Najczęściej pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl w odniesieniu do kuchni włoskiej, jest oczywiście pizza. Po tym, niemal bez przerwy w popularności, następuje makaron. Dowiedzmy się, o co chodzi w tym tak popularnym daniu. Historia makaronu jest znacznie starsza niż pizza lub sos pomidorowy, które są integralną częścią tradycyjnej kuchni włoskiej.
Historia wyglądu
Według jednej z legend wenecki kupiec Marco Polo przywiózł makaron do Europy z podróży do Chin, ale historycy zaprzeczyli tej wersji.
Naukowcy uważają, że historia pojawienia się makaronu sięga daleko do neolitu. Kiedy ludzie nauczyli się uprawiać zboża, a nieco później mielili zboża na mąkę, pojawienie się makaronu stało się tylko kwestią czasu. Pierwszy makaron był po prostu mąką zmieszaną z wodą i wysuszoną na słońcu. Z wyglądu było to oczywiście bardzo różne od współczesnego.
Historyczne wykopaliska potwierdziły, że gdzieś w pierwszym wieku z pszenicy durum wytworzono szeroki makaron zwany lagane. Stamtąd pojawiła się nazwa nowoczesnej lasagny. W tym czasie takich makaronów nie gotowano, ale pieczono w piekarnikach. I tak trwało kilka stuleci.
Około VIII wieku, podczas najazdu na Europę, Arabowie mieli bardzo silny wpływ na kuchnię włoską. Suszony makaron, który przywieźli na Sycylię, stał się głównym przodkiem makaronu. W oryginalnym naczyniu do ciasta dodano wiele orientalnych przypraw. Być może dlatego na Sycylii nadal istnieje tradycja dodawania do ciasta ciasta cynamonu, rodzynek i innych przypraw.
Nowy produkt okazał się tak dobry dla klimatu Włoch, że szybko rozprzestrzenił się z wyspy na kontynent.
Ewolucja gotowania makaronu
Słowo makaron, przetłumaczone ze starożytnej Grecji, oznacza - „mąka zmieszana z sosem”. Jako nazwa potrawy słowo to zaczęło być używane gdzieś na początku XIV wieku.
W tej chwili danie rozprzestrzeniło się już na półwyspie. W XV wieku suchy makaron stał się jeszcze bardziej popularny ze względu na możliwość długotrwałego przechowywania. Z tego samego powodu makaron stał się pożądanym daniem podróżników i żeglarzy. Nowe odkrycia geograficzne pomogły jej rozprzestrzenić się na całym świecie.
Metody robienia makaronu zaczęły się poprawiać. Teraz było nie tylko pieczone, ale także gotowane. Oprócz makaronu pasta zaczęła przybierać różne formy. Ważnym etapem w historii rozwoju makaronu jest XVIII wiek. Do tego czasu makaron był jedzeniem zwykłych ludzi, którzy jedli rękami. O jak pilaw na wschodzie. Arystokraci, pomimo doskonałego smaku, nie mogli sobie pozwolić na zagłębianie się w żywność rękami. Ale wszystko się zmieniło, gdy na dworze króla neapolitańskiego wynaleziono widelec. Czterozębny sztućce umożliwił eleganckie nawijanie makaronu i wkładanie go do ust bez brudzenia rąk.
Jeśli na początku ewolucji ciasto ciasto ugniatało się stopami, to w XIX wieku wszystko bardzo się zmieniło. Aby zwiększyć produkcję i zmniejszyć koszty pracy, włoski inżynier Cesare Spadacchini opracowuje maszynę mechaniczną, która symuluje ruch nóg. To był prawdziwy przełom w historii makaronów. Masowa produkcja stała się wygodniejsza i higieniczna.
Pierwsze przepisy na robienie makaronu przez naszych przodków były diametralnie różne od czasów współczesnych. Nawet po tym, jak zaczęli gotować makaron zamiast pieczenia, zrobili to w mleku, doprawiając go masłem, cukrem i serem.
