Limoncello jest jednym z niewielu włoskich napojów, których główny składnik można zidentyfikować po imieniu, w ogóle nie znając języka. Ten świeży i aromatyczny, lekko słodki likier w kolorze płynnego słońca wytwarzany jest z cytryn głównie w południowych Włoszech. W północnej części kraju jest lepiej znany jako limoncino.
Pomimo ogromnej liczby producentów przepis na limoncello w domu jest bardzo popularny. Jest jednym z najpopularniejszych trunków we Włoszech i zyskuje coraz większą sławę na całym świecie. Chcesz zanurzyć się z nami w ponętnych wodach oceanu cytrusowego? Potem nurkujemy!
Pochodzenie
Historia pojawienia się limoncello owiana jest wieloma legendami. Kilka rodzin z różnych miast Włoch złożyło wniosek o prawo do uznania ich za twórców jego sformułowania. Chociaż na wyspie Capri (Capri) wierzy się, że pochodzenie napoju jest nierozerwalnie związane z przedsiębiorcą Massimo Canale, która w 1988 roku po raz pierwszy zarejestrowała znak towarowy Limoncello.
Zakłada się, że napój urodził się na początku XX wieku w pensjonacie „Azzurra”, gdzie pewna dama Maria Antonia zajmowała się uprawą cytryn i pomarańczy. W okresie powojennym jej siostrzeniec otworzył bar obok Willi Munte Villa, którego charakterystycznym produktem był likier cytrynowy wytwarzany według starej receptury babci. W 1988 r. Pod przewodnictwem Massimo Canale rozpoczęła się niewielka ręczna produkcja napoju.
Mieszkańcy miast Sorrento (Sorrento) i Amalfi (Amalfi) nie zgadzają się z tą wersją. Na przykład w pierwszym są pewni, że w wielu rodzinach miejskich na początku XX wieku likier cytrynowy został już przygotowany zgodnie z tradycyjnymi przepisami dla gości specjalnych.
Amalfi sugeruje, że produkcja napoju ma starożytne korzenie i jest nierozerwalnie związana z uprawą cytryn. Jednak, jak to się zdarza w takich przypadkach, wciąż nie ma jednej prawdy, ale wciąż istnieje wiele interesujących wersji.
- Ktoś uważa, że wiolonczela była wykorzystywana przez chłopów i rybaków podczas porannych połowów w celu zwalczania zimna w okresie najazdów obcych.
- Inni natomiast twierdzą, że przepis narodził się w klasztorach, aby zrelaksować mnichów między intensywnymi modlitwami.
- Jeszcze inni są pewni, że kulinarne zakonnice za pomocą likieru poprawiły smak ciast cytrynowych już w średniowieczu.
W każdym razie niezmiennie jedno - żółty napój, który podbił Włochy, przekroczył granice i podbił już połowę światowego rynku.
Jak zrobić w produkcji
Produkcja limoncello na pierwszy rzut oka nie jest trudnym procesem, ale wciąż ma pewne niuanse. Do jego produkcji z reguły stosuje się etanol o mocy 90 stopni, w którym moczy się skórkę z cytryny. Odcięta jest tylko żółta część skorupy, ponieważ obecność białej miazgi w przyszłości doprowadzi do pojawienia się goryczy. Średnie spożycie owoców: 10 dużych cytryn na 1 litr alkoholu.
Czas wlewu zależy od przepisu, zgodnie z którym przygotowuje producent. Zwykle jest to około 20 dni. Po starzeniu do roztworu dodaje się syrop cukrowy (łącznie 600–700 g cukru na 1 litr wody). Następnie alkohol jest filtrowany i butelkowany. Po miesiącu dojrzewania limoncello jest gotowe do spożycia. Wytrzymałość produktu końcowego wynosi 20-40 stopni, w zależności od producenta.
Pytasz: „Jaka jest różnica między alkoholami różnych firm?” Odpowiedź jest prosta: cytryny!
