanowił wykorzystać go na potrzeby kościoła, ale nie zapewnił znaczącego wsparcia finansowego na zakończenie budowy. Do wnętrza kościoła stworzono kilka pilastrów, które otaczają ołtarz. Zainstalowano także duże organy, figurę świętego Bartłomieja, patrona wszystkich rybaków oraz stary 5-metrowy świecznik loretański.
Nowy arcybiskup Mediolanu, wybrany pod koniec XVI wieku, postanowił zainterweniować w budowę katedry. Carl Borromeo nie podobał się znaczący wpływ zagranicznych szkół architektonicznych. On znosi wiele elementów wystroju wnętrz, a na czele konstrukcji stawia włoski mistrz - Pellegrino Pellegrini (Pellegrino Pellegrini).
Niedokończona gotycka katedra miała zmięknąć w renesansowym otoczeniu. W szczególności architekt postanowił ozdobić budynek z zewnątrz za pomocą wysokich kolumn i szeregu posągów.
Pomimo faktu, że wewnętrzne i zewnętrzne prace w katedrze były jeszcze dalekie od ukończenia, w 1577 r. Arcybiskup ją oświetla. Do lat 40. XVII wieku dekoracja zewnętrzna budynku trwała w stylu renesansowym. Zmiana głównego architekta oznaczała jednak powrót do stylu gotyckiego. Tak więc pięcioro drzwi i dwa centralne okna otrzymały lancetowe blaty zamiast oczekiwanych gładkich linii renesansu.
Formacja wyglądu
Katedra w Mediolanie poświęcona była narodzeniu Najświętszej Maryi Panny, którą architekci umiejętnie pokonali w trakcie dekoracji zewnętrznej budynku. Francesco Croce wykonał obliczenia i sporządził iglicę o długości 102 metrów. Iglica ta znajduje się w centrum kopuły katedry, zwieńczonej 4-metrową pozłacaną rzeźbą Matki Boskiej (La Madonina). Ten święty jest patronką miasta.
Sam Napoleon Bonaparte, Włoch z urodzenia, wybrał katedrę w Mediolanie na nadchodzącą koronację. Przez kolejne 7 lat aktywnie prowadzono prace wykończeniowe w budynku. Późnogotyckie elementy przeplatane z neogotyckim dopełniły niezwykły styl katedry. Wspaniała ceremonia objęcia przez Napoleona stanowiska króla Włoch odbyła się 20 maja 1805 r. Pod ażurowymi łukami katedry. Na cześć tego pamiętnego wydarzenia wykonano posąg Bonaparte, który zdobi jedną z wież katedry.
Od tego czasu minęło kolejne pół wieku, podczas których trwało wykończenie powierzchni zewnętrznych i wewnętrznych. I dopiero w 1965 r. Oficjalnie ukończono budowę katedry, która zaczęła funkcjonować z pełną mocą. Od połowy XVI wieku do tego momentu kościół był częściowo otwarty dla parafian; odprawiano w nim obrzędy tylko w wyjątkowych przypadkach. Ostatnie prace nad przebudową katedry przeprowadzono w latach 2003-09.
Co słynie z katedry w Mediolanie
Wspaniały gotycko-renesansowy pomnik w sercu Mediolanu ma wiele uderzających cech. Jeśli spojrzymy na liczby, katedra ma przyzwoitą pojemność, około 40 tysięcy parafian, co jest nieco gorsze od tomów katedry św. Pawła w Rzymie. 
Jeśli spojrzysz na budynek z lotu ptaka, stanie się jasne, że przypomina on katolicki krzyż z pionem 158 mi poziomą nawą 92 m. Najwyższym punktem katedry jest iglica ozdobiona figurą Matki Boskiej, której łączna wysokość wynosi 106 m Jednak pierwsza znajomość Duomo nie zaczyna się od suchych statystyk, ale od percepcji wizualnej. I pod tym względem budynek ma się czym chwalić, śnieżnobiała bryła katedry rośnie w miarę zbliżania się do niej. Z każdym krokiem osoba, która znajdzie się na Placu Katedralnym, odkryje nowe piękno tego kościoła. Pięcionawowa bazylika kieruje w niebo ostre włócznie 135 iglic. Każdy z nich jest misternie wykończony sztukaterią w stylu późnego gotyku.
Fasada budynku, jego iglice i wnętrze zdobią niewyobrażalną liczbę posągów - 3400. Liczba ta obejmuje wizerunki postaci historycznych, świętych, męczenników, proroków i innych postaci biblijnych. Nie bez wiernych symboli średniowiecza - gargulców i chimer. Podobnie jak prawdziwe atrybuty gotyku, wtulili się w ściany budynku, odpędzając złe duchy. Wśród dekoracji zewnętrznych budynku znajdują się bardzo interesujące okazy, na przykład wizerunek Mussoliniego lub starożytny prototyp Statuy Wolności, która obecnie stoi w Stanach Zjednoczonych.
