Biografia
Wielki włoski malarz i wynalazca renesansu Leonardo da Vinci urodził się 15 kwietnia 1452 r. W małej wiosce Anchiano (Anchiano LU), położonej w pobliżu miejscowości Vinci (Vinci FI). Był nieślubnym synem bogatego notariusza Piero da Vinci i pięknej wioski Katarina. Wkrótce po tym wydarzeniu notariusz poślubił dziewczynę o szlachetnych urodzinach. Nie mieli dzieci, a Pierrot i jego żona zabrali dla siebie trzyletnie dziecko.
Narodziny artysty
Minął krótki okres dzieciństwa we wsi. Notariusz Pierrot przeprowadził się do Florencji, gdzie podarował syna uczniowi Andrei del Veroccio, słynnego toskańskiego mistrza. Tam, obok malarstwa i rzeźby, przyszły artysta miał możliwość studiowania podstaw matematyki i mechaniki, anatomii, pracy z metalami i gipsem oraz metod obciągania skór. Młody człowiek chętnie przyswoił sobie wiedzę, a później szeroko wykorzystał ją w swoich działaniach.
Ciekawa twórcza biografia maestro należy do pióra jego współczesnego Giorgio Vasariego. Książka Vasariego „Życie Leonarda” zawiera krótką historię o tym, jak Andrea del Verrocchio przyprowadziła ucznia do realizacji zamówienia Baptesimo di Cristo.
Anioł, napisany przez Leonarda, tak wyraźnie pokazał swoją wyższość nad nauczycielem, że ten z frustracją odrzucił pędzel i nigdy więcej nie malował.
Kwalifikacje mistrza zostały mu przypisane przez cech św. Łukasza. Leonardo da Vinci spędził następny rok swojego życia we Florencji. Jego pierwszym dojrzałym obrazem jest „Adoracja Trzech Króli” (Adorazione dei Magi), wykonane na zamówienie dla klasztoru San Donato (San Donato).
Okres mediolański (1482-1499)
W Mediolanie Leonardo przybył jako posłaniec pokoju od Lorenzo Medici (Lorenzo di Medici) do Lodovico Sforza (Lodovico Sforza), nazywany Moro (Moro). Tutaj jego praca otrzymała nowy kierunek. Został zatrudniony na początku jako inżynier, a dopiero później jako artysta.
Książę Mediolanu, okrutny i bliski człowiek, mało interesował się twórczym składnikiem osobowości Leonarda. Mistrzowie obojętności książęcej martwili się jeszcze bardziej. Zainteresowania zbiegają się w jednym. Moreau potrzebował urządzeń inżynieryjnych do operacji wojskowych i konstrukcji mechanicznych do rozrywki na podwórku. Leonardo zrozumiał to jak nikt inny. Jego umysł nie zasnął, mistrz był pewien, że możliwości człowieka są nieograniczone. Jego idee były bliskie humanistom New Age, ale pod wieloma względami niezrozumiałe dla współczesnych.
Dwa ważne dzieła należą do tego samego okresu - fresk „Ostatnia wieczerza” (Il Cenacolo) dla refektarzowego klasztoru Santa Maria della Grazie (Chiesa e Convento Domenicano di Santa Maria delle Grazie) i obraz „Lady with the Ermine” (Dama con l'ermellino) .
Drugi to portret Cecilii Gallerani, ulubionej księcia Sforzy. Biografia tej kobiety jest niezwykła. Jedna z najpiękniejszych i najbardziej uczonych kobiet renesansu, była prosta i miła, wiedziała, jak się dogadać z ludźmi. Romans z księciem uratował jednego z jej braci z więzienia. Z Leonardo łączyła ją najdelikatniejsza relacja, ale według współczesnych i opinii większości badaczy ich krótki związek pozostał platoniczny.
Bardziej powszechna (a także niepotwierdzona) wersja intymnej relacji mistrza ze studentami Francesco Melzi i Salai. Artysta wolał ukrywać szczegóły swojego życia osobistego.
