Pałac Dożów, znany również jako Palazzo Ducale - jest główną atrakcją Wenecji, architektonicznego zabytku Włoch, wykonanego w stylu gotyckim.Autorem projektu jest Filippo Calendario (Calendario).
Historia budowy
Budowa pałacu trwała 115 lat 1309-1424. W 1577 r. Miał miejsce pożar, który znacznie zniszczył budynek. Pałac został odrestaurowany w starym stylu pomimo zarania architektury renesansowej. Budynek był rezydencją Dożów. Doge jest szefem zarządu Republiki Weneckiej, który został wybrany na całe życie w głosowaniu wieloetapowym.
Rywale doży pochodzą z najbardziej wpływowych klanów Wenecji. Instytut Dożów trwał ponad tysiąc lat; Napoleon zniósł go w 1797 r.
W pałacu znajdowali się także Senat, Wielka Rada, Collegium, Sąd Najwyższy, Departament Morski, tajna policja i inni przedstawiciele aparatu państwowego. Pałac Dożów różni się od współczesnych pałaców tym, że nie jest twierdzą
Który znajdował się w ścianach Pałacu Dożów
Mimo swojej nazwy pomieszczenia Pałacu Dożów służyły nie tylko jako rezydencja władców Republiki Świętego Marka. Prywatne mieszkania głowy Wenecji zajmowały tylko północne skrzydło budynku. W palazzo odbywały się również spotkania członków Wielkiej Rady i Senatu. Odbyły się tutaj przesłuchania Sądu Najwyższego, tajna policja i inkwizycja działały. Na parterze znajdowały się kancelarie prawne, kancelaria, wydział morski i inne instytucje miejskie. Pałac Dożów był więc domem rządu Wenecji, niesamowitego miasta-państwa, które nie znało wyłącznej władzy przez kilka wieków swojej barwnej historii.
Bilety, wycieczki, godziny otwarcia
Teraz w starożytnych murach pałacu jest otwarte muzeum, codziennie otwarte dla zwiedzających. Goście mogą oglądać oszałamiające dekoracje sal Pałacu Dożów samodzielnie lub w grupach turystycznych. Zwiedzanie tajnych pomieszczeń Pałacu Dożów i więzienia znajdującego się na najwyższym piętrze budynku nie jest objęte głównym programem wycieczek i jest dodatkowo płatne.
Harmonogram od 1 kwietnia do 31 października:
- Niedziela - wtorek, 8:30 - 21:00;
- Piątek - sobota, 8:30 - 23:00
Harmonogram od 1 listopada do 31 marca:
- wszystkie dni tygodnia, 8:30 - 19:00.
Wycieczki grupowe po rosyjsku w Pałacu Dożów prowadzone są przez touroperatorów. Jeśli mówisz po angielsku, włosku, francusku, hiszpańsku lub niemiecku, radzę zarezerwować wycieczkę za 42 euro za osobę, która obejmuje bilet.
Szczególnie ciekawi turyści powinni zwrócić uwagę na wycieczkę, która obejmuje tajne trasy i pokoje niedostępne dla zwykłych gości. Taka wycieczka kosztuje 54 euro, odbywa się tylko po wcześniejszej rezerwacji, godzina rozpoczęcia jest o 08:30 lub 09:00 rano.
Oficjalna strona: palazzoducale.visitmuve.it - tutaj ci, którzy chcą odwiedzić pałac, mogą zamówić bilety online za 26 euro, aby nie stać w kolejce. Bilet zniżkowy na 15 euro przysługuje posiadaczom specjalnych kart turystycznych, dzieciom w wieku od 6 do 14 lat, studentom w wieku od 15 do 25 lat z kartą ISIC. Pamiętaj, aby przedstawić dokument potwierdzający wiek i zniżkę.
