Historia Palermo (Palermo) ma 28 wieków. W tym ogromnym okresie główne miasto Sycylii znało wielu władców, przeżywało okres prosperity i upadku. Współczesne Palermo jest pełne żywych kolorów, sprzeczności i zabytków, dzięki tak bogatej historii minionych stuleci.
Pierwsze informacje o Palermo pojawiły się w 734 rpne, kiedy feniccy żeglarze odkryli wyspę Sycylii na wodach Morza Egejskiego.
Zaskoczeni pięknem okolicy założyli miasto portowe Sousse (Fin. Zyz - „kwiat”). Przez dwa wieki rozwój miasta całkowicie zależał od Kartaginy. Fenicjanie wpłynęli na powstawanie różnych rzemiosł (biżuteria, tkactwo, produkcja szkła) i architektury. Wiele budynków zachowuje odbitki wpływów fenickich w postaci oryginalnych ozdób, kolorowych witraży ze szkła, wątków pogańskiej mitologii.
Panowanie rzymskie
Kartagina straciła władzę nad Palermo podczas pierwszej wojny punickiej, tracąc grunt pod Rzym. Palermo zostało schwytane przez Rzymian w 254 pne. e.
Konieczne było zakończenie wojny punickiej i zachowanie istniejących więzi handlowych, dlatego miasto otrzymało specjalne prawa - gminy. Wszyscy obywatele byli uważani za legalnych poddanych Imperium Rzymskiego, mieli prawo do samorządu. Kiedy Rzymianie wygrali wojnę punicką, Cesarz Oktawian August (łac. Oktawian August) zmienił status miasta.
Największy port Sycylii przyniósł zbyt wysokie dochody, aby umożliwić swobodny rozwój, Palermo zamieniło się w kolonię.
Przez 6 wieków Rzymianie dewastowali region. Jednak wierzący legioniści wprowadzili na Sycylię nową religię - chrześcijaństwo, które stało się duchową podstawą ludu.
Wpływ barbarzyńcy jest gotowy
Od 440 do 515 r. Ludy barbarzyńskie chętnie rzucały się na bezbronne kolonie. Imperium Rzymskie upadło, a plemiona Wandali i Ostrogotów zaczęły walczyć o Sycylię. Zwyciężył Theodoric the Great - król Ostrogotów, który chciał zasłynąć jako następca rzymskich tradycji. Plansza jest gotowa do skrócenia w 535 roku cesarzowi bizantyjskiemu Justianowi I. (łac. Flawiusz Petrus Sabbatius Iustinianus).
Dominacja Saracenów
W IX wieku Sycylia „opuściła” ręce cesarza bizantyjskiego Michała II Travla (Grecki: Μιχαήλ Β 'ο Τραυλός). Historia miała dość pikantną kolorystykę: admirał bizantyjskiej floty, Eufemiusz, poślubił katolicką zakonnicę. Gniew cesarza popędził apostata do Afryki Północnej, gdzie dowódca otrzymał poparcie dynastii Aglabid. Eufemiusz pomógł Saracenowi qadiyowi Asadowi ibnowi al-Furatowi (arab. أسد بن الفرات) w zdobyciu Sycylii. Saraceni wzmocnili dobrobyt morskich szlaków handlowych i nadali miastu nową nazwę - Balarm. Grecy zmienili go następnie na Panormos (grecki Πάνορμος - „bezpieczna przystań”).
Podbój Normanów
Na początku 2. tysiąclecia historia Palermo przeszła pod sztandarem zdobywców Normanów. Inwazja na Normanów rozpoczęła się w 1061 roku pod przewodnictwem hrabiego Roberta Guiscarda (dawnego reżysera Roberta Viscarta).
Przez 11 lat wszystkie Saraceni zostali wydaleni z Sycylii.Sycylia otrzymała status królestwa pod rządami Rogera II (Ruggero II di Sicilia), dwukrotnie koronowanego władcy Palermo. Roger umiejętnie manewrował w walce politycznej o władzę duchową, która wybuchła między antypapieżem Anacletem II a papieżem Innocentym II.
Roger otrzymał pierwszą koronę od Anacleta. Kiedy antypapież przegrał wojnę o papieski tron, Innocenty II niechętnie potwierdził koronację w 1139 r., Zgodnie z traktatem pokojowym z Minyany. Król Roger zręcznie rządził krajem - przez prawie wiek Sycylia była główną potęgą morską Morza Śródziemnego.