Czasami zamiast mleka używano bulionu. Dopiero na początku XIX wieku rewolucja kulinarna oddzieliła słodkie i pikantne potrawy i pomogła makaronowi spotkać sosy.
Pomimo faktu, że pomidory przybyły do Europy natychmiast po odkryciu Ameryki, minęło dużo czasu, zanim zostały zjedzone. W końcu pomidory to rodzina psiankowatych. A fakt, że psianka jest trująca, uważano do połowy XIX wieku.
W tym czasie znaleziono specjalistę kulinarnego, który odważył się dodać pomidory podczas gotowania makaronu. Następnie stosowanie pomidorów w kuchni stało się wszechobecne, a połączenie makaronu i sosu pomidorowego stało się klasyką.
Pierwszy przepis na makaron
Autorem pierwszego udokumentowanego przepisu na makaron jest Martin Korno. Był prawdziwym mistrzem w swojej kuchni i pracował dla bardzo szanowanego patriarchy Kościoła katolickiego. Książka, w której ponad tysiąc lat temu opublikowano unikalny przepis, zatytułowana była „Sztuka wyrobu sycylijskiego makaronu i wermiszel”. Według średniowiecznego przepisu makaron należy gotować w mleku migdałowym i doprawić słodkimi korzeniami.
Według statystyk przeciętny Włoch zjada około 26 kg makaronu rocznie. Włochy pod tym wskaźnikiem z łatwością wyprzedzają każdy inny kraj na świecie. Na przykład przeciętny Amerykanin je tylko około 7 kg makaronu rocznie. Jednak zdolność kraju do uprawy wysokiej jakości pszenicy durum nie może w pełni zaspokoić miłości Włochów do tego cudownego produktu. W związku z tym Włochy są zmuszone importować dodatkowe ilości zboża na potrzeby produkcji produktu krajowego.
Obecnie włoski przemysł produkuje makarony zarówno w formie suchej (secca), jak i surowej (fresk). Jednym z problemów była zdolność do pełnego zaspokojenia zarówno lokalnego, jak i globalnego popytu. Ale pomimo masy i wszechobecności włoski produkt jest nadal wytwarzany z zachowaniem wielowiekowych tradycji, które gwarantują jego doskonałą jakość.
Suchy makaron
Suchy makaron to makaron suszony do długotrwałego przechowywania.
Klasyczny włoski makaron jest wytwarzany wyłącznie z pszenicy durum i wody.
Najwięksi producenci makaronów zawsze przestrzegają tej złotej zasady. Jednak sucha pasta z miękkich odmian z dodatkiem jajek jest nie mniej powszechna. Tajne składniki, które nadają włoskiemu makaronowi wyjątkowy smak, to proces wytłaczania lub wytłaczania oraz metoda suszenia.
Każdy włoski makaron, a zwłaszcza bardziej złożone formy, idealnie nadaje się do chwytania i trzymania sosów na ich powierzchni.
Prawie wszystkie produkty rurkowe do tego celu mają brody na powierzchni. Powstają podczas wytłaczania testu przez dyszę. Po wytłaczaniu i cięciu pasta jest suszona w określonej temperaturze.
W tym aspekcie klasyczna włoska metoda suszenia przewyższa masową produkcję pod względem uzyskanego smaku. Suszenie przemysłowe odbywa się w bardzo wysokich temperaturach, aby skrócić czas produkcji. W metodzie tradycyjnej suszenie odbywa się w niższej temperaturze, ale może trwać do 50 godzin. Gotowy makaron pakowany jest w firmowe opakowanie.
Świeży makaron
Jeśli spojrzysz, każdy makaron rodzi się świeży. I tylko niewielka część powstałego produktu natychmiast trafia do kuchni. Świeży makaron musi być użyty w dniu produkcji, aby nie stracić smaku. Przygotowanie świeżego produktu wymaga więcej uwagi niż suszenia, ale jest to uważane za przedmiot szczególnej dumy. W rzeczywistości suchy makaron nie jest gorszy niż świeży. Po prostu używaj ich w różnych sytuacjach.