System zakupów jest raczej zagmatwany, więc jeśli chcesz kupić te same bilety za pomocą zaledwie dwóch kliknięć lub bilety na oficjalnej stronie internetowej są w odpowiednim czasie, radzę kupić je tutaj za 27,5 euro.
Na poniższej mapie znajduje się Pałac Dożów i główne atrakcje Wenecji:
Zobacz główne atrakcje Wenecji na większej mapie
Jak urządzony jest pałac
Pałac to trzypiętrowy budynek w kształcie rosyjskiej litery „P”, wykonany z szarego, białego i różowego marmuru. Budynek ma dwie fasady, które tworzą kąt prosty.
Pierwsze piętro to galeria spiczastych łuków, które wsparte są na kolumnach.
Drugie piętro tworzą także kolumny, ale mniej grube i wyższe, aw górnej części rząd rzędów ozdobiony czterolistnym ornamentem.
Trzecie piętro - gładka ściana wyłożona białym marmurem, który przecina się przez duże i małe okna. Na południowej fasadzie znajduje się balkon, który był platformą doży. Nad balkonem stoi pomnik Sprawiedliwości Alessandro Vittoria.
Ściana obwodowa jest zwieńczona delikatnymi białymi marmurowymi zębami. Pałac ma dwa główne wejścia:
- Porta della Carta, bramy papierowe (Porta della Carta);
- Główne wejście do Pałacu Dożów.
Nad bramą jest skrzydlaty lew Świętego Marka, a przed nim na kolanach doży Francesco Foscari. Bramy papierowe zostały wywołane ze względu na tradycję zamieszczania na nich ogłoszeń.
Porta del Frumento, brama pszenicy (Porta del Frumento) - wychodzą na promenadę i są punktem wyjścia do zwiedzania pałacu.
Schody Gigantów
Z patio rozpoczyna się zwiedzanie sal Palazzo Doge. Stamtąd główne schody Giants (Scala dei Giganti) prowadzą na drugie piętro, wykonane z najcenniejszego rodzaju marmuru, specjalnie sprowadzonego do Wenecji z Alp Apuańskich (Alpi Apuane).
Nazwę zawdzięcza ogromnym kamiennym posągom Marsa i Neptuna (Marte e Nettuno), zainstalowanym w 1554 r. Na górnej platformie konstrukcji. Autorem rzeźb symbolizujących potęgę królowej Adriatyku, jak wówczas nazywano Wenecję, jest Jacopo Sansovino, znany mistrz wysokiego renesansu.
Przez kilka stuleci na tarasie wieńczącym Drabinę Gigantów odbyła się jedna z najbardziej uroczystych i najwspanialszych uroczystości Republiki Świętego Marka - inauguracja nowo wybranych doży. Kolejny władca otrzymał od głównego członka Rady specjalny nakrycie głowy w postaci brokatowej czapki (Corno Ducale), symbolizującej władzę.
Spacerując po schodach gigantów goście Pałacu Dożów znajdują się w zadaszonej galerii. Jego ściany, podobnie jak inne pokoje palazzo, ozdobione są płaskorzeźbami złowrogich kagańców lwów (bocca di leone).
Wielka Sala Rady
Najbardziej imponującym pomieszczeniem Pałacu Dożów jest Wielka Sala Rady (Sala del Maggior Consiglio), znajdująca się na drugim piętrze palazzo. Zajmuje całe południowe skrzydło budynku. Odbyły się tutaj spotkania rządu głównego organu, który zajmował się głównymi kwestiami polityki wewnętrznej i zagranicznej.
Ogromna powierzchnia lokalu (1350 m2) wynika z faktu, że liczba członków Wielkiej Rady zebranych w celu omówienia ważnych spraw państwowych wynosiła od 1000 do ponad 2000 osób w różnych okresach istnienia Republiki Weneckiej. Hala, która jest jedną z największych w Europie, wyróżnia się niezwykłą cechą architektoniczną: przy wysokości ściany wynoszącej 15 metrów nie ma kolumn i podpór, a sufit utrzymywany jest przez unikalny system mocowania krokwi do belek podłogowych.
