Narodowa Galeria Sztuki Współczesnej (w języku ojczystym „Galleria Nazionale d'Arte Moderno”, znana również jako GNAM) znajduje się w malowniczym rzymskim parku Villa Borghese. Ponad siedemdziesięciu sal wystawowych jest wypełnionych pięcioma tysiącami eksponatów.
Narodowa Galeria Sztuki Współczesnej stanowi logiczne uzupełnienie Galerii Borghese, znajdującej się w tej samej posiadłości. Jeśli Galeria Borghese wystawiała prace mistrzów z XVIII i XVIII wieku, wówczas dużą ekspozycją GNAM jest malarstwo i rzeźba z XIX i XX wieku.
Historia stworzenia
Narodowa Galeria Sztuki Współczesnej rozpoczęła działalność o zachodzie słońca w XIX wieku. Pomysł zorganizowania muzeum, w którym prezentowane były próbki współczesnej sztuki włoskiej, już dawno się pojawił. I tak w 1883 r. Pałac wystaw został zbudowany przez architekta Pio Pianchetti. Do początku XX wieku malarze nowych zjednoczonych Włoch byli wystawieni w budynku Plazo delle Esposizioni, a następnie cała wystawa została przeniesiona do bardziej malowniczego miejsca, w Villa Borghese.
Historia Villa Borghese jest wyjątkowa sama w sobie i zasługuje na szczególną uwagę. Włoski kardynał Scipio Borghese, wielki wielbiciel sztuki i dziedziczny książę, na początku XVII wieku założył rozległy park na 80 hektarach stolicy.
Na terenie willi zbudowano dwór, zamieniony przez kardynała w galerię malarstwa i rzeźby.
Potomkowie Scipio Borghese, kierując się jego przykazaniami, pracowali nad rozszerzeniem kolekcji dzieł sztuki. W 1903 roku słynna willa zmieniła właściciela. Piękny park ze wszystkimi budynkami przeszedł w posiadanie miasta.
W 1908 r. Władze rzymskie rozpoczęły budowę pałacu, w którym miała odbyć się uroczystość poświęcona 50. rocznicy zjednoczenia Włoch.
Do 1911 r. Wszystkie prace zostały ukończone pod ścisłym nadzorem architekta Cesare Bazzani. Tak więc w rozległej willi Borghese pojawił się kolejny wspaniały budynek. Po 4 latach sala wystawowa stała się nowym domem dla Narodowej Galerii Sztuki Nowoczesnej.
Wystawy i wystawy
Sama nazwa hali wystawowej sugeruje, że skupia się ona na pracy współczesnych mistrzów włoskich. Początkowo ściany GNAM zdobiły prace artystów reprezentujących romantyzm, realizm i modernizm. Portrety, krajobrazy Boldini, Palazzi, Vincenzo Caprile, Celintano, Vittorio Corcos.
Szczególnie soczysty wygląd południowych wybrzeży Włoch, wykonany przez wyznawców Sorrento School of Art. Warto również zwrócić uwagę na wyjątkowy kierunek malarstwa włoskiego - macchiayoli (od słowa macchia - „spot”).
Miejsce honoru zajmują dzieła włoskiej szkoły impresjonizmu - obrazy Giovanniego Segantiniego i Previati.
Miłośników sztuki abstrakcyjnej i nieoczekiwanych form kolorystycznych zachęca się do zwrócenia uwagi na twórczość kosmopolitycznego artysty Gino Severiniego. Futurystyczne płótna tego mistrza rozrzucone w muzeach na całym świecie: we Francji, Wielkiej Brytanii, Holandii, na Węgrzech. Oczywiście rodzime Włochy nie pozostały pozbawione, wybór obrazów Severeni zachęca odwiedzających galerię do gorącej debaty. Uzupełnij ekspozycję obrazów futuryzmu Giacomo Balla.