Jak wybrać odpowiednią pastę?
Niezależnie od tego, jaki makaron Ci się podoba, świeży lub suchy, wybierając go, powinieneś skupić się na dobrze znanych markach. To oni używają składników najlepszej jakości.
Klasyczny suchy makaron jest wytwarzany z mąki pszennej durum. Wybierając, preferuj szorstkie produkty, dobrze utrzymają sos. Kolejnym wskaźnikiem dobrej jakości jest niewielka objętość produktu o dużej masie. To takie produkty, które są trudne do strawienia, więc są słabo strawione. Wybierając świeży makaron, warto zwrócić uwagę na wygląd i datę produkcji wskazaną na opakowaniu. Taki makaron powinien być gęsty, mieć ładną teksturę i kolor. Wiele włoskich piekarni sprzedaje świeże domowe makarony. Ta opcja jest zawsze znacznie lepsza niż zakupy w supermarkecie. Ponadto możesz poznać sekret robienia dobrego sosu zgodnie z rodzinnym przepisem.
Nie zapominaj, że kupując produkt masowej taniej produkcji, możesz bardzo łatwo stracić pyszny obiad lub kolację.
Formy i rodzaje makaronów
Obecnie na rynku jest ponad 350 rodzajów różnych rodzajów makaronów. Co więcej, ich niesamowita różnorodność może różnić się od klasycznych tub po rakiety tenisowe. Niemal każde znaczące wydarzenie na świecie może powiedzieć producentom pasty nową formę. Na przykład w świecie marek samochodów, liter alfabetu i Wieży Eiffla jest pasta. Chcemy powiedzieć więcej o niektórych formularzach w naszym przewodniku fotograficznym:
Acini di Pepe lub ziarna pieprzu
Jak sama nazwa wskazuje, jest to bardzo mała pasta. Stosuje się go głównie w sałatkach lub zupach.
Agnolotti - Agnolotti.
To jest mały nadziewany makaron. Małe kawałki ciasta można nadziać szpinakiem, serem lub mięsem. Z wyglądu przypomina vareniki. Podawany z sosem.
Alfabet alfabet.
Jak sama nazwa wskazuje, są to małe litery z ciasta. Szczególnie popularny wśród dzieci. W końcu przy takim makaronie lunch staje się znacznie bardziej interesujący.
Anellini - anellini.
Mała pasta w postaci miniaturowych pierścieni. Jest stosowany jako dodatek do sałatek i zup.
Bucatini - bucatini.
Tłumaczenie z włoskiego „bucato” oznacza pełne dziur. Ten długi makaron wygląda jak słoma. Amator z polędwicy i pomidorów jest uważany za idealny sos do bucatini. Chociaż z innymi sosami jest nie mniej smaczny.
Campanelle lub gigli - Campanella lub lilie.
Krótka pasta kwiatowa podobna do małych dzwonków lub lilii. Podawany z gęstym sosem serowym lub mięsnym. Może być stosowany w sałatkach i zupach.
Cannelloni - Cannelloni.
Z wyglądu pasta przypominająca duże tuby. Przeznaczony do faszerowania mięsem lub serem i pieczenia z sosem. Po ugotowaniu wyglądają jak nadziewane naleśniki.
Cappelletti - kaplice.
Mała pasta, najczęściej z nadzieniem, ale może być bez niej. Z wyglądu wyglądają jak czapki lub małe pierogi. Podaje się je z bulionem lub z sosem lub z sosem lub po prostu z serem.
Capellini - cappellini.
Długa i bardzo, bardzo cienka (około 1 mm) pasta. W języku włoskim „capellino” to włosy. Ponadto istnieje jeszcze cieńsza pasta. Nazywa się to kroplami di angelo, co oznacza anielskie włosy. Te makarony są zwykle podawane z lekkimi delikatnymi sosami.
