Raphael Santi

Raffaello Santi (Raffaello Santi) - włoski artysta, mistrz grafiki i rozwiązań architektonicznych, przedstawiciel umbryjskiej szkoły malarstwa renesansu.

Biografia

Rafael Santi urodził się o trzeciej nad ranem w rodzinie artysty i dekoratora 6 kwietnia 1483 r. We włoskim mieście Urbino. Jest kulturalnym i historycznym centrum regionu Marche we wschodnich Włoszech. W pobliżu miejsca narodzin Rafaela znajdują się miejscowości wypoczynkowe Pesaro i Rimini.

Rodzice

Ojciec przyszłej celebryty, Giovanni Santi (Giovanni Santi) pracował w zamku księcia miejskiego Federico da Montefeltro (Federico da Montefeltro), matka Margie Charla (Margie Charla) zajmowała się utrzymaniem domu.

Ojciec wcześnie zauważył zdolność syna do malowania i często zabierał go ze sobą do pałacu, gdzie chłopiec rozmawiał z tak znanymi artystami, jak Piero della Francesca, Paolo Uccello i Luca Signorelli.

Szkoła w Perugii

W wieku 8 lat Rafael stracił matkę, a ojciec przyprowadził do domu nową żonę Bernardinę, która nie okazywała miłości do cudzego dziecka. W wieku 12 lat chłopiec pozostał sierotąprzegrywanie i ojciec. Powiernicy wysłali młodego talentu na studia u Pietro Vannucciego w Perugii.

Do 1504 roku Rafael kształcił się w szkole w Perugino, entuzjastycznie studiując mistrzostwo nauczyciela i próbując naśladować go we wszystkim. Przyjazny, uroczy, pozbawiony arogancji młody człowiek wszędzie znalazł przyjaciół i szybko przyjął doświadczenie nauczycieli. Wkrótce jego prace stały się niemożliwe do odróżnienia od dzieł Pietro Perugino (Pietro Perugino).

Pierwszymi słynnymi arcydziełami Rafaela były obrazy:

1. Zaręczyny Najświętszej Maryi Panny (Lo sposalizio della Vergine), 1504, na wystawie w Galerii Pinacoteca di Brera w Mediolanie;
2. Madonna Connestabile, 1504, własność Ermitażu (St. Petersburg);
3. „The Knight's Dream” (Sogno del cavaliere), 1504, malarstwo wystawione w National Gallery w Londynie;
4. Trzy Gracje (Tre Grazie), 1504, wystawione w Musée Condé w Château de Chantilly, Francja;

Wpływ Perugino jest wyraźnie widoczny w pracach; Rafael zaczął tworzyć swój własny styl nieco później.

We Florencji

W 1504 roku Rafael Santi przeniósł się do Florencji (Firenze), podążając za swoim nauczycielem Perugino. Dzięki nauczycielowi młody człowiek spotkał się z geniuszem architektury Baccio d'Agnolo, wybitnym rzeźbiarzem Andreą Sansovino, malarzem Bastiano da Sangallo oraz jego przyszłym przyjacielem i obrońcą Taddeo Taddei . Znaczący wpływ na proces twórczy Rafaela miało spotkanie z Leonardo da Vinci (Leonardo da Vinci). Kopia obrazu „Leda i łabędź” Leonarda da Vinci, będącego własnością Rafaela (wyjątkowa, ponieważ sam oryginał nie został zachowany), została zachowana do dziś.

Pod wpływem nowych nauczycieli Rafael Santi podczas pobytu we Florencji tworzy ponad 20 Madonnas, inwestując w nich tęsknotę za miłością i przywiązaniem otrzymaną od matki. Obrazy oddychają miłością, delikatne i wyrafinowane.

W 1507 r. Artysta przyjmuje zamówienie od Atalanty Baglióni, której zmarł jedyny syn. Rafael Santi tworzy obraz „Pozycja w grobie” (La depozytizione), ostatnie dzieło we Florencji.

Życie w Rzymie

W 1508 r. Papież Juliusz II (Iulius PP. II), na świecie - Giuliano della Rovere (Giuliano della Rovere) zaprasza Rafaela do Rzymu, aby namalował stary Pałac Watykański. Od 1509 roku do końca dnia artysta angażował się w zwrotki, wkładając w swoje dzieło wszystkie swoje umiejętności, talent i całą wiedzę.

Kiedy zmarł architekt Donato Bramante, papież Leon X (Leo PP. X), na świecie - Giovanni Medici, od 1514 r. Mianuje Rafała głównym architektem budowy bazyliki Sancti Petri, w 1515 r. Pan staje się także kustoszem wartości. Młody człowiek wziął odpowiedzialność za spis i zachowanie zabytków starożytnego Rzymu. Dla świątyni św. Piotra Rafał opracował inny plan i zakończył budowę dziedzińca z loggiami.

