W pierwszym numerze powiedzieliśmy czytelnikom o nowych trudnościach, przed którymi stanął Oktawian, oraz o radosnych wakacjach, które niespodziewanie przypadły Anthony'emu.
Podczas gdy Mark świetnie się bawił w Egipcie z Kleopatrą, „syn Cezara” rozwiązał nagłe problemy ze swoim bratem. Lucjusz Anthony, przybywszy do Rzymu i biorąc prysznic w stolicy, wycofał się na północ, mając nadzieję na zdobycie tam zwolenników i przeciwstawić się Oktawianowi już tak, jak powinien, ale nie z niewielkimi siłami, ale nie miał czasu.
Wściekły triumwir przechwycił Lucjusza w mieście Perusia (obecnie zwanym Perugią) i oblegał. Ponieważ brat egipskiego bohatera-kochanka był znacznie bardziej skłonny krzyczeć na placu niż dowodzić armią, obrona nie trwała długo. Lucjusz, żona Anthony'ego i innych wysoko postawionych rebeliantów Oktawiana, niechętnie oszczędził, aby nie wzniecać konfliktu jeszcze bardziej, ale w mieście odzyskał siły i siły główne, zabijając prawie wszystkich arystokratów, dając Perusę do grabieży, a na koniec spalił ją także na ziemię. Jednak niektóre źródła obwiniają to za szaleńca z miasta. Inni naoczni świadkowie, którzy najwyraźniej nie lubili „syna Cezara”, powiedzieli, że ogień został rozpalony dokładnie na rozkaz Triumwiru, a jednocześnie poświęcił 300 osób swojemu bogu-ojcu-bogu.
Nie wiadomo dokładnie, co się stało z podpaleniem, ale ofiary były przesadzone - do tego czasu były zakazane w Rzymie przez kilkaset lat, a Oktawian, który wyróżniał się przesądnością, ale mimo to rozważał w sprawach polityki wewnętrznej, taki krok.
Pozostali krewni Marka Anthony'ego wraz z orszakiem, ogłaszając okolicę żałobnymi krzykami, popędzili na południe, by spotkać się ze swoim dobroczyńcą, do którego dotarły Egipcjan pogłoski o nieporozumieniach. Po odłożeniu na bok Kleopatry i przygotowaniu się do (mało aktywnej) kampanii na Partii, Mark postanowił przybyć z armią na miejsce, aby zrozumieć, co się dzieje i dlaczego. Sekstus Pompejusz postanowił od razu się z nim spotkać, wszyscy starając się przynajmniej wyjaśnić swoje włączenie na listę wrogów ludu.
Sytuacja się nagrzewała. Siły Oktawiana zbliżyły się do żołnierzy Antoniego, a triumwirat prawie popadł w proch, gdyby nie opinia legionistów. Jak już wspomniano, nie podobały im się wszystkie te bałagany - w końcu komenda postanowiła spłacić wszystkie długi pieniędzmi i ziemią, a potem pojawił się na jego nosie inny cywil. Dwie armie w refrenie zacytowały kota Leopolda i zaproponowały kontynuowanie ciekawszych działań - na przykład rozdanie na beczce więcej nishtyaków dla dzielnych wojowników.
W jakiś sposób triumfy się zgadzały. Ponownie uścisnęli sobie ręce, redystrybuowali prowincję (Oktawian - Zachód, Antoni - Wschód, Lepidus - Afryka, żeby nie boleć) i potwierdzili porozumienie, poślubiając Antoniego z Oktawią Młodszą - siostrą Oktawiana.
Megera Fulvia, która rozpoczęła tę katastrofę z zazdrości o Kleopatrę, otrzymała surową naganę po przybyciu męża za odwagę odwrócenia go od ważnych spraw państwowych przez jakąś drobną wojnę, była zasmucona, chora i umarła z czasem. Ale Sekstus Pompejusz nigdy nie otrzymał odpowiedzi na swoje żywe, drżące pytanie, dlaczego został całkowicie rozgoryczony, pokłócił się ze wszystkimi i popłynął z powrotem na Sycylię w celu piractwa i radykalnego ograniczenia diety Rzymian, stając się pierwszym przedmiotem na liście spraw Oktawiana w najbliższej przyszłości.
Taki separatyzm krzemowy przyniósł triumwirowi wiele szczęścia, ale wszystkie ze znakiem minus. Facet nie miał własnej rozsądnej floty, całe tłumy niewolników uciekły do Pompejusza w poszukiwaniu lepszego życia, a Rzymianie, w końcu rozgniewani redystrybucją ziem i ciasno napiętych pasów, już zaczęli rzucać kamieniami w swoich wysokich patronów, co było nie tylko nieprzyjemne z estetycznego punktu widzenia, ale także niebezpieczne z fizycznym.