Cavatappi - kavatappi, co oznacza korkociąg.
Ten zabawny makaron wygląda jak loki korkociągowe. Pasuje do prostych sosów. Ze względu na swój kształt znajduje zastosowanie w sałatkach.
Conchiglie - concilia, co oznacza muszlę mięczaka lub po prostu muszlę.
Znajome imię, prawda? Ale jak różni się smak prawdziwej włoskiej concilii od zwykłego makaronu, jesteśmy pewni, że na pewno go poczujesz. Ze względu na swój kształt doskonale zachowują wszelkie sosy.
Conchiglioni - duże muszle.
Te same muszle, ale znacznie większe, nazywane są conciglioni. Służą do farszu i pieczenia w sosie.
Ditalini - Ditalini, co oznacza naparstek.
Jest to mała pasta w postaci bardzo krótkich rurek. Stosowany w gęstych zupach i gulaszach z warzywami.
Makaron Łokciowy - Makaron Łokciowy (rogi).
Makaron w postaci małych pustych rurek lekko zakrzywionych. Tradycyjnie używany do robienia makaronu z serem. Może być stosowany do zapiekanek i sałatek.
Farfalle - farfalle, co oznacza motyle.
Forma pasty, która również przypomina łuki, pojawiła się około XVI wieku. W tym czasie były wykonywane ręcznie. W tym celu ciasto pokrojone w prostokąty zostało ściśnięte na środku każdego. Podawane są łuki Farfalle z jasnymi sosami pomidorowymi i warzywami.
Fettuccine - Fettuccine, co oznacza wstążki.
Taki makaron jest również nazywany makaronem. To długie cienkie paski o szerokości 1 cm Fettuccine jest przygotowywane w taki sam sposób jak linguine. Podawać wstążki z sosami pomidorowymi lub rybnymi.
Fideo - Fidio.
Makaron w postaci cienkich, lekko zakrzywionych nitek. Może być stosowany jako zupy, sałatki oraz do dań głównych.
Fusilli - Fusilli.
Często nazywany także fusilini - jest to kręcona pasta o długości 4 cm w kształcie spirali. Większe i bardziej zakrzywione spirale nazywane są rotini. Zakręty spirali doskonale utrzymują sos. Pasuje do sosu pesto.
Gemelli - Gemelli, co oznacza bliźniaki.
Makaron w postaci dwóch wici bliźniaków splecionych ze sobą. Ta pasta łączy mięso i ryby oraz sosy śmietanowe i warzywne.
Gnocchi - gnocchi lub małe pierogi.
Są wykonane z ciasta z kaszą manną, szpinakiem, ziemniakami lub serem. Podawany z sosem pomidorowym i tartym serem.
Lanterne - lanterne.
Małe kawałki tego żebrowanego makaronu, zagięte na brzegach, idealnie komponują się z najgrubszymi sosami.
Lasagne - wspinaczka.
Szeroki, płaski i długi makaron. Cienkie talerze są dostępne w wielu rozmiarach. Ponadto mają proste lub faliste krawędzie. Lasagna jest przeznaczona do pieczenia w formie ciasta, działającego jak biszkopt. Zamiast śmietany nakłada się różne nadzienia (mięso, ser, warzywa, owoce morza) i sosy (beszamel, bolończyk). Jest uważany za jeden z najpopularniejszych rodzajów makaronów we Włoszech.
Linguine - linguine, co oznacza języki.
Makaron jest bardzo podobny do grubego spaghetti, ale dłuższy i spłaszczony. Podawany z sosami pomidorowymi lub rybnymi.
Maccheroni - makaron
Ten makaron jest prawdopodobnie pierwszym przedstawicielem rodziny makaronów w naszym kraju. I to właśnie ten makaron dał nazwę całej klasie makaronów. Wnęki wewnątrz makaronu pozwalają na dostanie się lekkich sosów i stają się soczyste.