Moreau zamówił u mistrza posąg konia Francesco Sforza. Wykonano niezbędne szkice i wykonano model gliny przyszłego pomnika. Dalszą pracę utrudniała francuska inwazja na Mediolan. Artysta wyjechał do Florencji. Wróci tutaj, ale do innego dżentelmena - francuskiego króla Ludwika XII (Ludwika XII).
Znów we Florencji (1499-1506)
Powrót do Florencji oznaczał wejście do służby księcia Cesare Borgii (Cesare Borgia) i stworzenie najsłynniejszego płótna - „Gioconda” (Gioconda). Nowa praca obejmowała częste podróże, mistrz podróżował przez Romagnę, Toskanię i Umbrię z różnymi zadaniami. Jego główną misją było rozpoznanie i przygotowanie terenu pod operacje wojskowe ze strony Cesare, który planował ujarzmić region papieski. Cesare Borgia był uważany za największego złoczyńcę chrześcijańskiego świata, ale Leonardo podziwiał jego wytrwałość i niezwykłego dowódcę talentów. Twierdził, że wady księcia równoważą „równie wielkie cnoty”. Nie zrealizowano ambitnych planów wielkiego poszukiwacza przygód. Mistrz wrócił do Mediolanu w 1506 roku.
Późniejsze lata (1506 - 1519 gg.)
Drugi okres mediolański trwał do 1512 r. Mistrz studiował strukturę ludzkiego oka, pracował nad pomnikiem Giancomo Trivulzio i własnym autoportretem. W 1512 roku artysta przeprowadził się do Rzymu. Giovanni di Medici, syn Lorenza Wspaniałego, został wybrany papieżem, obejmując stopień Leona X (Leo X). Brat papieża, książę Giuliano di Medici, chwalił dzieło swojego rodaka. Po jego śmierci mistrz przyjął zaproszenie króla Franciszka I (François I) i wyjechał do Francji w 1516 r.
Franciszek był najbardziej hojnym i wdzięcznym patronem. Maestro osiadł w malowniczym zamku Le Clos Lucé w Touraine, gdzie miał każdą okazję robić to, co go interesowało. Na królewską komisję skonstruował lwa, z którego piersi wyłonił się bukiet lilii. Okres francuski był najszczęśliwszy w jego życiu. Król wyznaczył swojemu inżynierowi roczny czynsz w wysokości 1000 ecu i podarował ziemię winnicom, zapewniając spokojną starość. Życie mistrza zostało przerwane w 1519 r. Zapisał on swoje notatki, instrumenty i majątki swoim uczniom.
Obrazy
- Dwa obrazy Matki Boskiej autorstwa Leonarda, Madonny Benois i Madonny Litty, malowane co 10 lat, znajdują się w Państwowym Muzeum Ermitażu.
- Rysunek „Człowiek witruwiański” (Homo vitruviano), przedstawiający mężczyznę o „idealnych proporcjach”, jest przechowywany w kolekcji Galerii Akademii (Gallerie dell'Accademia) w Wenecji.
- Fresk „Ostatnia wieczerza” przedstawiający ostatni posiłek Chrystusa, zaczął upadać za życia autora. Franciszek chciałem przetransportować ścianę refektarza klasztornego do Francji, aby uratować arcydzieło.
- Mona Lisa jest najczęściej opowiadanym przez Leonarda o pracy. Główna tajemnica - kto pozował dla artysty? Nazywają Lisa del Giocondo (Lisa del Giocondo), żoną szlachetnego popolana, Constantą d'Avalos (Costanza d'Avalos), kochanką Giuliano Medici ...
Najbardziej nietrywialne wersje mówią, że „Mona Lisa” to sam Vinci lub jego uczeń Salai, ubrany w strój kobiecy. Istnieje wiele domysłów, jest jeszcze więcej kopii obrazu, ale nieśmiertelna Mona Lisa wciąż podbija swoim niepowtarzalnym uśmiechem.