Inne prace architektoniczne Rafaela:

• Kościół Sant'Eligio degli Orefici (Chiesa Sant'Eligio degli Orefici), wzniesiony na ulicy o tej samej nazwie w Rzymie, budowę rozpoczęto w 1509 roku.
• Kaplica La Cappella Chigi w kościele Santa Maria del Popolo, położona przy Piazza del Popolo. Budowę rozpoczęto w 1513 r., Ukończoną przez Giovanniego Berniniego w 1656 r.
• Palazzo Vidoni-Caffarelli w Rzymie, położony na skrzyżowaniu Piazza Vidoni i Corso Vittorio Emanuele. Budowa rozpoczęła się w 1515 roku.
• Teraz zrujnowany pałac Branconio del Aquila (Palazzo Branconio dell'Aquila) znajdował się przed Bazyliką Świętego Piotra. Budowę zakończono w 1520 r.
• Pałac Palazzo Pandolfini we Florencji przy Via San Gallo został wzniesiony przez architekta Giuliano da Sangallo według projektów Rafaela.

Papież Leon X obawiał się, że Francuzi mogą go zwabić utalentowanego artysty, więc starał się dać mu jak najwięcej pracy, bez marnowania prezentów i pochwał. W Rzymie Rafael Santi nadal pisze Madonnę, nie odchodząc od swoich ukochanych wątków macierzyństwa.

Życie osobiste

Obrazy Raphaela Santi przyniosły mu nie tylko sławę wybitnego artysty, ale także dużo pieniędzy. Nigdy nie brakowało mu zarówno uwagi monarchów, jak i środków finansowych.

Za panowania Leona X nabył luksusowy dom w stylu antycznym, zbudowany na podstawie własnego projektu. Jednak wielokrotne próby poślubienia młodego mężczyzny z jego patronów nie doprowadziły do ​​niczego. Rafael był wielkim fanem kobiecej urody. Z inicjatywy kardynała Bibbieny artysta zaręczył się ze swoją siostrzenicą Marią Dovizi da Bibbiena, ale ślub się nie odbył, mistrz nie chciał zawiązać węzła. Imię jednej ze sławnych kochanków Rafaela to Beatrice z Ferrary, ale najprawdopodobniej była zwykłą rzymską kurtyzaną.

Jedyną kobietą, której udało się zdobyć serce zamożnego kobieciarza, była Margherita Luti, córka piekarza o pseudonimie Fornarina.

Artysta spotkał dziewczynę w ogrodzie Chigi, gdy szukał obrazu dla Kupidyna i Psyche. Trzydziestoletni Rafael Santi namalował Villa Farnesina w rzymskiej dzielnicy Trastevere, należącej do jego bogatego patrona, a piękno siedemnastoletniej dziewczynki idealnie pasowało do tego obrazu.

• Radzimy odwiedzić wycieczkę: nurkować na trastevere

Ojciec dziewczynki za 50 złota pozwolił jej córce pozować dla artysty, a później za 3000 złota pozwolił Rafaelowi zabrać ją ze sobą. Przez sześć lat młodzi ludzie mieszkali razem, Margarita nie przestała inspirować wielbiciela nowych arcydzieł, w tym:

• „Sistine Madonna” („Madonna Sistina”), Galeria Dawnych Mistrzów (Gemäldegalerie Alte Meister), Drezno, Niemcy, 1514;
• „Donna Velata” (La Velata), Galeria Palatyn (Galerie Palatyn), Palazzo Pitti (Palazzo Pitti), Florencja, 1515;
• „Fornarina” (La Fornarina), Palazzo Barberini (Palazzo Barberini), Rzym, 1519;

Po śmierci Rafaela młoda Margarita otrzymała wsparcie życiowe i dom. Ale w 1520 roku dziewczynka została nowicjuszem w klasztorze, gdzie później zmarła.

Śmierć

Śmierć Rafaela pozostawiła wiele tajemnic. Według jednej wersji artysta zmęczony nocnymi przygodami wrócił do domu w stanie osłabienia. Lekarze musieli wspierać jego siłę, ale robili rozlew krwi, co zabiło pacjenta. Według innej wersji Raphael przeziębił się podczas wykopalisk w podziemnych galeriach pogrzebowych.

6 kwietnia 1520 maesto zmarł. Został pochowany w Panteonie z odpowiednimi honorami. Grób Rafaela można zobaczyć podczas indywidualnej wycieczki po Rzymie o świcie.

Madonnas

Naśladując twojego nauczyciela Pietro Perugino, Raphael namalował galerię czterdziestu dwóch obrazów Matki i Dziecka. Pomimo różnorodności fabuł, dzieła łączy wzruszający urok macierzyństwa. Artysta przenosi brak macierzyńskiej miłości na płótna, wzmacniając i idealizując kobietę z niepokojem chroniąc małego anioła.

Pierwsza Madonna Rafaela Santi stworzona w stylu quattrocento (quattrocento), powszechna we wczesnym renesansie w XV wieku. Obrazy są spętane, suche, postacie ludzkie przedstawiane są ściśle z przodu, a ich twarze są nieruchome, spokojne i uroczyste.