Orechiette - krzyki lub uszy.
Mała okrągła pasta o średnicy nie większej niż 2 cm wygląda jak słodkie uszy. Jest dodawany do zup i sałatek lub przygotowywany jako niezależne danie.
Orzo - orzo.
Niezwykły makaron wielkości i kształtu przypominający zwykły ryż. Najczęściej dodawany do sałatek i zup.
Pappardelle - papardelle.
Bardzo szeroki i długi makaron, przypominający fettuccine. Podawany z gęstymi sosami lub jako zapiekanka.
Makaron Colorata - kolorowa pasta.
Prawie każda pasta może być zabarwiona. Ponadto do barwienia stosuje się wyłącznie naturalne składniki. Takich jak szpinak na zielono, pomidory na czerwono, dynia i marchewka na pomarańczowo, buraki na różowo. Otrzymany kolor nie wpływa na sposób przygotowania pasty.
Penne - piana
Makaron w formie tubek ze ściętymi krawędziami, które wyglądają jak pióra do pisania. Rzeczywiście przetłumaczone z włoskiego „penna” oznacza dokładnie „pióro”. Makaron nie przekracza 4 długości i 1 cm szerokości, serwowana jest piana z gęstymi gorącymi sosami. Bardzo podobny do pianki, ale dłuższy i szerszy niż Manicotti. Są używane nadziewane różnymi nadzieniami i pieczone w formie.
Radiatori - grzejniki.
Falista pasta z głębokimi rowkami. Pasuje do kremowych sosów. Może być stosowany do zapiekanek i sałatek.
Pierożki - ravioli.
Z wyglądu pasta jest bardzo podobna do naszych pierogów, tylko kwadratowa. Główną różnicą nie jest kształt, ale wypełnienie. Może to być mięso, ryba, ser lub nawet czekolada. Ravioli gotuje się do pełnego ugotowania i podaje z prostymi sosami, które nie zakłócają smaku oryginalnego nadzienia. Może być również stosowany do pieczenia.
Rigatoni - rigatoni.
Makaron w formie krótkich tubek z falistą powierzchnią.Dzięki szerokiemu otworowi doskonale utrzymuje sos na powierzchni. Oprócz niezależnego naczynia może być stosowany do sałatek i zapiekanek.
Rochetti - Rochetti lub kołowrotek.
Krótki niezwykły makaron, który znalazł zastosowanie w gulaszach, sałatkach lub jako niezależne danie.
Hotelle - koła.
Okrągła pasta w postaci małych kółek z iglicami. Dobrze komponuje się z gęstymi sosami, utrzymując je wewnątrz.
Rotini - rotini lub spirale.
Makaron w postaci małych krótkich źródeł. Wcześniej taki makaron wytwarzano przez owijanie pasków ciasta wokół iglicy. Podawany z nadzieniem mięsnym i warzywnym.
Spaghetti - spaghetti lub małe liny.
Najczęstszy rodzaj makaronu. Jeśli jest grubszy, nazywa się go spaghetti, ale jeśli jest cieńszy - to spaghetti. Szczególnie dobrze smakuje z sosami pomidorowymi. Ale opcje gotowania i serwowania są niezliczone.
Stelline - Stellini.
Najmniejsza pasta w postaci pięciokątnej gwiazdy z otworem pośrodku. Powszechnie stosowany w sałatkach i zupach.
Tagliatelle - tagliatelle lub makaron jajeczny.
Długi i płaski makaron, podobny do fettuccini, ale już. Ze względu na porowatą strukturę dobrze trzyma sosy. W połączeniu z sosami mascarpone, bolońskimi lub pikantnymi rybnymi.
Tortellini - tortellini.
Okrągły makaron w formie pierścieni z nadzieniem. Nadzieniem może być ser lub warzywo. Oprócz klasycznej porcji z sosami można go podawać posypany oliwą z oliwek i posypany pieprzem, czosnkiem i parmezanem. Możesz również podać tortellini w bulionie.
