Neapol (w tłumaczeniu ze starożytnej Grecji - nowe miasto) - miasto w południowych Włoszech, położone nad brzegiem Morza Tyrreńskiego o tej samej nazwie. Neapol jest centrum administracyjnym regionu Kampania i trzecim co do wielkości miastem we Włoszech po Rzymie i Mediolanie. Populacja miasta wynosi około miliona, a wraz z przedmieściami - 3 miliony ludzi. Neapol ma międzynarodowe lotnisko i port morski. Jeśli chodzi o Rzym, Neapol znajduje się 220 km na południowy wschód.
Neapol został założony przez starożytnych Greków w VIII wieku pne, w tamtych czasach osadę nazywano Partenopeą. W 327 pne miasto zostało zajęte przez Rzymian i przez długi czas było częścią Republiki Rzymskiej, a później Cesarstwa Rzymskiego.
W VI wieku Bizancjum było właścicielem miasta. Od VII do XII wieku Neapol był stolicą praktycznie niezależnego księstwa neapolitańskiego. W 1139 Neapol stał się integralną częścią królestwa Sycylii, aw 1266 r. Stał się jego stolicą. W 1224 r. W Neapolu powstał uniwersytet. W XVII wieku Neapol był drugim co do wielkości miastem w Europie po Paryżu, z populacją 300 tysięcy mieszkańców. W 1860 r. Miasto stało się częścią państwa włoskiego.
- Zobacz instrukcje: Jak dostać się z Rzymu do Neapolu
W Neapolu zbudowano stadion „San Paolo”, w którym mieści się klub piłkarski „Napoli”. To najsilniejszy klub w południowych Włoszech. Napoli zostało założone w 1926 roku i dwukrotnie zdobyło mistrzostwo Włoch w swojej prawie stuletniej historii, jest czterokrotnym zdobywcą Pucharu Włoch i jednorazowym Pucharem UEFA.
W 1984 roku prezydent Napoli podpisał umowę ze słynnym Diego Maradoną. „Barcelona” otrzymała 12 milionów dolarów dla Argentyny, co było rekordem dla transferu piłki nożnej w tym czasie. W 1990 r. Maradona została zdyskwalifikowana na 15 miesięcy po teście dopingowym, który wykazał, że gracz używa kokainy.
Co zobaczyć
Przez stulecia Neapol był pod wpływem kultur różnych stanów, a zabytki miasta są tego żywym potwierdzeniem.
Zamek Egg lub Castel del Ovo
Jedną z głównych atrakcji jest Zamek Jajeczny (Castell del Ovo). Zamek znajduje się na małej wyspie Magaride na południu Neapolu. Według legendy poeta Wergiliusz zaczarował jajko, włożył je do amfory, umieścił amforę w żelaznej klatce, zakopał w klatce i zbudował nad nią zamek.
Na podstawie oświadczeń Wergiliusza zamek i miasto nie mogą zostać zniszczone, dopóki jajko się nie rozbije. Legenda nadała zamku nazwę. Sam zamek to skupisko wież różnych epok, które zostały połączone w jeden kompleks.
Istniejący zamek został zbudowany w 1139 roku w celu ochrony Neapolu przed morzem. Przez pewien czas istniał nawet dwór królewski. W XVII wieku zamek stał się więzieniem. Dziś zamek jest otwarty codziennie na wycieczki turystyczne od 8.00 do 19.00 w dni powszednie i od 8.00 do 14.00 w weekendy.
Nowy zamek lub Castel Nuovo
Kolejnym interesującym zamkiem jest Castel Nuovo (Nowy Zamek). Drugie imię zamku to Maschio Angioino (Anjou Donjon). Po przeniesieniu stolicy królestwa Sycylii z sycylijskiego Palermo do Neapolu, Karl of Anjou postanowił zbudować rezydencję na dworze królewskim.
W 1279 r. Rozpoczęto budowę, która trwała pięć lat. Castel Nuovo to trapezowa forteca z dużymi okrągłymi wieżami w narożach. Na szczytach wież znajdują się platformy z blankami i mashikul. Wysokość wież wynosi 55 m. Twierdza z trzech stron jest otoczona fosą, a od czwartego morza zbliżyło się. Wejście do zamku znajduje się po wschodniej stronie. Przy wejściu między dwiema wieżami znajduje się marmurowy portal ozdobiony rzeźbami i płaskorzeźbami.
Katedra Świętego stycznia
Centrum życia religijnego w Neapolu jest katedra św. Kościół ten, poświęcony patronowi Neapolu, został założony przez Karola z Anjou. Fundamentem były dwie starożytne bazyliki. Budowa katedry i jej konsekracja odbyły się już za wnuka Karla - Roberta.