Okres florencki przynosi uczucia do obrazów Matki Bożej, manifestuje się niepokój i duma z powodu jej dziecka. Skomplikowane krajobrazy w tle przejawiają interakcję przedstawionych postaci.

W późniejszych dziełach rzymskich przypuszcza się pochodzenie baroku (barocco) uczucia stają się bardziej złożone, pozy i gesty dalekie są od renesansowej harmonii, proporcje postaci się rozciągają, obserwuje się przewagę ponurych tonów.

Poniżej znajdują się najsłynniejsze obrazy i ich opisy:

Madonna Sykstyńska

Madonna Sistine (Madonna Sistina) jest najbardziej znanym ze wszystkich obrazów Matki Bożej o wymiarach 2 m 65 cm na 1 m 96 cm. Zdjęcie Madonny pochodzi od 17-letniej Margherity Luti, córki piekarza i kochanki artysty.

Maria, schodząc z chmur, nosi na rękach niezwykle poważne dziecko. Spotyka ich papież Sykstus II (Sykstus II) i św. Barbara. Na dole obrazu znajdują się dwa anioły, podobno opierające się na wieku trumny. Anioł ma jedno skrzydło po lewej stronie. Nazwa Sixtus jest tłumaczona z łaciny jako „sześć”, kompozycja składa się z sześciu postaci - trzy główne tworzą trójkąt, tłem kompozycji są twarze aniołów w formie chmur. Obraz powstał na ołtarz bazyliki św. Sykstusa (Chiesa di San Sisto) w Piacenza (Piacenza) w 1513 r. Od 1754 r. Dzieło jest wystawiane w Galerii Starych Mistrzów.

Madonna z Dzieciątkiem

Inną nazwą obrazu, powstałego w 1498 r., Jest „Madonna z Domu Santi” („Madonna di Casa Santi”). Stała się pierwszym apelem artysty do wizerunku Matki Bożej.

Mural znajduje się w domu, w którym urodził się artysta, na ulicy Rafaela (via Raffaello) w Urbino. Dziś budynek nazywa się „Casa-Muzeum Rafaela Santi” („Casa Natale di Raffaello”). Madonna jest przedstawiona z profilu, czyta książkę zamontowaną na stojaku. W jej ramionach jest śpiące dziecko. Dłonie matki wspierają i delikatnie gładzą dziecko. Pozy obu postaci są naturalne i wyluzowane, nastrój wyznacza kontrast ciemnych i białych tonów.

Madonna Granduka

Madonna del Granduca - najbardziej tajemnicze dzieło Rafaela, ukończone w 1505 roku. Jej wstępny szkic wyraźnie wskazuje na obecność krajobrazu w tle. Rysunek jest przechowywany w Gabinecie Szkiców i Studiów w Galerii Uffizi (Galleria degli Uffizi) we Florencji (Firenze).

• Zalecamy odwiedzenie: Prywatna wycieczka po Uffizi z licencjonowanym przewodnikiem artystycznym

Prześwietlenie ukończonej pracy potwierdza, że ​​tło było początkowo inne na zdjęciu. Analiza farby wskazuje, że górna warstwa jest nakładana na obraz 100 lat po jego utworzeniu. Można przypuszczać, że może to zrobić artysta Carlo Dolci, właściciel Madonny Granduka, który preferował ciemne tło obrazów religijnych. W 1800 roku Dolci sprzedaje obraz księciu Franciszkowi III (François III) już w takiej formie, w jakiej przetrwał do naszych czasów. Imię „Granduka” Madonna ma imię tego samego właściciela (Grand Duca - Grand Duke). Obraz o wymiarach 84 na 56 cm jest wystawiany w Galerii Palatyn w Galerii Palazzo Pitti we Florencji.

Madonna Bridgewater

Po raz pierwszy podobieństwo Madonny Bridgewater (Madonna Bridgewater) z jego żoną Natalią Nikołajewną A.S. Puszkinem zauważono latem 1830 roku.widząc kopię obrazu wykonanego w 1507 r. w oknie księgarni na Newski Prospekt. To kolejne tajemnicze dzieło Rafaela, w którym krajobraz w tle jest pomalowany na czarno. Podróżowała po świecie przez długi czas, po czym książę Bridgewater (książę Bridgewater) został jej właścicielem.

Następnie spadkobiercy przez ponad sto lat pracowali w majątku Bridgewater w Londynie (Londyn). Podczas II wojny światowej blondynka Madonna została przeniesiona do National Gallery of Scotland w Edynburgu, gdzie jest dziś wystawiana.

Madonna Conestabile

Madonna Connestabile (Madonna Connestabile) - zakończenie pracy maestro w Umbrii, napisanej w 1502 r. Zanim została przejęta przez hrabiego Conestabile della Staffa, nazywała się Madonna and Book (Madonna del Libro).