Do oryginalnego limoncello używaj tylko cytryn Sorrento (limone di Sorrento), które powinny rosnąć na terytorium od Vico Equense (Vico Equense) do Massa Lubrense (Massa Lubrense) i na wyspie Capri. Metody uprawy owoców cytrusowych na tych obszarach są tradycyjne. Unikalne cechy owoców zależą od mikroklimatu i bliskości morza. Dużą rolę odgrywa ochrona przed zimnymi wiatrami za pomocą struktur słomy zwanych pagliarelle wokół ogrodów cytrynowych.
Zbiór odbywa się między lutym a październikiem i jest przeprowadzany ręcznie, aby zapobiec kontaktowi cytryn z ziemią. Podczas uprawy owoce nie są poddawane żadnej obróbce chemicznej.
Różnica polega także na smaku cytrusów, który zależy od odmiany. Najczęściej używane odmiany to:
- Femminiello z Massa Lubrense - owoce są owalne z gładką skórką, bardzo soczyste;
- Sfusato z Amalfi - cytryny stożkowe z grubą skórką i prawie bez nasion.
Odmiany te charakteryzują się intensywnym aromatem olejków eterycznych, które zamieniają się w likier, nadając mu niepowtarzalny aromat cytrusowy. Kupując alkohol o nazwie „Limoncello di Sorrento”, możesz być pewien, że masz prawdziwy tradycyjny napój o autentycznym smaku.
Istnieją również niezwykłe odmiany napoju: Pistachiocello (z pistacjami), Meloncello (o smaku melona), Fragoncello (o smaku truskawek). Niektóre mniej popularne smaki zawierają miód, zioła i paprykę.
Istnieje wariant likieru mlecznego zamiast prostego syropu o nazwie „Crema di limoncello”. Często zawiera mniej alkoholu (około 16%).
Domowy przepis
Oczywiście najlepszą limoncello przygotowuje się we Włoszech. Ale możesz też zrobić świetny trunek w domu. Za co
- Ponieważ wiele komercyjnych odmian napoju jest zbyt słodkich, a Ty dostosujesz ilość cukru do własnych upodobań.
- O wiele przyjemniej jest oferować gościom własny trunek.
- Jest to znaczna oszczędność kosztów, co jest szczególnie prawdziwe w naszych czasach.
Ponieważ nie każdy ma pod ręką alkohol 90 stopni, oferujemy przepis na limoncello z wódką. Będziesz potrzebował:
- Cytryny - 10 sztuk;
- Wódka - 750 ml;
- Woda butelkowana - 700 ml;
- Cukier - 500 ml.
Przed gotowaniem umyj cytryny w ciepłej wodzie za pomocą pędzla, aby zmyć wszelkie ślady związków chemicznych.
Następnie za pomocą obieraczki usuń skórkę z cytryn w długich paskach. Jeśli jest na nich biała skórka, ostrożnie usuń ją ostrym nożem. Umieszczamy skórkę w 2-litrowym dzbanku, napełniamy ją wódką i przykrywamy szyję plastikową torbą. Naleganie przebiega w temperaturze pokojowej i idealnie trwa około miesiąca.
Kiedy maceracja dobiegnie końca, przygotowujemy syrop. W rondlu podgrzewaj cukier wodą przez 5 minut, aż całkowicie się rozpuści. Nie gotuj się! Mieszamy roztwory alkoholu i schłodzonego cukru i nalegamy ponownie przez 1 miesiąc.
Powstały limoncello jest filtrowany, butelkowany i wysyłany do zamrażarki. Ze względu na swój wyjątkowy smak i aromat likier podaje się bez dodatków i barwników.
Rekomendacje
Nieskomplikowany przepis na limoncello na wódkę wciąż kryje w sobie pewne tajemnice, wiedząc, które z nich można zrobić z doskonałego napoju:
- Użyj wysokiej jakości alkoholu, aby uniknąć zamiany gotowego alkoholu w lód w zamrażarce;
- Aby nalegać na skórkę, lepiej jest umieścić pojemnik w ciemnym pokoju lub szafce, aby zapobiec niepożądanemu działaniu światła słonecznego na olejki eteryczne;
- Możliwe jest skrócenie czasu przygotowania likieru. Napar skórki - do 4 dni, dojrzewanie gotowego likieru - do jednej nocy.