Futuryzm został zastąpiony ideami realizmu, które w połączeniu z żywymi poglądami politycznymi ludzi sztuki doprowadziły do powstania nowego gatunku - realizmu z dużą domieszką symboliki. Jednym z najbardziej znanych przedstawicieli włoskiego realizmu jest artysta i grafik. Renato Guttuso. Jedno z jego najsilniejszych dzieł, Ukrzyżowanie (1941), jest wystawiane w National Gallery of Modern Art. Przenosząc biblijny spisek na wydarzenia mające miejsce we Włoszech i Europie, mistrz oferuje swoją wizję uciskanej klasy i panów życia.
Włoska rzeźba
Spośród pięciu tysięcy eksponatów znaczące miejsce zajmuje rzeźba włoska. W XIX wieku historycy sztuki twierdzili, że ostatnim geniuszem tego gatunku był mistrz Giovanni Lorenzo Bernini.
Jednak bogata kolekcja współczesnych dzieł obala ten punkt widzenia. Rzeźbiarz Antonio Balzico, który pracował w XIX wieku, pozostawił po sobie wiele wspaniałych rzeźb. Leżąca na kamiennym łóżku „Kleopatra” zachwyca migotliwym wdziękiem. Mistrz nadal wysławia piękno kobiecego ciała dziełem Polygynia.
Kontrast mocy i oszustwa jest doskonale przedstawiony w grupie rzeźb „Antonio Herova”. Elegancja i czystość lśnią w pracach Jimenez. I maestro Eugenio Macgagnani ucieleśnia kobiece obrazy z marmuru, pełne życia i pokus („Like like”). Rzeźby Paul Albert Bartolome ożywia kruche i wrażliwe obrazy („Reunion”).
Wiek XX przyniósł rzeźbie pomysły, które znacznie zmieniły oblicze dzieła. Rzeczywistość i piękno zastąpiły przerośnięte, czasem groteskowe obrazy.
Wśród współczesnych godne uwagi jest dzieło futurystycznego artysty i rzeźbiarza. Umberto Boccioni. Najbardziej znane są dla niego następujące prace: płótno pełne apokalipsy „Miasto powstaje”, ultrarealistyczna rzeźba „Antigrazioso”.
Ekspansja ekspozycji
W połowie XX wieku stało się jasne, że galeria cieszy się dziełem nie tylko tubylców z Włoch, ale także zagranicznych mistrzów. Ekspozycja muzeum znacznie się poszerzyła dzięki napływowi dzieł europejskich, a nawet twórców państwowych. Malarstwo: Monet, Van Gogh, Picasso, Klimt, Matisse, Cezanne, Degas, Georges Braque, Jackson Pollock, Vasily Kandinsky, Joan Miró. Zagraniczny rzeźbiarz: Henry Moore, Ivan Mestrovich, Marini, Mantsu, Jesus Rafael Soto.
Jak się tam dostać
- Narodowa Galeria Sztuki Nowoczesnej znajduje się w Rzymie pod: Galleria Comunale d'Arte Moderna, Via Francesco Crispi 24 - 00187 Roma
Zobacz Galerię Narodową na większej mapie
- Oficjalna strona galerii: www.galleriaartemodernaroma.it;
- Godziny otwarcia: Galeria jest otwarta dla zwiedzających od wtorku do niedzieli od 10:00 do 18:00. Ostatni gość zaczyna 30 minut przed zamknięciem;
- Weekend: Poniedziałek, 1 stycznia, 1 maja, 25 grudnia;
- Całkowita cena biletu dla osoby dorosłej wynosi 7,5 euro, dla dziecka - 6,5 euro;
Możesz dostać się do National Gallery of Modern Art taksówką lub:
- metro - linia A, stacja Flaminio obok Piazza del Poppolo. A potem wejdź na wzgórze Pincho pieszo 900 metrów;
- autobus miejski nr 88, 95, 490, 495.
- Tramwajem 2,3.19 do przystanku Galleria Arte Moderna