W 1871 r. Aleksander II kupił go od hrabiego, aby przekazać go swojej żonie. Dziś jest to jedyne dzieło Rafaela, które należy do Rosji. Jest wystawiana w Ermitażu w Petersburgu.

Praca jest prezentowana w bogatej ramie tworzonej jednocześnie z płótnem. Podczas tłumaczenia obrazu z drzewa na płótno w 1881 roku odkryto, że zamiast książki Madonna najpierw niosła granat - znak krwi Chrystusa. Podczas tworzenia Madonny Rafael nie posiadał jeszcze techniki zmiękczania przejść linii - sfumato (sfumato), więc zaprezentował swój talent nie osłabiony wpływem Leonarda da Vinci.

Madonna Alba

„Madonna d'Alba” została stworzona przez Rafaela w 1511 roku na prośbę biskupa Paolo Giovio w czasie twórczego zenitu artysty. Przez długi czas, aż do 1931 roku, płótno należało do pustelni petersburskiej, następnie zostało sprzedane do Waszyngtonu (Waszyngton) w USA, a dziś jest wystawiane w National Gallery of Art.

Pozy i fałdy ubrań Matki Bożej przypominają rzeźby starożytności. Praca jest niezwykła, ponieważ jej rama jest kołem o średnicy 945 mm. Imię „Alba” Madonna otrzymała w XVII wieku ku pamięci książąt Alba (kiedyś obraz znajdował się w pałacu w Sewilli (Sewilla), należącym do spadkobierców Olivaresa (Olivares)). W 1836 r. Rosyjski cesarz Mikołaj I kupił go za 14 000 funtów i nakazał przeniesienie z drewnianego medium na płótno. Jednocześnie część przyrody po prawej stronie okazała się zagubiona.

Madonna na krześle

„Madonna della Seggiola” powstała w 1514 roku i jest wystawiana w galerii Palatino Pitti (Galerie Palatine). Matka Boża jest ubrana w eleganckie stroje kobiet włoskich XVI wieku.

Madonna ściska i mocno trzyma syna obiema rękami, jakby czując, że będzie musiał doświadczyć. Po ich prawej stronie Jan Chrzciciel wygląda jak mały chłopiec. Wszystkie figury są rysowane w zbliżeniu, a tło dla obrazu nie jest już wymagane. Nie ma rygoru geometrycznych kształtów i liniowych perspektyw, ale istnieje niekończąca się macierzyńska miłość wyrażana poprzez stosowanie ciepłych kolorów.

Cudowny ogrodnik

Duże płótno Rafaela (1 m 22 cm na 80 cm) Pięknego ogrodnika (La Belle Jardiniere), namalowane w 1507 r., Należy do jednej z najcenniejszych eksponatów paryskiego Luwru (Musée du Louvre).

Początkowo obraz nazywał się „Święta Dziewica w stroju wieśniaczki”, a dopiero w 1720 roku krytyk sztuki Pierre Mariette postanowił nadać jej inne imię. Maryja przedstawiona jest siedząca w ogrodzie z Jezusem i Janem Chrzcicielem. Syn sięga po książkę i patrzy w oczy swojej matki. Jan trzyma laskę z krzyżem i patrzy na Chrystusa. Ponad głowami bohaterów nimbuzy są ledwo zauważalne. Cisza i spokój daje turkusowe niebo z białymi chmurami, jezioro, kwitnące zioła i pulchne dzieci w pobliżu miłej i łagodnej Madonny.

Dywanowa Madonna

Madonna del Cardellino (Madonna del Cardellino) jest uznawana za jedno z najlepszych dzieł Rafaela, namalowanych w 1506 roku. Wystawiona w Galerii Uffizi (Galleria degli Uffizi) we Florencji.

Klientem obrazu był przyjaciel artysty, kupiec Lorenzo Nazi (Lorenzo Nazi), poprosił o przygotowanie dzieła na swój ślub. W 1548 r. Obraz został prawie utracony, gdy góra San Giorgio (Monte San Giorgio) zawaliła się na domu kupca i sąsiednich domach. Jednak syn Lorenza, Batista (Batista), zebrał wszystkie części obrazu spod ruin i przekazał je do odtworzenia Ridolfo Ghirlandaio (Ridolfo del Ghirlandaio). Zrobił wszystko, co możliwe, aby nadać temu dziełu oryginalny wygląd, ale śladów uszkodzeń nie można było całkowicie ukryć. Rentgen pokazuje 17 oddzielnych elementów połączonych gwoździami, nowy obraz i cztery wstawki po lewej stronie.

