Wieże Zamku Sforza (Castello Sforzesco), lakoniczne połączone murami twierdzy w jedną wspaniałą budowlę, nieuchronnie przyciągną uwagę odwiedzających Mediolan.
Zamek Sforza spędził siedem wieków pod lazurowym włoskim niebem. W tym czasie widział powstanie i upadek panujących dynastii, rewolucje i powstania ludowe, dotknął rąk utalentowanych architektów, rzeźbiarzy i artystów. Surowy i atrakcyjny zespół architektoniczny ma bardzo podobny kształt do budowanego w Moskwie budynku Kremla. Podobną okoliczność tłumaczą włoskie korzenie projektu budowlanego rosyjskiej fortecy.
Historia tego niezwykłego zabytku architektury zakorzeniona jest w średniowieczu. W XIV wieku rodzina wysokiej rangi arystokratów Visconti postanowiła nabyć rodzinne gniazdo pod Mediolanem. Miejsce wybrane na budowę rezydencji w tym czasie znajdowało się na przedmieściach. Dlatego wymagało zbudowania znaczących struktur obronnych i mocnych ścian. Jednak główne zagrożenie dla zamku i jego mieszkańców pojawiło się z zupełnie nieoczekiwanego kierunku. W połowie XIV wieku klan Visconti stracił wpływy, a Republika Ambrozja została proklamowana w Mediolanie. Jej wspólnicy wyrządzili zamku wielkie szkody, które były uosobieniem obalonej władzy.
Budowa zamku
Nowa republika nie trwała długo, od 1447 do 1450 roku. Władcy ludu nie poradzili sobie z atakiem innych miast. Aby uzyskać wsparcie, musieli zwrócić się do dowódcy Francesco Sforza. 
Kiedyś jego żona była córką ostatniego władcy klanu Visconti, Bianca. Dzięki wsparciu swojej arystokratycznej żony i solidnej siły wojskowej Francesco Sforza zdołał przywrócić porządek w mieście i ogłosić się nowym księciem Mediolanu.
W XV wieku, dzięki staraniom Sforzy, zniszczony zamek Visconti otrzymał nowe życie. Książę dążył do dwóch celów: po pierwsze, ożywić symbol dynastii rządzącej, a po drugie, wzmocnić podejście do miasta. W oparciu o fundamenty murów twierdzy odbudowano wysokie silne bariery. Geometrycznie regularny kwadrat z kamienia o boku 200 m otaczał zamek z niezawodną ochroną. Jednak nowy właściciel zadbał nie tylko o część funkcjonalną, ale także o estetykę. Słynny architekt A. Averumin w tamtych latach, znany również jako Filareta, został specjalnie zaproszony do dekoracji fasad zewnętrznych.
Z czasem w rogach murów pojawiły się wieże z zaokrąglonymi ścianami. Zostały one doskonale zachowane do dziś i zapewniają wspaniały widok na Zamek Sforza, zwłaszcza jeśli oglądasz go z ulic Dante Alighieri (Via Dante).
Francesco i Bianca Sforza spędzili całe życie w centrum Mediolanu, używając pałacu na Placu Katedralnym jako swojej rezydencji. 
Ich syn Galeazzo planował przywrócić twierdzę, która stoi poza miastem, do dawnej świetności rodzinnego zamku. W tym celu wznowiono prace budowlane w celu rozbudowy budynku zamku i wykończenia wnętrza. Architekt Benedetto Ferrini zaplanował wewnętrzny obwód twierdzy w taki sposób, aby stworzyć dwa przytulne dziedzińce - dziedziniec książęcy i dziedziniec Rocetta. Ponadto zamek nabył pojemne stajnie przeznaczone dla 90 koni.
Wewnętrzną transformację przestrzeni życiowej podjęła także Galeazzo Maria Sforza. Nie oszczędzał na luksusowych meblach, sztuce i bajecznej dekoracji. Sala balowa pojawiła się w pałacu specjalnie na przyjęcia i imprezy sportowe. Większość wewnętrznego piękna została zachowana do dziś i jest dostępna dla osób odwiedzających Castello Sforzesco.