Wynalazki i prace
Większość wynalazków mistrza nie powstało za jego życia, pozostając tylko w zapisach i rysunkach. Samolot, rower, spadochron, czołg ... Miał sen o lataniu, naukowiec uważał, że człowiek może i powinien latać. Badał zachowanie ptaków i szkicowane skrzydła o różnych kształtach. Jego projekt teleskopu z dwoma soczewkami jest zaskakująco dokładny, aw jego pamiętnikach znajduje się krótki wpis o możliwości „zobaczenia wielkiego księżyca”.
Ponieważ inżynier wojskowy był zawsze poszukiwany, wynalazł lekkie mosty napowietrzne i wszędzie zastosowano blokadę koła do pistoletu. Był zaangażowany w problemy zagospodarowania przestrzennego i rekultywacji terenu, w 1509 r. Zbudował kanał św. Christopher, a także kanał irygacyjny Martesana. Książę Moreau odrzucił swój projekt „miasta idealnego”. Wieki później na tym projekcie zbudowano Londyn. W Norwegii jest most zbudowany zgodnie z jego rysunkiem. We Francji, już jako starszy człowiek, zaprojektował kanał między Loarą a Soną.
Dzienniki Leonarda są napisane lekkim, żywym językiem i są interesujące do przeczytania. Jego bajki, przypowieści i aforyzmy mówią o wszechstronności wielkiego umysłu.
Tajemnica geniuszu
W życiu renesansowego tytana było wiele tajemnic. Główny został otwarty stosunkowo niedawno. Ale czy to się otworzyło? W 1950 r. Opublikowano listę wielkich mistrzów z klasztoru Sion (Prieuré de Sion), tajnej organizacji utworzonej w 1090 r. W Jerozolimie. Według listy Leonardo da Vinci był dziewiątym Wielkim Mistrzem Przeoratu. Jego poprzednikiem w tym niesamowitym poście był Sandro Botticelli, a jego następcą był konstabl Charles Charles de Bourbon. Głównym celem organizacji było przywrócenie dynastii Merowingów na tronie Francji. Priorat uważał potomków tego rodzaju potomków Jezusa Chrystusa.
Samo istnienie takiej organizacji jest wątpliwe dla większości historyków. Ale wątpliwości te mogły zasiać członkowie Zakonu, którzy chcieli potajemnie kontynuować swoją działalność.
Jeśli weźmiesz tę wersję za prawdę, zwyczaje mistrza całkowitej niezależności i dziwna atrakcja florenckiego we Francji staną się jasne. Nawet styl pisania Leonarda - lewą ręką i od prawej do lewej - można interpretować jako naśladownictwo żydowskiego pisma. Wydaje się to mało prawdopodobne, ale skala jego osobowości pozwala mu przyjmować najbardziej śmiałe założenia.
Opowieści o Priory wywołują nieufność naukowców, ale wzbogacają kreatywność artystyczną. Najbardziej uderzającym przykładem jest książka Dana Browna, Da Vinci Code i film o tym samym tytule.
Ciekawe fakty
- W wieku 24 lat z trzema młodzieżami florenckimi został oskarżony o sodomię. Firma została uniewinniona z powodu braku dowodów.
- Maestro był wegetarianinem. Ludzie spożywający pokarm dla zwierząt, zwani „spacerującymi cmentarzami”.
- Zszokowałem współczesnych nawykiem uważnego sprawdzania i szkicowania powieszonego w szczegółach. Badanie urządzenia ludzkiego ciała uznano za najważniejszą z klas.
- Uważa się, że maestro opracowany dla bezsmakowych i bezwonnych trucizn Cesare Borgia oraz podsłuchy.
- Mini-serial telewizyjny „Życie Leonarda da Vinci” (La vita di Leonardo da Vinci), zastrzelony przez Renato Castellani, otrzymał nagrodę Złotego Globu.
- Port lotniczy Rzym-Fiumicino nazwany na cześć Leonarda da Vinci i jest ozdobiony ogromną statuą przedstawiającą mistrza z modelem helikoptera w dłoniach.