Mała Madonna z Cowper

Mała Madonna Cowper (Piccola Madonna Cowper) została utworzona w 1505 roku i nazwana na cześć Earl Cowper (Earl Cowper), w której kolekcji dzieło trwało wiele lat. W 1942 r. Przekazany na rzecz National Gallery of Art w Waszyngtonie. Święta Dziewica, jak w wielu innych obrazach Rafaela, jest przedstawiona w czerwonych szatach, symbolizujących krew Chrystusa. Powyżej, jako symbol niewinności, dodano niebieski płaszcz. Chociaż nikt we Włoszech tak nie wyglądał, Raphael przedstawiał Dziewicę w dokładnie takich ubraniach. Głównym planem jest Maria odpoczywająca na ławce. Lewą ręką obejmuje uśmiechniętego Chrystusa.Za kościołem przypomina świątynię San Bernardino (Chiesa di San Bernardino) w Urbino, w domu autora obrazu.

Portrety

W kolekcji Rafaela nie ma zbyt wielu portretów; zmarł wcześnie. Wśród nich znajdują się wczesne prace wykonane w okresie florenckim oraz dzieła dojrzałego wieku powstałe podczas jego pobytu w Rzymie od 1508 do 1520 r. Artysta czerpie wiele z natury, zawsze wyraźnie wskazując kontur, uzyskując najdokładniejszy obraz pasujący do oryginału. Autorstwo wielu prac jest kwestionowane, wśród innych możliwych autorów wskazano: Pietro Perugino, Francesco Francia (Francesco Francia), Lorenzo di Credi (Lorenzo di Credi).

Portrety tworzone przed przeprowadzką do Florencji

Portret mężczyzny

Obraz olejny na drewnie (45 cm na 31 cm), wykonany w 1502 r., Jest wystawiany w rzymskiej galerii Borghese (Galleria Borghese).

Do XIX wieku autorstwo portretu przypisano Perugino, ale ostatnie badania wskazują na przynależność arcydzieła przez wczesnego Rafaela. Być może jest to obraz jednego z książąt współczesnych artysty. Płynące loki włosów i brak wad twarzy nieco idealizują obraz, nie było to zgodne z realizmem ówczesnych artystów północnych Włoch.

• Zalecane: wycieczka do Galerii Borghese

Portret Elizabeth Gonzaga

Portret Elizabeth Gonzaga (Elisabetta Gonzaga), 1503 rok powstania, o wymiarach 52 cm na 37 cm, jest wystawiany w Galerii Uffizi.

Elizabeth była siostrą Francesco II Gonzaga i żoną Guidobaldo Montefeltro. Czoło kobiety zdobi wisiorek skorpion, fryzura, ubrania są przedstawiane w stylu współczesnych autora obrazu. Według krytyków portrety Gonzagi i Montefeltro zostały częściowo wykonane przez Giovanniego Santiego. Elżbieta była droga Rafaelowi, ponieważ była zaangażowana w jego wychowanie, kiedy pozostał sierotą.

Portret Pietro Bembo

Portret Pietro Bembo (Pietro Bembo) - jedno z pierwszych dzieł Rafaela z 1504 roku, reprezentuje młodego Pietro Bembo, który został kardynałem, prawie podwójnym artystą.

Na zdjęciu długie włosy młodego mężczyzny delikatnie wypadają spod czerwonej czapki. Ręce są złożone na attyce, kawałek papieru jest zaciśnięty w prawej dłoni. Rafael po raz pierwszy spotkał Bembo w zamku księcia miejskiego. Obraz olejny na drewnie (54 cm na 39 cm) jest wystawiany w Muzeum Sztuk Pięknych (Szépművészeti Múzeum) w Budapeszcie na Węgrzech.

Portrety okresu florenckiego

Donna Gravida

Portret kobiety w ciąży Donny Gravida (La donna gravida) został wykonany w 1506 r. Olejem na płótnie o wymiarach 77 cm na 111 cm i jest przechowywany w Palazzo Pitti.

W czasach Rafaela kobiety rodzące nie były akceptowane, ale portrecista malował obrazy blisko jego duszy bez względu na dogmaty. Temat macierzyństwa, przechodząc przez wszystkie Madonny, znalazł także odbicie w obrazach światowych mieszkańców. Historycy sztuki uważają, że może to być kobieta z rodziny Bufalini Chita di Castello (Bufalini Città di Castello) lub Emilia Pia da Montefeltro (Emilia Pia da Montefeltro). Na przynależność do zamożnej klasy wskazuje modny strój, biżuteria na włosach, pierścionki z kamieniami szlachetnymi na palcach i łańcuszek na szyi.

Portret damy z jednorożcem

Portret damy z jednorożcem (Dama col liocorno) olej na drewnie 65 cm na 61 cm, namalowany w 1506, jest eksponowany w Galerii Borghese.

Przypuszczalnie Julia Farnese, sekretna miłość papieża Aleksandra VI (Alexander PP. VI), pozowała do tego obrazu. Praca jest interesująca, ponieważ podczas licznych prac restauracyjnych wizerunek pani był wielokrotnie zmieniany. Na zdjęciu rentgenowskim zamiast jednorożca widoczna jest sylwetka psa. Być może praca nad portretem przebiegała w kilku etapach. Raphael mógłby być autorem tułowia postaci, krajobrazu i nieba. Giovanni Sogliani mógł zakończyć kolumny po bokach loggii, ręce z rękawami i psa. Kolejna późniejsza warstwa farby zwiększa objętość fryzury, zmienia rękawy i dopełnia psa. Po kilkudziesięciu latach pies staje się jednorożcemsą SMS-y do rąk. W XVII wieku dama staje się św. Katarzyną w płaszczu.