Kolejną atrakcją Duomo jest pojawienie się biało-różowego marmuru w różnych warunkach oświetleniowych. Ktoś lubi katedrę w promieniach świtającego słońca, inni wolą miękkie odbicia słońca. Słynny niemiecki poeta Heine twierdził, że nie ma nic bardziej mistycznego i piękniejszego niż Milanese Duomo, oświetlona srebrnym światłem księżyca.
Ciekawe fakty i mity
Na odwiedzających, którzy przekroczyli próg katedry Duomo, czeka chłód i słabe światło. Wiele kolorowych witraży ilustruje tematy biblijne, odbicia niebieskiego, czerwonego i żółtego szkła są fantastycznie odbijane na podłogach i ścianach kościoła. A nad głównym ołtarzem, wysoko pod kopułą, znajduje się duża relikwia - gwóźdź, którym ukrzyżowano Jezusa Chrystusa.
Raz w roku, 14 września, w dniu Podwyższenia Krzyża Świętego, arcybiskup Mediolanu podnosi się do sufitu, aby usunąć gwóźdź i przedstawić go parafianom.
Pod zachodem słońca XVIII wieku w katedrze zainstalowano zegar słoneczny, południk zaprojektowany z myślą o rozpoczęciu południa. To urządzenie wygląda jak metalowy pasek zamontowany na podłodze budynku. Przeciągnęła się od wejścia do katedry przez cały kościół. Pasek zawiera obrazy znaków zodiaku i odpowiadające im oznaczenia. Dokładnie w południe promień słońca dotykający metalowej linijki pokaże konstelację charakterystyczną dla bieżącego miesiąca. Oprócz głównego celu cudowny południk wskazywał na niewidoczne niebezpieczeństwo zagrażające integralności Duomo. Systematyczne błędy odczytów instrumentów odkryte w XX wieku pośrednio wskazywały na osiadanie fundamentu budynku.
Wewnątrz katedry można podziwiać kunsztownie zdobione sarkofagi sławnych ludzi z przeszłości. W ten sposób ciało arcybiskupa Alberto de Intimiano jest przechowywane w kamiennym cokole wyłożonym cienkimi miedzianymi płytami, które tworzą ornament krucyfiks. Można również zobaczyć mauzoleum Gian Giacomo Medici, ozdobione trzema wspaniałymi posągami, kolumnami i marmurowymi płytami.
Wcześniej uważano, że autorem tego niesamowitego przykładu architektury był sam Michał Anioł. W XX wieku krytycy sztuki z całą pewnością ustalili, że Leone Leoni wykonała prace kamienne, co jednak nie umniejsza piękna wystroju.
Wspomniane mauzoleum było jednym z ostatnich pochówków w katedrze. Pod koniec XVI wieku wydano dekret zakazujący przechowywania szczątków zmarłych w murach kościoła, aby uniknąć epidemii i rozprzestrzeniania się chorób.
Jeśli masz szczęście odwiedzić Mediolan pod koniec jesieni, koniecznie odwiedź katedrę Duomo. W listopadzie i grudniu każdego roku w jego ścianach eksponowany jest Quadroni św. Karola Boromeusza - seria 54 obrazów ilustrujących życie i czyny tej osoby. Cała galaktyka słynnych włoskich mistrzów pędzli malowała płótna specjalnie dla katedry w Mediolanie.
Osobną atrakcję katedry można nazwać zapierającym dech w piersiach widokiem z tarasu na dachu budynku. Dogodnie rozmieszczona platforma obserwacyjna pozwala swobodnie poruszać się po dachu katedry. Prawdziwy prezent dla wszystkich odwiedzających, ponieważ najlepszy widok na miasto jest po prostu niemożliwy do znalezienia w całym Mediolanie. Ponadto odwiedzający będą mogli zobaczyć pobliskie koronkowe iglice koronowe, zewnętrzną stronę katedry, rzeźbione sylwetki posągów i docenić wspaniałość katedry w wieku 7 wieków.
Adres
Katedra Duomo znajduje się w Mediolanie przy Placu Katedralnym (Piazza Duomo).
Dojazd do tej niesamowitej atrakcji jest najwygodniejszy metrem. Odpowiednia jest pierwsza i trzecia linia, zjazd na stacji Duomo.