Tortiglioni - tortilloni.
Krótki makaron w postaci średnich tubek. Podawany z prostymi sosami.
Tripoline - tripolini.
Mała pasta w formie muszki. Stosowany w sałatkach, zupach lub osobno z prostymi sosami.
Tubini - tubini.
Makaron w postaci prostych tubek średniej wielkości. Wyróżnia się możliwością gotowania przy użyciu szybkiego smażenia.
Wermiszel - wermiszel.
W tłumaczeniu z języka włoskiego „Wermiszel” oznacza „robaki”. Z wyglądu jest podobny do klasycznego spaghetti, ale cieńszy i krótszy. Podawany z lekkimi sosami.
Ziti - ziti.
Wklej w formie krótkich rurek, zakrzywionych łukiem. Makaron podobny do łokcia, ale dłuższy i szerszy. Stosuj do zapiekanek i sałatek z gęstymi sosami.
Gotowanie
Nawet makaron najwyższej jakości musi być w stanie prawidłowo ugotować. Najpopularniejszy preparat makaronu na całym świecie jest uważany za gotowanie do stanu „al dente”, co oznacza „ząb”. Jednocześnie środek pasty zachowuje niewielką twardość.
Jednym z sekretów gotowania jest używanie dużych ilości potraw. Pomaga to uniknąć sklejania się makaronu. Niektóre gospodynie domowe do tego celu dodają oliwę z oliwek do wody. Jednak włoski szef kuchni nigdy tego nie zrobi ze względu na pogorszenie interakcji powierzchni pasty z sosem.
Kolejnym sekretem kulinarnym nigdy nie jest spłukiwanie makaronu po ugotowaniu. Ta prosta procedura może zabić smak nawet najlepszego produktu.
Tak więc podstawowe kroki przy tworzeniu odpowiedniego makaronu to:
- Napełnij patelnię wodą w ilości jednego litra na każde 100 gramów suchego produktu i zagotuj;
- Dodaj sól do wrzącej wody w tempie jednej łyżki stołowej bez szkiełka na litr wody;
- Zanurz suchą pastę we wrzącej wodzie i dobrze wymieszaj, aby uniknąć przyklejania się do dna i sklejania się;
- Na minutę przed końcem pełnego czasu gotowania wyjmij kawałek i sprawdź gotowość;
- Świeży makaron gotuje się do miękkości 3-5 minut, a suchą pszenicę durum przygotowuje się od sześciu do piętnastu minut, w zależności od grubości;
- Jeśli w środku złamanej pasty widać cienką białą kropkę lub linię, oznacza to, że przygotowała się do stanu al dente;
- Gotowy makaron należy szybko wrzucić do durszlaka, dodać sos i podać.
Przyprawy
Niezbędną przyprawą i nieodłączną częścią procesu gotowania makaronu jest bazylia. Ma pikantny smak i mocny aromat. Dlatego jest tak często stosowany w kuchni włoskiej. Ponadto dodanie niewielkiej ilości czosnku nadaje potrawom z bazylii szczególnie wspaniały smak. Zasadniczo włoscy szefowie kuchni używają bazylii do przygotowywania sosów, bez których trudno sobie wyobrazić prawdziwy włoski makaron. Ważne jest, aby podczas gotowania bazylii nie kroić nożem, ale rozerwać ją dłońmi i dodać do naczynia na samym końcu. Jednocześnie przyprawa zachowuje maksimum smaku i właściwości aromatycznych.
Parmezan jest najlepszym włoskim serem do najlepszej kuchni włoskiej. Ser ma intensywny korzenny smak i bardzo delikatny aromat. Aby zrobić jeden kilogram parmezanu, potrzeba 16 litrów pełnego mleka. Maksymalny smak sera ujawnia się po stopieniu pod wpływem temperatury. Dlatego najczęściej parmezan posypuje się już przygotowanym gorącym daniem.