Dekoracja kaplicy św. Januariusa jest szczególnie uderzająca; znani włoscy mistrzowie XVII wieku mieli swój udział w jej tworzeniu. W świątyni wiszą obrazy Luke'a Giordano i Perugino. Głównym reliktem katedry jest naczynie z krwią świętego stycznia, zapieczętowane 17 wieków temu. Statek jest pokazywany dwa razy w roku licznym wierzącym, którzy przybyli po to z odległych miejsc. W tych momentach zamrożona krew ponownie staje się płynna. 19 maja 2005 r. Profesor Hack napisał raport, że rozrzedzenie krwi nie jest cudem, ale zwykłą reakcją chemiczną. Z tego wynikało, że kościół zwodził lud, więc niektórzy wierzący zaczęli oskarżać naukowca o wszystkie grzechy śmiertelne.
Pałac królewski
Od XVII wieku rezydencją monarchów staje się Palazzo Reale di Napoli (Pałac Królewski w Neapolu). Budowa rozpoczęła się w 1600 roku i trwała ponad pięćdziesiąt lat. Jest to duży trzypiętrowy budynek wzniesiony w stylu późnego renesansu. Fasada pałacu wykonana jest z ciemnego kamienia i cegły, a jej dekoracyjny styl przypomina budynki starożytnego Rzymu z ich granitowymi kolumnami i napisami w języku łacińskim.
Przed fasadą zachodnią znajdują się posągi największych królów neapolitańskich. Po bokach bramy ogrodowej stoją posągi jeździeckie - są to dokładne kopie posągów z mostu Aniczkowa w Petersburgu. Konie zostały podarowane przez Mikołaja I królowi Ferdynandowi II z Bourbon. Za zewnętrzną fasadą znajduje się wewnętrzny Dziedziniec Honoru, który jest otoczony kolumnadą, tworząc szereg kamiennych łuków. Nad kolumnadą znajduje się loggia - zadaszona arkada, która łączy wszystkie pomieszczenia drugiego piętra. W pałacu znajduje się 30 pokoi, w których zachowało się autentyczne wnętrze czasów ich starszych właścicieli. Większość budynku zajmuje Biblioteka Narodowa, w której przechowywane są tysiące książek i kolekcja unikalnych papirusów z miasta Herculaneum (Ercolano). Wśród wielu pokoi warto wyróżnić salę Herkulesa, Salę Tronową i Salę Centralną, które wraz z innymi salami tworzą Muzeum Historycznych Mieszkań Pałacu Królewskiego.
Bazylika San Francesco di Paola
Naprzeciwko Pałacu Królewskiego znajduje się bazylika San Francesco di Paola. Projekt budynku należy do architekta Pietro Bianca. Bazylika została zbudowana na wzór rzymskiego Panteonu przez Ferdynanda I na cześć powrotu utraconego królestwa. Budynek został położony w 1817 roku, a budowę ukończono 29 lat później. Świątynia ma okrągły plan. Wnętrze jest reprezentowane przez wiele fresków, obrazów, rzeźb.
Pośrodku świątyni znajduje się ołtarz główny wykonany z twardego kamienia. Na portyku bazyliki znajduje się napis poświęcony po łacinie, a zwieńczony jest trzema rzeźbami świętych: Franciszka Polańskiego, Ferdynanda Kastylijskiego i Wery. Fasada bazyliki jest ozdobiona jeździeckimi posągami królów: Karola III i Ferdynanda I.
Galeria Umberto I (Galleria Umberto I)
Naprzeciwko Opery San Carlo zbudowano Galerię Umberto I. To duża pompatyczna pasaż handlowy ze szklanym dachem. Struktura została zbudowana w Neapolu pod koniec XIX wieku i została wzniesiona w stylu neoklasycystycznym. Początkowo przeprowadzono budowę przejścia, aby zablokować wiele pasów i ulic w okolicy Toledo Street, co zyskało rozgłos.
Zobacz piękną sesję zdjęciową w Neapolu
Autorem projektu był Emanuel Rocco, po którym obiekt został zmodernizowany w latach 1887–1890 przez architektów Antonio Curri i Ernesto Di Mauro, co nadało mu cechy neorenesansu. Konstrukcja jest reprezentowana w planie przez ośmiokątny krzyż z przejściami o różnych długościach. Centralna część pokoju jest zwieńczona cylindrycznym sklepieniem i ozdobiona dużym obrazem Kompasu i koła Zodiaku. Duże wrażenie robią długie okna z wzorzystymi witrażami i ogromna kopuła. Szklany sufit ma wysokość 56 metrów. Galeria Umberto I ogólnie jest bardzo podobna do galerii w Mediolanie Vittorio Emanuele II.