Wnętrze zdobią arcydzieła wiodących mistrzów weneckiej szkoły malarstwa, takich jak Tiziano Vecellio, Paolo Veronese, Tintoretto i wiele innych. Niszczycielski pożar z 1577 r. Prawie zniszczył dekoracje ścian i sufitu, ale większość wielkich artystów zdołała wziąć udział w pracach konserwatorskich. Przywrócenie przeprowadzono pod kierunkiem słynnego architekta i inżyniera Antonio de Ponti (Antonio de Ponti). Zawiera dużą część zbioru portretów weneckich doży, ułożonych w porządku chronologicznym, z wyjątkiem 55. władcy Republiki Świętego Marka Marina Faliero, pozbawionego tytułu i skazanego na śmierć za usiłowanie zamachu stanu. Seria obrazów głów państw jest kontynuowana w sąsiedniej Sali Losu.
Piękno i majestatyczność pokoju podkreśla monumentalny obraz „Paradise”, którego właścicielem jest pędzel 70-letniego Tintoretto. Wielki mistrz i jego uczniowie pracowali nad pracą na dużą skalę (7 x 22 m) przez około 13 lat. Ozdabia ścianę postumentem, na którym kiedyś siedziała Doża i sześciu członków Małej Rady. Urzekający obraz, uderzający niezwykłą kolorystyką, złożonością kompozycji i głębią alegorycznego znaczenia, jest uważany za największy obraz olejny na świecie.
Hall of Fate
Na drugim piętrze Pałacu Dożów znajduje się także Sala Losu (Sala dello Scrutinio) lub Wybory (Głosowanie). Początkowo służył jako miejsce do przechowywania książek i rękopisów. W 1469 r., Prawdziwy koneser i propagandysta starożytnej literatury, kardynał Vissarion przedstawił Republice Weneckiej swój najcenniejszy zbiór, który obejmował setki rękopisów i druków w języku łacińskim i starożytnej Grecji. Skarby literackie, przekazane największemu oświeceniowi i humanistowi XV wieku, stanowiły podstawę biblioteki Marciana, zbudowanej kilkadziesiąt lat później.
Od 1532 r. W siedzibie Hall of Fate urzędnicy zaczęli kandydować na wyższe stanowiska rządowe. Tutaj miała miejsce złożona, wieloetapowa procedura wyboru weneckich doży. Proces publicznego głosowania często kończył się wyrokami skazującymi, więc obecnym zabroniono noszenia broni.
Ściany i sufity Galerii Sław imponują bogactwem i pompatycznym wystrojem: oprócz wielkoformatowych obrazów opowiadających o wielowiekowej potędze militarnej Republiki Świętego Marka, na szczególną uwagę zasługuje wspaniały obraz „Sąd Ostateczny” zdobiący południową część pokoju. Jego autor jest wybitnym przedstawicielem weneckiej szkoły malarstwa Jacopo Palma the Younger (Palma il Giovine).
Kolejnym spektakularnym detalem dekoracyjnym jest imponujący Łuk Triumfalny, wzniesiony z inicjatywy Senatu na cześć odważnego weneckiego Doge Francesco Morosiniego, słynącego ze wspaniałych zwycięstw w Wielkiej Wojnie Tureckiej.
Sala znaczków (lub Sala kart)
Sala Armorial (Sala dello Scudo), znajdująca się na drugim piętrze palazzo, była częścią osobistego mieszkania Doge (Appartamento Ducale). Władca państwa-miasta zorganizował tutaj audiencję dla gości pałacu. Ten szczególny pokój recepcyjny ma swoją nazwę z jakiegoś powodu. Na środkowej ścianie, otoczonej masywną, złoconą tarczą, wisiał herb należący do rodziny rządzącej doży.