Autoportret

Autoportret (Autoritratto) o wymiarach 47,5 cm na 33 cm, wykonany w 1506 r., Jest przechowywany w Galerii Uffizi we Florencji.

Praca przez długi czas należała do kardynała Leopolda Medici (Leopoldus Medices), od 1682 roku znajdowała się w kolekcji Galerii Uffizi. Odbicie lustrzane portretu zostało namalowane przez Rafaela na fresku „Ateńska szkoła” („Scuola di Atene”) w głównej sali Pałacu Watykańskiego (Pałac Apostolski (Palazzo Apostolico)). Artysta przedstawił się w skromnej czarnej szacie, dekorując ją tylko małym paskiem białego kołnierza.

Portret Agnolo Doni, Portret Maddaleny Doni

Portret Agnolo Doni i portret Maddaleny Doni (Portret Agnolo Doni, Portret Maddaleny Doni) zostały namalowane olejem na drewnie w 1506 roku i doskonale się uzupełniają.

Agnolo Doni był zamożnym handlarzem wełną i zaraz po ślubie napisał do siebie i swojej młodej żony (z domu Strozzi). Obraz dziewczynki został stworzony na obrazie „Mona Lisa” („Mona Lisa”) przez Leonarda da Vinci: ten sam obrót ciała, ta sama pozycja rąk. Staranne rysowanie detali odzieży i biżuterii wskazuje na bogactwo pary.

Rubiny symbolizują dobrobyt, szafiry - czystość, perłowy wisiorek na szyi Maddaleny - dziewictwo. Wcześniej obie prace były połączone zawiasami. Od połowy lat 20. XIX wiek potomkowie rodziny Doni przekazują portrety Palazzo Pitti.

Wycisz

Obraz olejny La Muta na płótnie o wymiarach 64 cm na 48 cm został wykonany w 1507 roku i wystawiony w National Gallery of Marche (Galleria nazionale delle Marche) w Urbino.

Elisabetta Gonzaga, żona księcia Guidobaldo da Montefeltro, jest uważana za oryginalny obraz. Według innej wersji może to być siostra księcia Giovanny (Giovanna). Do 1631 roku portret był w Urbino, później został przeniesiony do Florencji. W 1927 roku dzieło ponownie powróciło do ojczyzny artysty. W 1975 r. Obraz został skradziony z galerii, rok później został odkryty w Szwajcarii.

Portret młodego mężczyzny

Portret młodego mężczyzny (Portret młodego mężczyzny) olej na drewnie (35 cm na 47 cm), namalowany w 1505 r., Wystawiony we Florencji, w Uffizi.

Reprezentowany na zdjęciu Francesco Maria della Rovere był synem Giovanniego della Rovere i Giulianny Feltria. Wujek mianował młodzieńca w 1504 r. Swoim spadkobiercą i natychmiast zamówił ten portret. Młody mężczyzna w czerwonym stroju jest reprezentowany w skromnej naturze północnych Włoch.

Portret Guidobaldo da Montefeltro

Portret Guidobaldo da Montefeltro (Ritratto di Guidobaldo da Montefeltro) z olejem na drewnie (69 cm na 52 cm) został wykonany w 1506 r. Praca została przechowywana w zamku książąt Urbina (Palazzo Ducale), po czym została przeniesiona do miasta Pesaro.

W 1631 r. Obraz wszedł do kolekcji żony Ferdinando II de Medici, Victorii della Rovere (Vittoria della Rovere). Montefeltro w czarnej szacie znajduje się pośrodku kompozycji, która jest otoczona ciemnymi ścianami pokoju. Po prawej stronie jest otwarte okno z naturą. Bezruch i asceza obrazu przez długi czas nie pozwalały mu rozpoznać obrazów Rafaela jako autora.

Sekcja Rafaela w Watykanie

W 1508 roku artysta przeprowadził się do Rzymu, gdzie pozostał do śmierci. Architekt Domato Bramante pomógł mu zostać artystą na dworze papieskim. Papież Juliusz II podaje swojemu protegowanemu muralowi formalne sale (strofy) starego pałacu watykańskiego, zwanego później stacjami Rafaela (Stanze di Raffaello). Widząc pierwsze dzieło Rafaela, Papa nakazał zastosowanie jego rysunków na wszystkich płaszczyznach, usuwając malowidła ścienne pozostałych autorów i pozostawiając nienaruszony tylko sufit.

• Musisz odwiedzić: wycieczka do Muzeów Watykańskich

Stanza della Senyatura

Dosłowne tłumaczenie „Stanza della Segnatura” brzmi jak „charakterystyczny pokój”, jego jedyna nazwa nie została zmieniona na temat wykonanych fresków.