Normanowie zbudowali wiele wspaniałych budynków w Palermo, Pałac Normański i Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny szczególnie lubią mieszczan.
Oświadczenie dynastii Hohenstaufen
Śmierć Rogera rozpoczęła zaciekłą walkę między jego spadkobiercami. Początkowo władza była w rękach Williama I Zła (Guglielmo I il Malo), który prawie zniszczył dynastię i stał się przyczyną buntu baronów. Następnie kontrola przeszła na Williama II Gooda (Guglielmo il Buono), który ustanowił pokój na Sycylii, ale nie pozostawił po sobie swoich prawowitych spadkobierców. Opanowani z Lecce Roger di Andria i Henryk VI z Hohenstaufen (niemiecki Heinrich VI) zaczęli walczyć o tron, któremu ostatecznie udało się uzyskać władzę nad Sycylią dla jego dynastii.
Gwałtowny rozwój kultury rozpoczął się w Palermo w XIII wieku po tym, jak Fryderyk II (niem. Friedrich II von Hohenstaufen) przetransportował cały dwór cesarski do stolicy.
Król Sycylii poprowadził 6. wyprawę krzyżową i był w stanie, bez żadnej bitwy, stosując wyłącznie dyplomatyczne metody, przywrócić chrześcijanom władzę nad Jerozolimą.
Fryderyk II miał nieograniczony wpływ na średniowieczną naukę, odkąd założył pierwszą wyższą uczelnię w Europie - Uniwersytet Neapolitański. Cesarz był wielokrotnie ekskomunikowany z Kościoła katolickiego, zwanego Antychrystem i buntownikiem. Jednak to dzięki jego twardej polityce, Palermo zyskało nieograniczony wpływ na Sycylię i stało się epicentrum rozwoju kulturalnego Europy.
Nieszpory sycylijskie
W XIII wieku władza nad Sycylią przeszła w ręce Karola z Anjou (FR. Charles d'Anjou), bezwzględnie tłumi wszelkie bunty. Francuzi zyskali powszechną nienawiść po egzekucji ostatniego spadkobiercy dynastii Hohenstaufen - księcia Conradina. Kiedy Karol z Anjou zaczął rozdawać sycylijskie posiadłości ziemskie (wraz z chłopami) członkom jego dynastii, cierpliwość ludu wyczerpała się.
Dzwonek dzwonu, wzywający wierzących do wieczoru na całej Sycylii, był sygnałem do buntu. Sycylijscy buntownicy i koroną Aragonii, dowodzoną przez Giovanniego di Procida, wymyślił hasło: „Śmierć wszystkim Francuzom!”. Bitwy były tak zacięte, że w ciągu kilku tygodni wszyscy Francuzi zostali zamordowani na wyspie.
Rząd hiszpański
Korona przeszła na władcę Hiszpanii Pedro III z Aragonii (Pietro III d'Aragon), który sponsorował powstanie antyfrancuskie. Wpływ hiszpańskiego króla nie był wystarczający, aby doprowadzić do upadku całego królestwa Sycylii. A ponieważ Pedro III otwarcie odmówił uznania zwierzchnictwa papieża, dla Sycylijczyków rozpoczęła się czarna passa.
W 1799 r. Władza przeszła na Ferdynanda IV (Ferdinando IV) - przedstawiciela dynastii Bourbon. Ferdynand IV próbował zjednoczyć Neapol i Sycylię, co wywołało masowe protesty. W 1847 r. W Palermo rozpoczął się wielki bunt, który szybko przerodził się w powstanie w całym stanie. W 1848 r. Władza królewska została obalona i utworzono tymczasowy rząd pod przewodnictwem parlamentu.
Okres włoski
Palermo stało się częścią Włoch w 1860 roku po tym, jak Giuseppe Garibaldi doznał ostatecznego upadku Królestwa dwóch Sycylii.
Okres włoski przyniósł miastu długo oczekiwany spokój. Świat został złamany tylko raz - podczas drugiej wojny światowej bombardowania z powietrza uszkodziły starą część miasta.
Nowoczesne Palermo jest cichą przystanią niedrogiego relaksu. Miasto wita turystów z całego świata, pokazując niesamowite zabytki architektury swojej wspaniałej historii.