Sala ozdobiona jest dwiema starożytnymi kulami (XVII wiek) i ogromnymi mapami geograficznymi stworzonymi przez włoskiego pisarza podróżniczego Giovana Battistę Ramusio i przyrodnika Francesco Griseliniego.
Scarlatti Hall
Sala Scarlatti (La Sala degli Scarlatti) znajduje się obok komnat doży. Służył jako specjalny pokój, w którym gromadzili się wyżsi urzędnicy i czekali na odejście władcy państwa na uroczystości.
Dekorację luksusowego wnętrza wykonano pod kierunkiem rzeźbiarza i architekta Pietro Lombardo. Głównym elementem wystroju jest drewniany rzeźbiony sufit z wykwintnymi złoconymi wzorami. Ściany ozdobione są eleganckimi płaskorzeźbami. Ogromny kominek wykonany z śnieżnobiałego marmuru nadaje sali wyjątkową paradę i uroczystość. W górnej części herb rodziny 74. Doge of Agostino Barbarigo pyszni się.
Grimani Hall
Wspaniała sala Grimani (Sala dello Grimani) w dawnych czasach była jednym z niewielu pokoi Dożów. Swoje imię otrzymał od najbogatszego i najpotężniejszego klanu weneckiego, który dał Republice Świętego Marka trzech władców. Mądra polityka członków wpływowej rodziny zyskała szczerą miłość i szacunek dla zwykłych obywateli. Więc Wenecjanie cieszyli się i bawili przez kilka dni, świętując inaugurację 89. Doża Marino Grimani.
W samym środku sali na suficie umieszczono herb rodziny, a ściany zdobią obrazy przedstawiające uskrzydlonego lwa św. Marka - głównego symbolu miasta na wodzie. Najbardziej znanym dziełem jest obraz o tej samej nazwie namalowany przez Vittore Carpaccio, przedstawiający bestię ze Starego Testamentu na tle laguny, zwycięskich statków i samego Pałacu Dożów.
Złote schody
Zadaszona galeria na drugim piętrze Pałacu Dożów prowadzi do Złotych Schodów (Scala d'Oro), przechodząc przez które można dostać się do wnętrza pałacu, znajdującego się na trzecim poziomie. Podczas istnienia Republiki Weneckiej, tylko wysoko postawieni goście i utytułowani obywatele, którzy zajmowali ważne stanowiska rządowe, mogli wejść do tego miejsca. Nazwiska arystokratów zostały uwiecznione w specjalnej „Złotej księdze” (Libro d'Oro), której zapisy przechowywane były od 1315 r.
Projekt klatki schodowej, elegancko ozdobiony luksusowymi sztukateriami, marmurowymi rzeźbami i płaskorzeźbami, został stworzony w 1538 roku przez Jacopo Sansovino i zrealizowany prawie 20 lat później dzięki pracy słynnego architekta Antonio Abbondi.
Sala Czterech Drzwi
Jasna, przestronna Sala Czterech Drzwi (Sala della Quattro Porte) to pierwsze pomieszczenie, do którego docierają goście palazzo, gdy wspinają się na trzecie piętro. Służył jako poczekalnia dla osób pragnących spotkać się z członkami Kolegium, Senatu i Rady Dziesięciu.
Marmurowe kolumny i pełne wdzięku grupy rzeźbiarskie zdobią masywne drzwi z brązu. Wspaniałe sztukaterie na suficie wykonane przez Giovanniego Cambi (Giovanni Cambi), uderzają ozdobną i niesamowitą gracją linii. Autorstwo wspaniałych fresków i obrazów, opowiadających w alegorycznej formie o wielkości Republiki Świętego Marka, należy do Jacopo Tintoretto, Tycjana Vecellio i Giovanniego Battisty Tiepolo.