Znajdź hotel w pobliżu katedry Duomo
Godziny otwarcia i ceny biletów
Katedra Duomo jest otwarta dla zwiedzających codziennie od 7:00 do 19:00, ostatnia grupa zwiedzających rozpoczyna się nie później niż o 18:45. Wizyta wierzących w katedrze jest bezpłatna rano, niezbędny jest szacunek dla przyzwoitości w ubraniu i zachowaniu.
Bilet dla turystów kosztuje 3 euro, można wejść od 8 rano.
Odwiedzający mogą również robić zdjęcia w katedrze, jednak dokumenty tożsamości muszą być wydane z wyprzedzeniem (cena - 2 euro). Wszystkie materiały fotograficzne nie powinny być wykorzystywane do osobistych korzyści. W sobotę i niedzielę harmonogram katedry trwa od 8:30 do 18:00. W święta kościelne - specjalny tryb działania. Wspinaczka na tarasy w sezonie zimowym trwa od 9:00 do 19:00, ostatni ładunek windy jest o 18:10. Otwarcie sezonu zimowego 16 września.
Istnieją różne rodzaje biletów na zwiedzanie katedry, krypty i taras widokowy, które kosztują od 3 do 25 euro. Różnice między biletami pokazano na poniższym zdjęciu:
Istnieją również opcje biletów łączonych:
Pełny bilet z przejazdem do wszystkich części katedry bez czekania w kolejce na windy na tarasy kosztuje 26,5 euro. Jest kupowany z góry online tutaj.
Wspinaczka po tarasie
Od poniedziałku do środy - od 9:00 do 19:00 ostatni wyciąg windą o 18:10. Od czwartku do niedzieli - od 9:00 do 21:00 ostatni wyciąg windy o 20:10. Początek sezonu letniego to 10 kwietnia.
Koszt zwiedzania tarasów: z windą na windzie -14 euro; spacer po schodach dla najsilniejszych i najbardziej ekonomicznych turystów kosztuje 10 euro za osobę. Jeśli nie chcesz stać w kolejce w kasie, co może potrwać do godziny w sezonie, radzę kupić bilety z wyprzedzeniem +1.5 euro online.
Bilety można kupić w oficjalnych kasach biletowych na stronie www.ticketone.it. Przechodzimy do strony wydarzeń w katedrze i wybieramy na przykład windę windy (Ascensore), naciśnij Acquista ora.
Wybierz potrzebną datę, bilety będą w sprzedaży przez następne sześć miesięcy. Na przykład w kwietniu wiem, że we wrześniu polecę do Mediolanu i z góry planuję program kulturalny.
Polecam zarezerwować wizytę na tarasie od 8:00 do 10:00 rano lub od 16:00 do 18:00, kiedy najpiękniejsze światło. Na przykład weź 2 osoby dorosłe (Intero) i jeden bilet dla dziecka poniżej 12 lat (Ridotto).
Kliknij - włóż do koszyka (Metti nel carello). Sprawdź datę i godzinę. Koszt trzech biletów wyniósł 36,50 + 2,50 euro za rezerwację online. Kliknij - płatność (Procedi con l'acquisto).
Następnie musisz wprowadzić hasło logowania na stronie lub utworzyć nowe konto - jest to intuicyjnie proste, ale jeśli nagle napotkasz trudności, oto szczegółowa instrukcja. Po dokonaniu płatności bilety trafią na Twoją pocztę i zawsze będą dostępne na Twoim koncie. Musisz tylko przyjść do wejścia w wyznaczonym czasie, omijając wszystkie linie.
Ponadto za opłatą można odwiedzić skarbiec katedry Duomo (3 euro), a także baptysterium św. Giovanniego alle Fonti (4 euro). Istnieje możliwość zakupu biletów łączonych po obniżonej cenie.
- Oficjalna strona katedry Duomo w języku angielskim, aktualne ceny biletów i godziny otwarcia: www.duomomilano.it
- Indywidualne wycieczki po Mediolanie w języku rosyjskim: gid.italy4.me
- Wycieczki grupowe do katedry w języku angielskim: www.tiqets.com - 27 euro, półtorej godziny, bilety na windę są już wliczone w cenę.
Atrakcje w pobliżu - co zobaczyć?
Jak wspomniano powyżej, oprócz katedry znajdują się inne ciekawe budynki na Placu Katedralnym.
Jeśli przejdziesz przez szklane przejście z wieloma butikami i luksusowymi sklepami na zakupy poświęcone Vittorio Emmanuele II, możesz wkrótce dostać się do Via Filodrammatici 2. Pod tym adresem znajduje się najsłynniejsza opera na świecie - La Scala, a także muzeum znajduje się u niego. Chociaż na zewnątrz budynku, teatru nie można porównać z olśniewającym wykończeniem Duomo, jego wnętrza mogą również zaskoczyć. I główna wartość La Scali w akcji, która odbywa się na jej scenie.