Po śmierci Galeazzo jego stanowisko i regalia przeszły w ręce jego brata Ludovico Moreau. Ten godny przedstawiciel szlachetnej rodziny zdołał zdobyć samego Leonarda da Vinci jako artystę na swój zamek. Słynny włoski zajął się dekoracją hallu della Aste, dekorując go wspaniałymi freskami. Kilka fragmentów dzieł da Vinci utrzymano w dobrym stanie. Nawiasem mówiąc, utalentowany mistrz był bardzo przywiązany do Mediolanu, nie bez powodu właśnie w tym mieście zostało otwarte Muzeum Nauki i Technologii, poświęcone Leonardo. Muzeum znajduje się na terenie klasztoru San Vitore, a główną częścią jego ekspozycji są wynalazki, rysunki, szkice oraz rozwój artystyczny i techniczny da Vinci.
Przekształcenie w przyczółek wojskowy
Pod koniec XV wieku zaczęły się burzliwe czasy, naznaczone walką Włoch, Hiszpanii, Francji i Świętego Cesarstwa Rzymskiego o redystrybucję świata. W tym okresie Mediolan i jego okolice często zastępowały władcę, co nie miało całkowicie korzystnego wpływu na stan zamku Sforza. 
Francuski monarcha Ludwik XII dość długo osiadł na stanowisku księcia mediolańskiego. Wśród innych innowacji jest reorganizacja zamku Sforza z ostoi życia społecznego w fortyfikacje wojskowe. Luksus wewnętrznych pomieszczeń szybko zniknął pod naporem brutalnego żołnierza. W 1521 r. Jedna z wież zamkowych została zniszczona przez potężną eksplozję prochu zmagazynowanego w jej ścianach.
Dominacja Francji we Włoszech została zastąpiona potęgą hiszpańską. Jego przedstawiciele postanowili stosować się do zasad byłych właścicieli dotyczących Castello Sforzesco. Z tego powodu mury twierdzy zostały przejęte przez dodatkowy wał szybów i fortyfikacji. Nowa linia obronna została wykonana zgodnie z najnowszą konstrukcją wojskową w postaci gwiazdy 12-ramiennej.
Odtąd w murach zamku stacjonowało około dwóch tysięcy żołnierzy. Na potrzeby wojska zorganizowano także szpital, stołówki i dwa kościoły. Nie trzeba dodawać, że hale ozdobione freskami samego Leonarda da Vinci i innych artystów były wykorzystywane jako pomieszczenia magazynowe.
Na początku XVIII wieku moc Hiszpanów zastąpiła przywództwo Austrii. Ale niewiele zmieniło się dla zamku Sforza, pozostał on duży koszar, wzmocniony murami potężnego bastionu. Dopiero w 1796 r. Cesarzowi Francji Napoleon udało się wyrzucić Austriaków i całkowicie zająć Mediolan.
Bonaparte spodziewał się zwiększyć pojemność koszar do 4 tysięcy, ale miejscowa ludność kategorycznie się temu sprzeciwiała. Przez kilka stuleci zamek Sforza był przedmiotem potęgi obcych najeźdźców, mieszkańcy Mediolanu domagali się całkowitego zniszczenia budynku.
Jednak francuski cesarz wkrótce miał czas na rozwiązanie takich problemów. W 1799 r. Połączone siły Rosji, Anglii i Austrii pod dowództwem Suworowa zbliżyły się do murów twierdzy w Mediolanie. Utalentowany dowódca wojskowy Aleksander Wasiliewicz Suworow był w stanie wybić Napoleona z niezawodnych murów. Następnie wojska rosyjskie opuszczą Alpy, a miasto pozostanie na łasce cesarza Austrii. Jednak nie na długo. Napoleon Bonaparte będzie mógł zemścić się na obrzeżach miasta Marengo. Na podbitym terytorium zostanie ogłoszona Republika Cisalpine ze stolicą w Mediolanie.
