Valentino, Gucci, Moskino, Ferret, Missoni, Ferragamo, Pucci, Cavalli, Fendi, Armani, Alesandro Mendini, Gaetano Pesce, Ettore Sottsass, Giovanni Pontius - te słynne nazwiska znane są nawet tym, którzy mniej lub bardziej interesują się modą i designem.
Słynna włoska jakość i styl od dawna podbiły serca miłośników piękna i wygody. Powojenne Włochy, dręczone estetycznym głodem, skupiły się na aktywnym rozwoju przemysłu, a wkrótce świat usłyszał melodyjne włoskie nazwiska twórców piękna. Minęło niewiele czasu - a nazwy „Vespa”, „Lambretta” nie musiały już być odszyfrowywane, a włoski ekspres do kawy zaprojektowany przez słynnego architekta. Ponty stał się niemal symbolem dolce vita.
Ale główny przełom włoskich projektantów nastąpił nieco później, w latach 60., kiedy na wystawie I Saloni Milano cały sektor był zarezerwowany dla włoskich producentów mebli.
Oto tylko niektóre z recenzji:
„Włoscy projektanci nie tylko tworzą meble, ale zagłębiają się w istotę i naturę rzeczy”.
„Włoscy projektanci nie byli w stanie wyrwać się z przeszłości. Ominąwszy teraźniejszość, od razu skoczyli w przyszłość, tworząc zupełnie nowe niesamowite formy”.
W 1972 r. W nowojorskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej odbyła się wystawa „Włochy: nowy krajobraz wewnętrzny”, po czym Włochy mocno się zakorzeniły. Odtąd światem będą kierować dzieła włoskich projektantów.
Nazwisko włoskiej projektantki Danieli Chionny jest dobrze znane w południowych Włoszech. Projektuje i tworzy rzeczy, które można słusznie nazwać obiektami sztuki. Otwartość na eksperymenty i pełna swoboda obchodzenia się z materiałami pozwalają jej tworzyć bez najmniejszego ograniczenia fantazji.
Elegancki, ze szklankami na pół twarzy, z nienagannie dobranymi akcesoriami - tak Daniela spotkała mnie w kawiarni. Przy filiżance espresso rozmawialiśmy o jej nowym projekcie, krótko mówiąc, rozmawialiśmy „o czasie io nas samych”. Przedstawiamy ekskluzywny wywiad Danieli Chionny dla czytelników Włoch dla mnie.
- Daniela, wszyscy, którzy odwiedzają Twoją witrynę (danielachionna.it - ok. redakcja), natychmiast widzi słynny cytat jednego z założycieli sztuki abstrakcyjnej, Wasilija Kandinsky'ego: „Nowa nauka o sztuce może powstać tylko wtedy, gdy znaki stają się symbolami, a otwarte oko i ucho pozwalają nam utorować drogę od ciszy do mowy”. Co decyduje o wyborze tego cytatu?
- Dla mnie osobiście ten cytat zawiera sens i istotę sztuki. Konieczne jest nie tylko słuchanie, ale także wrażliwe słuchanie wszystkiego, co dzieje się wokół ciebie. Wtedy możesz zrozumieć nie tylko to, co zewnętrzne, ale także to, co dzieje się w tobie. Ale samorealizacja to sens sztuki.
- Kto wpłynął na twój wybór zostania artystą? Opowiedz o swoich nauczycielach.
- Moim pierwszym nauczycielem był mój ojciec. Od dzieciństwa żyłem w atmosferze sztuki, ponieważ wszyscy członkowie mojej rodziny byli w jakiś sposób związani ze sztuką. Znani artyści i artyści zawsze gromadzili się w domu moich rodziców, słuchałem ich rozmów, odwiedzałem wystawy i zawsze czułem się częścią tego świata, mimo młodego wieku. W rzeczywistości mój zawód był z góry ustalony. Ogólnie rzecz biorąc, w życiu miałem szczęście spotkać wybitnych ludzi, od których uczyłem się nie tylko zawodu, ale także życia. A jednak udało mi się zrozumieć jedną prawdę - największy nauczyciel jest we mnie.
- Często bierzesz udział w różnych wystawach i projektach. Czy uważasz, że artysta zawsze potrzebuje informacji zwrotnej, co oznacza dla Ciebie opinia publiczności?
- Myślę, że opinia tak zwanej publiczności ma dla artysty ważną, ale nie decydującą opinię. W tym momencie, gdy widz patrzy na dzieło sztuki, wchodzi z nim w związek, dzieło zawsze wywołuje u niego emocje. Jeśli pozytywne, to artysta oczywiście będzie zadowolony, jeśli nie, to w każdym razie artysta musi podążać własną ścieżką. Prawdziwy artysta nie dostosowuje się do widza, a widz nie pasuje do artysty. Widz rezonuje tylko z częstotliwością twórcy.
„Wszyscy czekamy na twoją nową kolekcję biżuterii”. Czym będzie się zajmować?
- We wrześniu 2014 r. Zostanie uruchomiona nowa kolekcja biżuterii. To kolekcja Art-a-Porte dedykowana mojej mamie. I ma na imię jej imię - Nina Joyeuse. Kolekcja wykonana z materiału bardzo podobnego do papier-mache, ręcznie zdobiona. Każdy kawałek jest jak prawdziwe obrazy. Są to biżuteria stworzona dla wyrafinowanych kobiet, które uwielbiają fantazjować.
- Kto jest twoim idealnym klientem?
- Moim idealnym klientem jest oczywiście niezwykła osoba, osoba bardzo wolna od konwencji, ale jednocześnie bardzo głęboko wrażliwa i potrafiąca obsługiwać symbole. Moi kolekcjonerzy lubią otaczać się pięknem i tworzyć wokół siebie atmosferę radości. I cieszę się, że im w tym pomagam.
- Włochy od dawna są kolebką światowej cywilizacji. Czy wykorzystujesz w swoich pracach wielkie osiągnięcia włoskich mistrzów, artystów, rzeźbiarzy i muzyków?
- Jestem dumny z wielkiego dziedzictwa kulturowego mojego kraju. Oczywiście wszystkie wspaniałe nazwiska renesansu są w jakiś sposób niewidocznie obecne w mojej pracy. Przez cały rok dużo podróżuję, aby odwiedzić największe wystawy artystów włoskich i zagranicznych, aby zrozumieć, co żyje świat. Tak, nie mogę żyć bez jazzu i oczywiście bez muzyki Pucciniego.
- Jak oceniasz sztukę współczesną, w której przedmiotem badań artysty może być wszystko. Gdzie jest linia - sztuka czy nie sztuka?
- Nie dzielę sztuki na klasyczną i nowoczesną. Sztuka jest albo tam, albo nie. Sztuka jest zawsze wyrazem ludzkiej duszy i jej czasu, a jeśli w pracy jest prawda, to będzie ponadczasowa. Dla mnie dzieła Caravaggia nie są ważniejsze niż dzieła współczesnych wielkich artystów. Rezonujemy tylko z czasem, ale uniwersalne wartości i nasze emocje pozostają niezmienione.
Wywiad przeprowadził Nadieżda Fedenko
Zdjęcie Antimo Altavilla