A teraz chcemy zwrócić uwagę na jeden z klasycznych włoskich przepisów na makaron.
Roman Buccatini (przepis na 6 porcji)
Do przygotowania tego dania potrzebne będą następujące składniki:
- Makaron Spaghetti - 600 gr.
- Dojrzałe pomidory - 800 gr.
- Ser Mozzarella - 200 gr.
- Czerwona cebula - 2 szt.
- Zielone oliwki - 3 łyżki stołowe
- Kapar - 2 łyżki stołowe
- Liście oregano (świeże) - 10-12 szt.
- Pietruszka (posiekana) - 2 łyżki stołowe
- Czosnek - 2 goździki
- Oliwa Z Oliwek - 90 gr.
- Parmezan - do smaku
- Sól
- Pieprz
Pokrój mozzarellę i cebulę na cienkie plasterki. Grubo posiekaj oliwki. Obierz pomidory i nasiona i zmiel je blenderem z liśćmi oregano. Obierz i spłaszcz czosnek szeroką stroną noża. W osobnej misce wymieszaj przygotowane warzywa i ser. Posolić powstałą mieszaninę, pieprz, doprawić oliwą z oliwek i wymieszać. Sos jest gotowy.
W międzyczasie musisz odpowiednio zagotować makaron. Gdy będziesz gotowy, wyrzuć go do durszlaka i dodaj do powstałego sosu. Delikatnie mieszając, natychmiast podawaj do stołu. Fani mogą uzupełnić gotowe danie tartym parmezanem.
Smacznego!
Na zakończenie chciałbym podzielić się ciekawymi faktami z życia makaronu.
Makaron poprawiający nastrój
Serotonina lub hormon szczęścia jest neuroprzekaźnikiem odpowiedzialnym za nasze samopoczucie i pomaga przezwyciężyć stres. Tryptofan ma bezpośredni wpływ na jego stężenie w organizmie. Tryptofan należy do aminokwasów, które same nie są w stanie wyprodukować, ale muszą pochodzić z pożywienia.
Aby zwiększyć poziom serotoniny, konieczne jest przede wszystkim zwiększenie spożycia żywności zawierającej tryptofan. Należą do nich szparagi i inne rośliny strączkowe, nasiona słonecznika, ananas, banany, szpinak, indyk i bęben, makaron. Dlatego stosując makaron (najlepiej z pszenicy durum) poprawiamy nasze samopoczucie i łatwiej tolerujemy stres.
Wartość odżywcza makaronu
Tradycyjna porcja makaronu (100 g.) Składa się z: 75% złożonych węglowodanów, 12% białka, 3% błonnika, witamin B1, B2 i PP oraz soli mineralnych. Podczas gotowania niektóre składniki odżywcze wchodzą do wody, a niektóre rozkładają się pod wpływem wysokiej temperatury. Są to głównie węglowodany, białko, witamina B1 i fosfor. Biorąc pod uwagę nierównowagę aminokwasową białka zawartego w makaronie, optymalne jest stosowanie makaronu razem z produktami zawierającymi inne białko, aby zwiększyć wartość odżywczą produktu. Dlatego stosowanie makaronu z warzywami i sosami znacznie podnosi wartość odżywczą makaronu.
Muzeum Makaronu
W Rzymie znajduje się jedyne na świecie muzeum makaronów. W 11 salach Narodowego Muzeum Makaronu znajdują się oryginalne maszyny, które były używane do produkcji makaronu. Na ścianach są fotografie przedstawiające proces wytwarzania makaronu z uprawy pszenicy do produktu końcowego. W osobnym pokoju dla specjalnie zaproszonych gości odbywają się seminaria na temat sztuki produkcji i wykorzystania makaronu, na przykład w żywieniu. Muzeum posiada również bibliotekę z nieocenionymi kulinarnymi przepisami.
- Oficjalna strona muzeum makaronu: www.museodellapasta.it