Hall of the Anti-College
Sala Anty-College (Sala dell'Anticollegio) jest prawdziwym skarbcem arcydzieł malarstwa stworzonych przez mistrzów w drugiej połowie XVI wieku. Na niewielkim obszarze zagraniczni ambasadorowie i dostojnicy, którzy przybyli z innych krajów, oczekiwali kiedyś przyjęcia. Mitologiczne wątki obrazów ucieleśniają mądrość weneckich władców. Jedno z najbardziej znanych dzieł malarskich - „Porwanie Europy”, którego właścicielem jest Paolo Veronese.
Sala ozdobiona jest wspaniałym kominkiem, ozdobionym marmurowymi posągami Atlantydy, misternymi grupami rzeźbiarskimi i rytmicznymi ornamentami. Luksusowe wnętrze zaprojektowała renomowana architekt Andrea Palladio, uważana za twórczynię włoskiego klasycyzmu.
Sala konferencyjna
W murach wspaniałej Collegia Hall (Sala del Collegia) napierały ważne kwestie polityki krajowej i zagranicznej Republiki Weneckiej. W skład organu administracyjnego, doradczego i administracyjnego wchodziło kilka osób. Kolegium było głównie reprezentowane przez samego Doża i sześciu jego doradców, „mędrców”. Najwyższy Kanclerz (Cancelliergrande), który w rzeczywistości jest drugą osobą w państwie, uczestniczył w podejmowaniu ważnych decyzji. W spotkaniach uczestniczyli także szefowie dziesiątej Rady. Tutaj odbywały się spotkania z delegacjami zagranicznymi, opracowywano projekty ustaw, które następnie czekały na zgodę Senatu.
Ściany i College College zdobi 11 zręcznych płócien weneckich mistrzów malarstwa, otoczonych masywnymi złoconymi ramami. Sufity zdobią alegoryczne freski Paolo Veronese. Pędzle artysty obejmują także dzieło „Wenecja na tronie z sprawiedliwością i pokojem”, niesamowity obraz, wyróżniający się wysoką techniką wykonania i głęboką symboliką.
Sala Senacka
Sala Senatu (Sala del Senato) była miejscem spotkań najstarszej władzy, utworzonej w pierwszej ćwierci XIII wieku. W szesnastym wieku liczba przedstawicieli tej jednostki rządowej wynosiła prawie 300 osób. Wszystkie posty były do wyboru. Senatorzy, ubrani w szkarłatne szaty, w przeciwieństwie do innych weneckich patrycjuszy, odpowiadali za sprawy finansowe, handlowe i dyplomatyczne. W ich kompetencjach znajdowały się ważne kwestie dotyczące wojska i marynarki wojennej.
Luksusowe wnętrze hali, ozdobione obrazami i złoconymi sztukateriami, uzupełnia ciekawy detal: ściany zdobią zabytkowe zegary z nietypowymi tarczami. Niektóre strzałki wskazują pozycję Słońca w znakach zodiaku, podczas gdy inne wskazują czas, skupiając się na 24 cyfrach rzymskich. Na szczególną uwagę zasługuje monumentalny obraz Tintoretta „Triumf Wenecji, Pani mórz”, umieszczony w centralnym suficie. Fascynujące płótno zachwyca złożonością obrazu, jasnością kolorów i dynamiką kompozycji.
Sala kompasu
Ogólnie przyjęta nazwa sali kompasowej (Sala della Bussola) jest często interpretowana nieprawidłowo i w rzeczywistości nie ma nic wspólnego z urządzeniem, które określa punkty kardynalne. Nieporozumienie tłumaczy się subtelnością językową tłumaczenia z języka włoskiego na rosyjski. Niejednoznaczne słowo „bussola” może być interpretowane nie tylko jako „kompas”, ale także jako „instrument”, „mechanizm”, a nawet „przedsionek”, które dokładniej określają przeznaczenie tego pomieszczenia.