Rola Napoleona Bonaparte
Napoleon miał podwójny wpływ na majątek Sforzy. Z jednej strony zamek był nadal bezlitośnie eksploatowany jako koszary wojskowe. Malowidła ścienne i inne elementy wystroju wnętrza zostały zakopane pod warstwą tynku i bieli. Ale cesarz udał się na spotkanie z Włochami, usuwając fortyfikacje otaczające zamek od czasów hiszpańskiej dominacji.
W celu wyeliminowania dewastacji wokół Castello Sforzesco po zniszczeniu murów obronnych i murów obronnych zaangażowanych było dwóch włoskich architektów. Giovanni Antolini i Luigi Canonika zaproponowali szeroko zakrojony projekt, który obejmuje utworzenie dużego parku z alejkami, a także budowę kilku budynków o wartości kulturowej. Jednak z powyższego można było tylko zaplanować terytorium pod placem.
Ostateczny upadek Napoleona i jego imperium w 1815 r. Rozwiązał ręce Austriaków, z których natychmiast skorzystali. Lombardia i Wenecja zostały ponownie schwytane, a cierpiący od dawna zamek w Mediolanie znów był do dyspozycji wojska. W ciągu następnych 50 lat Włosi próbowali skonfrontować się z najeźdźcami. A kiedy im się udało - przez 5 dni w marcu 1848 r. Mieszkańcy Mediolanu byli właścicielami swoich miast.
Najbardziej dramatyczne wydarzenia w historii zamku Sforza miały miejsce w 1859 r., Kiedy siły austriackie zostały zmuszone do opuszczenia ziem włoskich. Ogrzana ludność Mediolanu nie oszczędzała militarnych fortyfikacji Austriaków, bezwzględnie toczyła się po wewnętrznym obwodzie fortecy ogniem i mieczem. Zamek został splądrowany i poniósł znaczne szkody.
Stowarzyszenie ziem włoskich
Zjednoczenie Włoch (Risorgimento) rozpoczęło się w 1861 roku. To wtedy przyszła kolej na słynną fortecę. Solidny wiek budynku, a także jego znaczenie w losach miasta, pozwoliły nowym władcom Mediolanu nadać zamekowi Sforza status pomnika architektury i symbolu miasta. Dlatego odbudowa zamku i przywrócenie jego dawnego piękna otrzymało raczej wysoki priorytet.
Kuratorem rewitalizacji Castello Sforzesco była Luca Beltrami. Ten architekt z pełną odpowiedzialnością podszedł do rekonstrukcji zamku. Przed opracowaniem planu proponowanej pracy zbadano wiele literatury historycznej i dokumentów związanych z architekturą i projektem twierdzy. Najpierw zajęto przysadziste wieże znajdujące się w rogach ścian.
Prace rozpoczęto od restauracji częściowo uszkodzonych ścian i podłóg, a także przywrócono autentyczną dekorację budynków. Ponadto wieże otrzymały nowe obciążenie funkcjonalne - zamieniły się w zbiorniki. Remont zamku trwał do 1905 roku, choć był częściowo dostępny dla zwiedzających od początku XX wieku. Od tego czasu Zamek Sforza stał się własnością Mediolanu i jego mieszkańców.
II wojna światowa i renowacja
Ostatnie zniszczenie spadło na Sforzę w 1943 r. Podczas walk z II wojny światowej. Bomby powietrzne uszkodziły mury obronne, a także dziedziniec Rochetty. Pod koniec wojny odbudowa zamku trwała do 1956 roku. Przez lata przeprowadzono skrupulatne prace w celu przywrócenia zniszczonych budynków, aktualizacji fresków i elementów wystroju wnętrza.
Nasze dni
Goście Mediolanu, pragnący obecnie zobaczyć słynny Zamek Sforza, znajdą go w historycznym sercu miasta. Ziemie w odległej przeszłości przy wjeździe do miasta są teraz otoczone pierścieniem nowszych obszarów. Przestrzeń wewnątrz murów zamku została wyłożona specjalną powłoką o geometrycznym wzorze. Piazza delle Armi rozciąga się wokół zamku. Przez kilka stuleci służył jako miejsce parady żołnierzy różnych armii.