Pomimo atrakcyjnych liczb w ostatniej rekomendacji, które często znajdują się we współczesnych przepisach, warto zauważyć, że idealne limocello to przyprawione limo.
Jak iz czym pić
Włoskiej kuchni narodowej nie można sobie wyobrazić bez limoncello. Z tego powodu istnieje niepisany zestaw zasad dotyczących picia tego napoju alkoholowego.
Alkohol pije się w czystej postaci i miesza z wszelkiego rodzaju koktajlami. Przed podaniem napoju należy go umieścić w zamrażarce na co najmniej godzinę. Wysokie kieliszki na cienkiej łodydze, podobne do kieliszków do szampana, są tam wysyłane do chłodzenia. Muszą być suche, aby w zamrażarce pojawiła się na nich warstwa szronu, a nie lodu. Uważa się, że tylko w ten sposób można ujawnić prawdziwy smak i aromat napoju.
Jeśli masz mało czasu, możesz dodać kilka kostek lodu do limoncello. Chociaż jest to rzadkie zjawisko, praktykowane wyłącznie w sytuacjach problemowych.
Mieszkańcy republiki piją alkohol po posiłkach jako strawny, który pomaga wchłaniać żywność. Napój znacznie poprawia procesy trawienne, a także pobudza apetyt. Po kieliszku limoncello niektórzy ludzie czują się niesamowicie głodni, mimo że przed jedzeniem. Nawet biorąc pod uwagę ten fakt, alkohol nie jest zwyczajowo przekąski. Dla Włochów jest to oznaka złego smaku. Jako wyjątek możesz żuć plasterek cytryny zdobiący szklankę lub niewielki kawałek owocu (pomarańcza, banan).
Według Włochów po opróżnieniu szklanek podaje się zimne przekąski, sałatki i wino w doskonałej harmonii z likierem cytrynowym. Odbywa się to również tylko w przypadkach, gdy zaproszeni jeszcze nie opuścili. Najczęściej po limoncello, a następnie słodkich potrawach i deserach.
Włosi nie nadużywają słodyczy po likierze, ponieważ bardzo mały kawałek czekolady może powodować stan ekstremalnego zatrucia. Z tego samego powodu limoncello pije się powoli małymi łykami, pozostawiając go w jamie ustnej, aż pojawi się lekkie pieczenie. I znowu sprzeczność: proces nie powinien być rozciągany, ponieważ konieczne jest stosowanie alkoholu, aż szkło się nagrzeje. Jeśli Włoch nie ma czasu na poradzenie sobie z alkoholem, z reguły prosi o kolejną zimną szklankę.
Istnieje wiele koktajli opartych na limoncello. Oto składniki najbardziej oryginalnych przepisów:
- Czarna cytryna: 20 ml limoncello + 30 ml likieru czekoladowego;
- Coral Queensland: 30 ml wódki + 5 ml limoncello + 5 ml niebieskiego likieru Kyurosao + 60 ml lemoniady;
- Yo Ho: 30 ml jasnego rumu + 30 ml limoncello + gorzka cytryna;
- Kochanie: 40 ml wódki + 40 ml Aperolu + 40 ml soku żurawinowego + 15 ml limoncello + 15 ml soku z cytryny.
Wszystkie koktajle Limoncello podawane są przed posiłkiem lub po nim. Są pijani owocami i ciastkami. Czasami są używane jako napoje orzeźwiające podczas przekąski.
Słodcy myśliwi w prawie wszystkich restauracjach w republice mogą delektować się gelato, które ma aromat syropu z cytryny. Ciekawostką jest to, że serwuję lody zarówno dorosłym, jak i dzieciom.
Cena
Cena limoncello we Włoszech zależy od sprzedawcy i producenta i waha się od 3,5 do 30 euro za 500 ml. Rosyjskie liczniki oferują również napoje z półwyspu kosztujące od 700 do 2300 rubli za te same 500 ml.
Wody oceanu cytrusowego na tym uspokajają się i wracają do otchłani bytu. Kochaj łatwo, żyj odważnie, podróżuj skutecznie i pamiętaj: „Jeśli życie wysyła cytryny do Włochów, z pewnością sprawią, że będą limoncello!”