Rafael pracował nad jej obrazem w latach 1508–1511. W pokoju monarchowie złożyli podpisy na ważnych papierach, a tam była biblioteka. To pierwsza stacja na 4, nad którą pracował Rafael.

Fresco Athens School

Drugie imię, Scuola di Atene, najlepsze z utworzonych fresków, to Filozoficzne konwersacje (Discussioni filosofiche). Tematem przewodnim jest dyskusja Arystotelesa (Aristotels) z Platonem ((Platon), napisana z Leonardo da Vinci) pod arkadami fantastycznej świątyni, zaprojektowanej tak, by odzwierciedlała działalność filozoficzną. Długość u podstawy wynosi 7 m 70 cm, w kompozycji umieszczono ponad 50 znaków, w tym Heraklit ((Heraklit)), napisany z Michałem Aniołem, Ptolemeusz ((Ptolemaeus), autoportret Rafaela), Sokrates (Sokrates), Diogenes (Diogen), Pitagoras (Pitagoras), Euclid ((Evklid), napisany z Bramantera), (Zoroastr) oraz inni filozofowie i myśliciele.

Fresk sporu lub spór o Komunię Świętą

Rozmiar sporu o Komunię Świętą (La disputa del sacramento), symbolizującego teologię, wynosi 5 na 7 m 70 cm.

Na fresku niebiańscy mieszkańcy toczą spór teologiczny z ziemskimi śmiertelnikami (Fra Beato Angelico, Augustinus Hipponensis, Dante Alighieri, Savonarola i inni). Czysta symetria w pracy nie uciska, wręcz przeciwnie, dzięki darowi organizacyjnemu Rafaela wydaje się naturalna i harmonijna. Wiodącą postacią kompozycji jest półkole.

Fresk „Mądrość. Umiar Siła

Fresk „Mądrość. Umiar Siła ”(„ La saggezza. La moderazione. Forza ”) umieszcza się na ścianie przeciętej przez okno. Inną nazwą dzieła gloryfikującego świeckie i kościelne przepisy jest orzecznictwo (Giurisprudenza).

Pod postacią orzecznictwa na suficie, na ścianie nad oknem znajdują się trzy postacie: Mądrość patrząca w lustro, Siła w hełmie i Umiar z wodze w ręku. Na lewo od okna klęczy przed nim cesarz Justynian (Iustinianus) i Tribonianus. Po prawej stronie okna znajduje się obraz papieża Grzegorza VII (Gregorius PP. VII), który przekazuje papieżowi rzymskie rozkazy prawnikowi.

Fresk „Parnas”

Fresk „Parnassus” („on Parnassus”) lub „Apollo and the Muses” („Apollo and the Muses”) znajduje się na ścianie naprzeciwko „Wisdom”. Umiar Forces ”i przedstawia starożytnych i współczesnych poetów. Pośrodku obrazu znajduje się starożytny grecki Apollo z ręcznie wykonaną lirą otoczoną dziewięcioma muzami. Po prawej są: Homer (Homer), Dante (Dante), Anacreon (Anakreon), Virgil (Vergilius), po prawej - Ariosto (Ariosto), Horace (Horatius), Terence (Terentius), Owidiusz (Owidiusz).

Stacja Eliodoro

Tematem obrazu stacji di Eliodoro jest wstawiennictwo wyższych władz dla Kościoła. Sala, nad którą trwają prace od 1511 r. do 1514 roku został nazwany na cześć jednego z czterech fresków namalowanych przez Rafaela na ścianie. Najlepszy uczeń mistrza, Giulio Romano, pomógł nauczycielowi w jego pracy.

Fresk „Wygnanie Eliodora ze świątyni”

Fresk „Cacciata di Eliodoro dal tempio” przedstawia legendę, zgodnie z którą wierny sługa królewskiego dowódcy dynastii Seleukid (Seleukid) Eliodor został wysłany do Jerozolimy (Jerozolima), aby odebrać skarb wdów i sierot ze świątyni Salomona.

Kiedy wszedł do świątyni, zobaczył pędzącego, wściekłego konia z jeźdźcem-aniołem. Koń zaczął deptać kopyta Eliodora, a towarzysze jeźdźca, a także anioły, kilkakrotnie uderzyły rabusia biczem. Papież Juliusz II jest reprezentowany na fresku przez zewnętrznego obserwatora.

Fresk „Msza w Bolsenie”

Rafael Santi pracował sam nad freskiem „Msza w Bolsenie”, nie przyciągając asystentów. Fabuła przedstawia cud, który wydarzył się w świątyni Bolsen. Niemiecki kapłan miał rozpocząć rytuał komunii, głęboko wierząc w swoją prawdę. Następnie 5 rąk krwi wypłynęło z jego opłatka (ciastek) w jego rękach (2 z nich są symbolem złamanych rąk Chrystusa, 2 stóp, 1 to krew z rany złamanej strony). Kompozycja zawiera nuty zderzenia z niemieckimi heretykami z XVI wieku.