Na dziedziniec twierdzy możesz dostać się przez główną bramę znajdującą się w wieży Filaret. Sama wieża to wspaniały wielopoziomowy budynek o czworościennej konstrukcji, którego wysokość sięga 70 metrów. Główną wieżę zamku zdobi płaskorzeźba włoskiego monarchy Umberto I. Wierzchołek pierwszego poziomu zdobią heraldyczne freski i wizerunek patrona Mediolanu św. Ambrożego.
Drugi poziom Filaret zwieńczony jest ozdobnymi zębami wykonanymi w kształcie jaskółczego ogona. Ta forma wskazuje, że właściciele zamku byli przeciwni poglądom papieża. Na tym poziomie można zobaczyć stary zegarek o nazwie „Słońce Sprawiedliwości”, który pozostał jako pamiątka rodziny Visconti, która położyła pierwsze kamienie w fundamencie zamku.
Dziś mury zamku pokryły bibliotekę i kilka muzeów związanych z historią Mediolanu i bezpośrednio z Castello Sforzesco. Dużą popularność wśród turystów otrzymała wspaniała galeria sztuki, muzeum pełne eksponatów sztuki średniowiecznej, Muzeum Archeologiczne i Muzeum Zjednoczenia. W szczególności w ścianach Sforzy znajduje się ostatnia niedokończona rzeźba słynnego mistrza Michała Anioła - Pieta Rondanini. Na dziedzińcu w pobliżu Filarety znajduje się także pomnik poświęcony czeskiemu świętemu Janowi Nepomuckiemu.
Atrakcje w pobliżu Zamku Sforza
Na zewnątrz mury twierdzy Sforza są otoczone Parkiem Sempione, który został zbudowany w 1893 roku. Główny park Mediolanu jest podzielony przytulnymi alejkami i miejscami do relaksu, dlatego naprawdę nie tylko turyści, ale także miejscowa ludność.
Ozdobą parku jest Łuk Pokoju, stworzony na zamówienie Napoleona w XIX wieku. Pomnik został pomyślany jako analog Łuku Triumfalnego zainstalowanego w Paryżu.
Francuski cesarz chciał utrwalić swoje zwycięstwo na Apeninach. Zgodnie z intencjami Bonaparte, uroczyste wejście do miasta miało odbyć się nową, czternastą bramą. Przez wiele lat istniała legenda, że Łuk Pokoju i Łuk Triumfalny znajdują się wzdłuż tej samej osi, co nadaje symbolizm pomnikowi w Sempion.
Znajdź hotel w centrum MediolanuGodziny otwarcia i ceny biletów
Castello Sforzesco jest otwarty na codzienne wizyty od 7:00 do 19:00 w lecie i od 7:00 do 18:00 w zimie. Dostęp do zamku jest całkowicie bezpłatny. Ale zwiedzanie muzeów ma swoje ograniczenia.
Muzea znajdujące się w Sforzy są otwarte od wtorku do niedzieli od 9:00 do 17:30. Wielkie święta kościelne i poniedziałek nie są dniami roboczymi. Pojedynczy bilet do muzeum kosztuje 3 euro, a przepustka na sezon to 15 euro. Istnieje system zniżek i elastyczny harmonogram bezpłatnych wizyt.
Adres, jak uzyskać
Zobacz Zamek Sforza w Mediolanie na większej mapie
Sforza znajduje się w Mediolanie, Porta Umberto. Do zamku możesz dostać się środkami transportu publicznego:
- metro, linia MM1 Cairoli (Cadorna - Cairoli), linia MM2 Cadorna-Lanza (Cadora - Lanza);
- autobusy nr 18, 37, 50, 58, 61, 94;
- tramwaje nr 1, 2, 4, 12, 14, 19.