Narodowe Muzeum Archeologiczne w Neapolu
W centrum miasta znajduje się Narodowe Muzeum Archeologiczne w Neapolu. Słynie z dużej kolekcji starożytnych greckich i rzymskich artefaktów. To muzeum zajmuje jedno z ważnych miejsc wśród kulturalnych centrów całego świata.
Budynek muzeum został wzniesiony w 1586 roku za czasów Don Pedro Girony - hiszpańskiego namiestnika. Na parterze w piętnastu salach czterdziestu znajduje się kolekcja antycznych rzeźb. Najbardziej znane są posągi Afrodyty, Ateny, Farnesian Hercules i farnesian bull. Pomiędzy pierwszym a drugim piętrem znajdują się słynne mozaiki odkryte podczas wykopalisk archeologicznych w Pompejach. Drugie piętro muzeum jest również bardzo niezwykłe, tutaj należy zwrócić uwagę na Salę fresków z freskami z Pompei, Stabii i Herkulanum, a także Salę świątyni Izydy, w której, przy użyciu autentycznych dzieł sztuki, odtworzono wnętrze świątyni Izydy w Pompejach.
Katakumby
Katakumby Neapolu to „królestwo Hadesu”, które jest dokładnym przeciwieństwem nieuchronnie szybkiego ruchu współczesnego Neapolu. Oto królestwo ciszy świata tajemnic i tajemnic. Pod neapolitańskimi ulicami i domami znajduje się całe miasto katakumb, w którym znajduje się ponad 700 jaskiń oraz długie galerie i tunele, z których mieszkańcy miasta wydobywali tuf od wieków, wykorzystując je do budowy domów, kościołów, placów, a nawet murów miejskich.
Oto starożytne krypty rytualne, podziemne sanktuaria - hypogee, starożytne rzymskie akwedukty, starożytne greckie jaskinie, średniowieczne tunele, tajne przejścia Bourbon i podziemne. Wśród przedmiotów znalezionych podczas wykopalisk znajdują się okazy do 5000 lat. Starożytny grecko-rzymski podziemny system akweduktów w niektórych częściach miasta został połączony z późniejszym systemem zbudowanym w XVII wieku. Używali go mieszczanie aż do około 1885 roku.
Dziś rurociąg ułożony w starożytnych tunelach jest nadal w użyciu, ale jest w złym stanie. Od 1989 r. Stowarzyszenie Podziemnego Neapolu, pod nadzorem jaskini Enzo Albertiniego, prowadzi wycieczki po katakumbach grecko-rzymskich.
Wejście do katakumb znajduje się w kościele San Paolo Maggiore. Pierwsi chrześcijanie potajemnie gromadzili się w ciemnych lochach na wspólnej modlitwie.
Katakumby San Gennaro, pochodzące z okresu wczesnego chrześcijaństwa (wejście od Via di Capodimonte), zawierają w swoich wnętrzach kilka grobowców biskupów (pierwotnie pochowano tu św. Januariusa, którego szczątki znajdują się obecnie w katedrze); liczne freski, pierwsze zdjęcie św. stycznia, Adama i Ewy, Dobrego Pasterza. Istnieje również interesująca stella poświęcona kultowi syna Dionizosa, Priapusa i chrzcielnicy z VIII wieku.
Transport
Neapol ma bardzo dobrze rozwiniętą infrastrukturę transportową. Transport publiczny w mieście reprezentują autobusy, trolejbusy, tramwaje, transport wodny, metro, taksówki, a także wynajem samochodów.
System metra miejskiego obejmuje cztery linie kolejki linowej: Montesanto, Chiaia, Centrale i Mergellina. Miasto położone jest na wzgórzach, więc kolej linowa odgrywa ważną rolę w systemie transportu Neapolu. Kolej ma 16 stacji, a jej średnia wydajność wynosi około 60 tysięcy pasażerów dziennie.
Neapol jest nie tylko administracyjnym, ale także turystycznym centrum Kampanii. Autobusy wycieczkowe do strefy archeologicznej Pompejów i podnóża Wezuwiusza regularnie odjeżdżają stąd. Łodzie wycieczkowe kursują z portu wzdłuż Zatoki Neapolitańskiej na wyspy Ischia i Capri. Turyści szukający wytchnienia od zgiełku dużego miasta mogą zatrzymać się w jednym z cichych miasteczek Morza Tyrreńskiego, na przykład w Sorrento, Amalfi lub Salerno.