Fresk „Wygnanie apostoła Piotra z lochów”

Fresk „Wygnanie apostoła Piotra z więzienia” („la Delivrance de Saint Pierre”) jest także dziełem całkowicie Rafała. Fabuła pochodzi z Dziejów Apostolskich, obraz podzielony jest na 3 części. W centrum kompozycji widnieje promienny Apostoł Piotr, uwięziony w ponurej komnacie lochu. Po prawej Piotr i anioł wychodzą z niewoli, gdy strażnicy śpią. Po lewej jest trzecia akcja, gdy strażnik budzi się, wykrywa stratę i podnosi alarm.

Fresk „Spotkanie Lwa I Wielkiego i Attili”

Większość Spotkania Lwa Wielkiego i Attyli, o szerokości ponad 8 metrów, zostało przeprowadzone przez uczniów Rafaela.

Leon Wielki ma wygląd papieża Leona X. Według legendy, gdy przywódca Hunów zbliżył się do murów Rzymu, Leon Wielki udał się na spotkanie z nim wraz z innymi członkami delegacji. Swoją elokwencją przekonał najeźdźców, by porzucili zamiar zaatakowania miasta i odejścia. Według legendy Attila widział duchownego grożącego mu mieczem za Lwem. Może to być apostoł Piotr (lub Paweł).

Stanza del Incincio di Borgo 1514-1517

Stanza dell'Incendio di Borgo to hala wykończeniowa, nad którą pracował Rafael od 1514 do 1517 roku.

Pokój został nazwany na cześć głównego i najlepszego fresku Rafaela Santi „Fire in the Borgo” („Fire in the Borgo”) przez mistrza. Nad pozostałymi obrazami jego uczniowie pracowali nad danymi rysunkami.

Fresk „Fire in Borgo”

W 847 r. W rzymskiej dzielnicy Borgo, w sąsiedztwie Pałacu Watykańskiego, ogarnął płomień. Rósł, aż Leon IV (Leo PP. IV) pojawił się z Pałacu Watykańskiego i powstrzymał nieszczęście. W tle znajduje się stara fasada Bazyliki Świętego Piotra. Po lewej stronie znajduje się grupa odnosząca największe sukcesy: młody, wysportowany mężczyzna nosi na ramionach starszego ojca z ognia. W pobliżu inny młody człowiek próbuje wspiąć się na ścianę (prawdopodobnie artysta sam się namalował).

Stanza Constantine

Rafael Santi otrzymał zamówienie na malowanie „Sali Konstantyna” („Sala di Costantino”) w 1517 r., Ale udało mu się jedynie wykonać szkice rysunków. Nagła śmierć genialnego twórcy uniemożliwiła mu dokończenie dzieła. Wszystkie freski zostały namalowane przez uczniów Raphaela: Giulio Romano, Gianfrancesco Penni, Raffaellino del Colle, Perino del Vaga.

Ciekawe fakty

1. Giovanni Santi nalegał, aby matka sama karmiła swojego nowo narodzonego Rafała, bez uciekania się do pomocy pielęgniarki.
2. Do dziś zachowało się około czterystu rysunków mistrza.wśród których są szkice i obrazy zaginionych obrazów.
3. Niesamowita życzliwość i emocjonalna hojność artysty objawiły się nie tylko w stosunku do bliskich. Rafael przez całe życie opiekował się synem jednego biednego uczonego, tłumacza Hipokratesa po łacinie - Rabio Calve (Rabio Calve). Uczony człowiek był tak święty jak naukowiec, więc nie ocalił fortuny i żył skromnie.
4. W zapisach klasztornych Margarita Luti została wyznaczona jako „wdowa po Rafaelu”. Ponadto, badając warstwy farby w obrazie „Fornarina”, restauratorzy odkryli pod nimi rubinowy pierścionek, być może pierścionek zaręczynowy. Biżuteria perłowa we włosach Fornariny i Donny Velaty również świadczy o małżeństwie.
5. Bolesne niebieskawe plamki na piersi Fornariny sugerują, że kobieta miała raka piersi.
6. W 2020 roku przypada 500. rocznica śmierci genialnego artysty. W 2016 r. Po raz pierwszy w Rosji odbyła się wystawa Rafaela Santi w Moskwie w Muzeum Sztuk Pięknych Puszkina. Na wystawie „Rafał. Poezja obrazu ”Z różnych muzeów we Włoszech zebrano 8 obrazów i 3 rysunki graficzne.
7. Dzieci Rafael (alias Raf) jest znany jako jeden z „Wojowniczych Żółwi Ninja” w filmie animowanym o tym samym imieniu, który posiada broń nożową - sai, który wygląda jak trójząb.

Obejrzyj wideo: BBC Raphael A Mortal God; mp4 (Kwiecień 2024).