Musiałem przystąpić do negocjacji, w których oprócz Oktawiana był także Antony, nieco niezadowolony z faktu, że ze względu na dyplomację został oderwany od Kleopatry. Partie targowały się długo i zaciekle, ale ostatecznie zgodziły się na następujące warunki: Pompejusz nie wziął triumwiratu (mimo to pochodzi od słowa trio, nie od słowa kwartet), ale zostawili mu schwytane wyspy, a ponadto dali Peloponezowi, przez przez kilka lat zmuszają go do konsulatu, ogłaszają wszystkim pełną amnestię, a także wypuszczają zbiegłych niewolników z jego armii, nagradzając ich jak zwykłych żołnierzy. W zamian Pompejusz pozwala Rzymianom odejść od diety i przestaje tworzyć piekło i horror na morzu, zamiast tego zobowiązując się do ochrony transportu żywności i pod każdym względem ułatwiania dostaw żywności do Rzymu.
Podczas uczty, która została zorganizowana po zawarciu pokoju, jeden z bliskich współpracowników Pompejusza, Menodor, zasugerował, aby dowódca rozwiązał wszystkie problemy za jednym zamachem, głupio zabijając Anthony'ego i Oktawiana. Lord piratów odmówił.
Mark udał się na wschód, oddając się egipskim namiętnościom (nie w znaczeniu biblijnym) i naruszając Partię, która podczas jego nieobecności była całkowicie przytłoczona. Oktawian, a jego zdaniem nie dotrzymał warunków traktatu pokojowego, rozpoczął aktywną budowę floty.
Pompejusz, nie będąc głupcem, widząc to, nie spieszył się z demontażem swoich statków, ale nie kontynuował też czynnych działań. W międzyczasie wokół Włoch zaczęły krążyć niezrozumiałe spojrzenia, zakłócając usprawniony proces karmienia Rzymian. Sextus twierdził, że ci faceci zupełnie nie byli z jego okolicy, ale po prostu niektórzy piraci, Oktawian nie uwierzył mu ani jednego grama.
Anthony dowiedział się, że jego lokalny zastępca wykonał świetną robotę w kwestiach dobrobytu Partów, więc nie pospieszył na przód.
Spędziłem czas w Atenach w Aleksandrii, podróżowałem do sąsiednich sąsiednich stanów wschodnich, wyznaczyłem tam niezbędnych władców, dałem Kleopatrze kilka ziem państwowych i nagle dla siebie otrzymał wiadomość tekstową od Oktawiana, która głosiła:
- Triumwirat wygasa, czas przedłużyć.
- Wymaga to osobistej obecności Marka, ale może się nie spieszyć, tutaj znowu nastąpiła awaria z Pompejuszem.
To naprawdę powstało w tym czasie. Pomimo świeżo zbudowanej floty Oktawianowi krytycznie brakowało bitew nawigacyjnych i morskich.Ale Sextus robi to przez prawie całe swoje świadome życie. Z drugiej strony Pompejusz nie był zbyt decydujący na lądzie i absolutnie naiwny w polityce - to znaczy, gdy syn Cezara pochłonął więcej niż jedno menu koreańskiej restauracji.
Pomimo zręczności w zdradzie i dyplomacji Octavian nieudolnie przegrał kampanię. Albo w bitwie na morzu płatkuje, wtedy prognoza pogody nie wygląda i wpada w burzę, albo dzieje się coś innego - Sextus nie mógł zostać przechwycony przez wojsko. Ale bardziej napompowane umiejętności Guy'a zadziałały - bardzo słodki facet Menodor, który zasugerował cięcie niepotrzebnych triumwirów, podszedł do swojej nieudanej ofiary, zabierając ze sobą Korsykę i Sardynię.
Zanim Anthony przybył do Włoch, aby zobaczyć ten morski program Benny Hill, było już dość dość wszystkich uczestników. Aby przyspieszyć finał, Octavian, po podpisaniu memorandum o rozszerzeniu triumwiratu dla dobra wszystkich, podniósł 120 okrętów od Marka, obiecując wysłać w zamian 20 tysięcy żołnierzy - przydałby się w wojnie ze straszliwymi Partami.
Anthony dostarczył flotę, ale otrzymał dziesięć razy mniej niż obiecano - reszta, jak mówią, jakiś czas później.
Po spluwie Triumwir wrócił na wschód, bawiąc się na różne sposoby, a Oktawian z jeszcze większą gorliwością kontynuował kampanię wojskową. Harpuny zostały pilnie zainstalowane na otrzymanych statkach, specjalnie na ten przypadek wynaleziony przez doradcę morskiego Guya Juliusa - rodzaj skrzyżowania balisty z bronią harpunową, stworzoną specjalnie w celu ułatwienia wejścia na pokład wrogich statków.
Marc Anthony tańczył w Aleksandrii, podczas gdy jego zastępca sprzątał okoliczne prowincje przed najeźdźcami Partów, Oktawian wspierał nową flotę, by zastąpić zatopioną, Sekstus Pompejusz przygotowywał się do obrony przed kolejną falą napastników i źle myślał o Menodorze, Kleopatra była szczęśliwa.
Przeczytaj resztę historii o dojściu Oktawiana do władzy:
- część 1 - triumwirat, 42–41 pne
- część 3 - walka o władzę i eliminacja rywali
- część 4 - wojna Antoniego i Oktawiana
- część 5 - zwycięstwo w wojnie z Markiem Anthonym, samobójstwem Kleopatry
Historia Zabawa specjalnie dla mnie dla Włoch.
