Według jednej wersji historii założenia Rzymu wydarzyły się następujące zdarzenia. Po śmierci starożytnej Troi niewielu obrońcom miasta udało się uciec. Kierowali nimi właśnie Eneasz, „para silników”. Zbiegowie długo wędrowali po morzu na swoich statkach. Po długiej podróży w końcu udało im się wylądować na plaży. Na brzegu ujrzeli ujście szerokiej rzeki wpływającej do morza. Wzdłuż brzegów rzeki leży las i gęsty krzew. Nieco dalej pod niebieskim niebem leży żyzna równina oświetlona łagodnym słońcem.
Wyczerpani długą drogą trojany postanowili wylądować na tej gościnnej plaży i osiąść na niej. Wybrzeże to okazało się wybrzeżem Włoch. Później syn Eneasz założył miasto Alba Long
Legenda Romulusa i Remusa
Kilkadziesiąt lat później Numitor, jeden z potomków Eneasz, rządził w Alba Long. Numitor nie miał szczęścia do bliskiego krewnego. Jego młodszy brat Amuliusz bardzo nienawidził władcy i pragnął zająć jego miejsce. Dzięki podstępnym intrygom Amuli obalił Numitora, ale zostawił mu życie. Jednak Amulius bardzo bał się zemsty potomków Numitora. Z tego strachu pierwszy syn byłego władcy został zabity na jego rozkaz. A córka Ray Sylvia została wysłana jako westal do świątyni bogini Vesta. Ale pomimo faktu, że kapłanki nie powinny mieć potomstwa, Ray Sylvia wkrótce urodziła bliźniaków. Według innej legendy ich ojciec może być bogiem wojennego Marsa.
Dowiedziawszy się o wszystkim, Amuli była bardzo zła i kazała zabić Raya Sylvię i wrzucić noworodki do Tybru. Niewolnik, który wykonał rozkaz, zaniósł dzieci do rzeki w koszu. W tym czasie na Tybrze były duże fale z powodu ciężkich powodzi, a niewolnik bał się wejść do szalejącej rzeki.
Zostawił koszyk z dziećmi na brzegu w nadziei, że sama woda podniesie kosz, a bliźnięta utoną. Ale rzeka niosła tylko koszyk poniżej na Wzgórze Palatyńskie i wkrótce powódź się skończyła.
Wilczyca
Wody już nie było, a chłopcy wypadli z przewróconego kosza i zaczęli płakać. Wilczyca wyszła z płaczem dzieci nad rzekę, niedawno straciła swoje szczenięta. Podeszła do dzieci, a instynkt macierzyński obezwładnił instynkt drapieżnika. Wilczyca polizała dzieci i podlewała je mlekiem. Obecnie pomnik wilczycy jest zainstalowany w Muzeum Kapitolu, jest symbolem Rzymu.
Który wychował Romulusa i Remusa
Później królewski pasterz zauważył chłopców. Podniósł dzieci i je wychował. Pasterz nazwał bliźniaków Romulus i Remus. Dzieci dorastały w naturze i stały się silnymi i zwinnymi wojownikami. Kiedy Rem i Romulus dorastali, wymieniony ojciec wyjawił im tajemnicę ich narodzin. Po poznaniu tajemnicy ich pochodzenia bracia postanowili zwrócić tron dziadkowi Numitorowi. Zebrali się w oddziale i udali się do Alba Long. Rdzenni mieszkańcy miasta poparli powstanie Romulusa i Remusa, ponieważ Amulius był bardzo okrutnym władcą. Dzięki mieszczanom wnuki mogły przywrócić tron dziadkowi.
Chłopcy zakochali się w swoim stylu życia i nie zostali z Numitorem. Skierowali się ku Wzgórzu Palatynów, do miejsca, gdzie niegdyś je znalazła wilczyca. Tutaj postanowili zbudować własne miasto. Jednak w trakcie decydowania: „gdzie zbudować miasto?”, „Jakim imieniem powinienem to nazwać?” i „kto powinien rządzić?”, między braćmi wybuchła bardzo silna kłótnia. Podczas kłótni Romulus wykopał fosę, która miała otaczać przyszły mur miasta. Remus, kpiąco, przeskoczył zarówno nad fosą, jak i kopcem. Romulus rozgniewał się i zabił swego brata słowami: „Taki jest los każdego, kto przekroczy mury mojego miasta!”
Fundacja Rzymu
Następnie Romulus położył miasto w tym miejscu, zaczynając od głębokiego rowka wyznaczającego granice miasta. I nazwał miasto na jego cześć - Rzym (Roma). Na początku miasto było tylko grupą biednych glinianych chat ze słomą. Ale Romulus bardzo chciał zwiększyć populację i dobrobyt swojego miasta. Przyciągał zesłańców i uciekinierów z innych miast oraz dokonywał nalotów wojskowych na sąsiednie ludy. Aby wziąć ślub, Rzymianin musiał ukraść żonę w sąsiedniej wiosce.
Uprowadzenie Sabines
Tradycje mówią, że kiedyś w Rzymie organizowano gry wojskowe, na które zaproszono sąsiadów i rodziny. W kulminacyjnym momencie gry dorośli mężczyźni rzucili się na gości i, chwytając dziewczynę, uciekli.
Ponieważ większość porwanych należała do plemienia Sabine, incydent ten stał się znany w historii jako porwanie kobiet Sabine. Dzięki uprowadzonym kobietom Romulusowi udało się zjednoczyć Sabinian i Rzymian w jedno, powiększając w ten sposób populację swojego miasta.
Rozwój starożytnego Rzymu
Minęły lata, dekady i stulecia. Rzym rozwinął się i zapewnił podstawę najpotężniejszej ze starożytnych cywilizacji - Starożytnego Rzymu. Kiedy Starożytny Rzym był u szczytu potęgi, jego siła, kultura i tradycje rozprzestrzeniły się na większość Europy, północnej Afryki, Bliskiego Wschodu i Morza Śródziemnego. A sercem tego stanu były Włochy.
Starożytny Rzym położył podwaliny pod rozwój cywilizacji europejskiej.
Dzięki niemu pojawiły się unikalne formy architektoniczne, prawo rzymskie i wiele innych. Również na terytorium Cesarstwa Rzymskiego narodziło się nowe wyznanie wiary - chrześcijaństwo.
Stolica Włoch wielokrotnie przeżywała okresy upadku i odrodzenia. W tym Wiecznym Mieście, stojącym na siedmiu wzgórzach, różne epoki harmonijnie łączyły się z różnorodnością stylów. Starożytność i nowoczesność, pewna wolność i religia stworzyły obraz wielkiego miasta o wielu obliczach. We współczesnym Rzymie ruiny starożytnych świątyń, majestatyczne katedry, wspaniałe pałace współistnieją z reklamami popularnych firm na billboardach i fasadach domów, licznymi punktami handlowymi z głośnymi kupcami.
