Surowe i jednocześnie uroczyste Palazzo Massimo (Palazzo Massimo alle Terme), położone w samym sercu Rzymu. Niegdyś luksusowy dwór należał do rodziny papieża Sykstusa V, aw ciągu ostatnich dziesięcioleci zmienił się w jeden z budynków Muzeum Narodowego w Rzymie (Museo Nazionale Romano). Ściany pałacu mają imponującą kolekcję sztuki klasycznej.
Historia
Felice Peretti di Montalto (Felice Peretti di Montalto), bardziej znany w historii Włoch, jako Sykstus V, służył jako papież przez kilka lat pod koniec XVI wieku. Pochodzący z włosko-serbskiej rodziny przeszedł długą drogę od biednego pastora w Kościele katolickim do wysokiego urzędnika i dyplomaty. Papieżowi udało się wiele zrobić dla kraju i rozpoczął rozległą odbudowę w Rzymie. Wśród nowych budynków na mapie stolicy pojawił się dwór rodzinny - Villa Peretti.
W 1888 r. Zabytkowy budynek został zniszczony podczas wielkiej budowy kolei i dworca Termini (Stazione Termini). Nowoczesny budynek został odbudowany za pieniądze książąt Massimo w XIX wieku. Kuratorem architektonicznym projektu był dziedziczny rzeźbiarz Camillo Pistrucci, który stworzył wspaniały przykład neorenesansu.
Do 1960 r. Kolegium jezuickie spotykało się w pałacu, dopóki budynek nie stał się własnością miasta. Po rekonstrukcji w 1998 r. W Palazzo Massimo otwarto Muzeum Dziedzictwa Archeologicznego Rzymu, wypełnione zabytkową rzeźbą, freskami, imponującą biżuterią i kolekcjami numizmatycznymi.
Ekspozycje
Od piwnicy po dach pałac Massimo jest pełen zdumiewających dzieł sztuki. Każde piętro to sektor poświęcony konkretnemu tematowi: obrazy i mozaiki, sztuka grecka, posągi, monety i biżuteria, freski i wnętrza bogatych Rzymian.
Parter
Na pierwszym piętrze rezydencji znajduje się obszerna ekspozycja starożytnej sztuki greckiej i rzymskiej znalezionej podczas wykopalisk. Eksponaty tego sektora pokazują ewolucję dzieł mistrzów starożytnej Grecji, a także chęć rzymskich rzeźbiarzy do przestrzegania wysokich standardów ustanowionych w czasach starożytnych.
Starożytne rzeźby uderzają realistycznie. Postać „Odpoczynkowego boksera” (il Pugile in riposo) splata się z napiętymi mięśniami, a jego postawa i wyraz twarzy wskazują na ekstremalne zmęczenie. Spiżowa statua „księcia greckiego” (il Principe ellenistico) zamarła w niedokończonym kroku.
Dying Niobide (Niobide morente)
Biała marmurowa rzeźba przedstawia śmiertelnie ranną dziewczynę, która zaraz padnie na kolana. Niefortunne ręce są wykręcone za jej plecami, próbując bezskutecznie wyciągnąć śmiertelną skorupę. Bohaterką tej tragicznej sceny jest Niobid (łac. Niobid), jedna z siedmiu córek mitycznej królowej Niobe (łac. Niobe). Próżny władca przeciwstawił się innej potężnej damie - córce tytana Leto (łac. Leto). Potomstwo Summer - Apollo (inne greckie Ἀπόλλων) i Artemis (inne greckie Ἄρτεμις) zemściły się na dumnej Niobii, zabijając wszystkie swoje dzieci.
Według starożytnych źródeł posąg umierającej Niobidy w V wpne był częścią dekoracji świątyni Apollina w wielkich greckich polis Eretria (inne greckie Ερέτρια). Za cesarza Augusta (łac. Octavianus Augustus) rzeźba ta znajdowała się w Rzymie, aby ozdobić świątynię Apolla, zbudowaną przez rzymskiego władcę.