Ściany małego holu mają tajne drzwi w przebraniu szafki ozdobionej figurą sprawiedliwości. Jeden z tajnych korytarzy prowadzi do następnego pokoju, w którym pracowali Inkwizytorzy, drugi do więzienia znajdującego się pod dachem pałacu. W Compass Hall anonimowi oszuści zostawili również swoje tajne wiadomości w „Lion's Maw”, specjalnym pudełku zaprojektowanym do powiadamiania organów karnych. Ściany pokoju są bogato zdobione dziełami Paolo Veronese, harmonijnie połączonymi z luksusem i pompatycznością złoconego sufitu.
Rada Dziesięciu Hali i Budynku Więzienia
Rada Dziesięciu Hall (Sala del Consiglio dei Dieci) była gospodarzem spotkań specjalnego organu odpowiedzialnego za bezpieczeństwo państwa. Oto proces przestępców politycznych i zdrajców. W dawnych czasach ściany ozdobione wspaniałymi obrazami weneckich artystów sprawiały, że obecni odczuwali śmiertelny strach. Jednym z najbardziej niezwykłych dzieł jest alegoryczny obraz Paolo Veronese „Triumf Wenecji”.
W Radzie Dziesięciu Sali znajdują się tajne schody, po których skazani podeszli do jednej z siedmiu cel znajdujących się na piętrze wschodniego skrzydła pałacu. Więzienie nazywało się Piombi, co po włosku oznacza „Lead Prison”. Dach palazzo, wyłożony metalowymi panelami, jarzył się latem od palącego słońca, co stwarzało nieznośne warunki dla więźniów komórek. Zimą płyty ołowiowe nie chroniły przed zimnem, a wielu więźniów cierpiało na hipotermię. W całej historii Piombi tylko jednemu więźniowi udało się uciec ze złowrogiego więzienia. Ten człowiek okazał się światowej sławy poszukiwaczem przygód, „uwodzicielem”, podróżnikiem i pisarzem Giacomo Girolamo Casanovą.
Zbrojownia
Wizyta w zbrojowni (Armeria di palazzo) przyniesie prawdziwą przyjemność miłośnikom historii wojskowej. W małych salach trzeciego piętra Pałacu Dożów znajduje się bogata kolekcja, której eksponaty pochodzą z różnych okresów istnienia Republiki Weneckiej. Oprócz zimnej stali i broni palnej reprezentowana jest tu także starożytna zbroja, fantazyjne metalowe hełmy i barbuty. W czterech salach muzeum gromadzone są wszelkiego rodzaju rapiery, miecze, topory piechoty, kusze, topory bojowe, pistolety kawalerii i wiele innych interesujących rzeczy. Warto zauważyć, że przez prawie dziesięć stuleci w Republice Świętego Marka nie było ani jednej rewolucji ani powszechnego buntu. Ponadto, zgodnie z legendą, broń w Pałacu Dożów była zawsze w pogotowiu.
Pałac w sztuce
Włoski artysta Francesco Guardi przedstawił pałac na obrazach „Pałac Dożów w Wenecji” - znajdujący się w londyńskiej Galerii Narodowej,
a także publiczność Dożów w Sali Rady w Pałacu Dożów znajduje się w paryskim Luwrze.
Dziś Pałac Dożów, skrywający wiele tajemnic i legend, przyciąga tłumy turystów. Możesz podnieść zasłonę nieznanego przy pomocy dwugodzinnej wycieczki prowadzonej w środku przez profesjonalnych przewodników.
Prawdziwa „perła” Wenecji, majestatyczny Pałac Dożów (Palazzo Ducale) jest słusznie uważana za najpopularniejszą atrakcję nie tylko we Włoszech, ale w całej Europie. Każdego roku miliony turystów starają się dostać do „miasta kanałów” i zobaczyć z pierwszej ręki to arcydzieło sztuki. Eleganckie wnętrza palazzo zostały stworzone przez najlepszych mistrzów renesansu i stanowią wymowny dowód bogatego życia kulturalnego i politycznego Republiki Weneckiej.