Arcykapłan Augusto (Augusto Pontefice Massimo)
Ciekawy przykład rzeźby rzymskiej, uosabiający cesarza Augusta jako Pontifex Maximus (łac. Pontifex Maximus), arcykapłan. Marmurowa linijka jest ubrana w togę, której fałdy w naturalny sposób mają tendencję do lądowania. Głowa mężczyzny jest zakryta, co było częścią rytuału poświęcenia. Ręce posągu są nieobecne, ale istnieją sugestie, że w jednym z nich był kielich ofiarny, a w drugim święty zwój.
Twarz jest wykonana z wystarczającymi szczegółami, policzki i nos są dobrze zaprojektowane, zmarszczki i fałdy są fachowo narysowane na czole i wokół nosa. Są to charakterystyczne cechy rzeźby czasów sierpniowych: realizm i technika wysokiej wydajności. Uważa się, że eksponat ten powstał po 12 roku ne, czyli po nadaniu Augustowi tytułu arcykapłana.
Drugie piętro
Na tej podłodze znajdują się arcydzieła odsłonięte w kamieniu i brązie - starożytne posągi. Najważniejszymi eksponatami: Discobolus, Autumn Maiden, Sleeping Hermaphrodite i czarna perła z tej kolekcji są pośmiertne sarkofagi z cmentarza Portonachcho.
Discobolus (Il Discobolo)
„Rzucacz dyskiem” to jedna z najpopularniejszych antycznych rzeźb, która wielokrotnie była wykorzystywana jako symbol wydarzeń sportowych. Oryginalna statua została wykonana w brązie w 450 rpne architekt Miron (Myron) i uważa się za zagubionego. Zachowały się dwa z jej najbardziej wyrafinowanych egzemplarzy z II wieku naszej ery. Jednym z nich jest mistrz Lancelotti (Lancelotti). Nawet w dawnych czasach „Diskobol” był uważany za standardowy obraz osoby w ruchu.
Statua, wystawiona w Palazzo Massimo, została odkryta w 1871 roku podczas wykopalisk na wzgórzu Equilino w Rzymie (łac. Mons Esquilinus). Jest dobrze zachowany, w przeciwieństwie do drugiej kopii, która straciła głowę. W XX wieku Discobol doznał kolejnego szoku; został wywłaszczony przez Niemcy w celu powrotu do ojczyzny w 1948 r.
Sarkofag z Portonaccio (Il sarcofago di Portonaccio)
Cztery części sarkofagu z Portonaccio robią niesamowite wrażenie. Marmurowe panele pokryte są wypukłym wzorem, całkowicie złożonym ze scen bitewnych. Ekstremalne badanie każdego szczegółu po prostu zabiera mowę i hipnotyzuje. Dziesiątki wojowników przyniosło broń w niekończącej się bitwie. W centrum kompozycji znajduje się rzymski dowódca, który spieszy się z pokonaniem wrogów.
Krwawe sceny otaczają cztery rzeźbione głowy uwięzionych barbarzyńców. Wyraz beznadziejności i żalu przesłania ich twarze, co symbolizuje bezwzględność Rzymu w stosunku do jego przeciwników. Boczne panele sarkofagu ilustrują mroczną przyszłość jeńców - spętani barbarzyńcy przekraczają rzekę i przywódcy, którzy poddają się rzymskim posłańcom.
Wystrój sarkofagu jest dość charakterystyczny, dlatego naukowcy sugerują, że wystawa ta pochodzi z 180 rne Na górnej krawędzi wieka sarkofagu widnieją insygnia wojskowe: orzeł i dzik. Dzięki temu można było ustalić, że sarkofag był przeznaczony do pochówku Aulusa Pompiliusa (łac. Aulus Pompilius), w pobliżu cesarza Marka Aureliusza (Marka Aureliusza).
Sleeping Hermaphrodite (l'Ermafrodito dormiente)
Śpiący hermafrodyta to imponujący tandem starożytnej i średniowiecznej rzeźby. Marmurowy posąg malowniczo przedstawia resztę syna Afrodyty i Hermesa - pierwszego androgynu na Ziemi, Hermafrodyty.
W XVII wieku Gian Lorenzo Bernini (Gian Lorenzo Bernini) był tak nasycony dziełem nieznanego mistrza, że uzupełnił posąg marmurowym łóżkiem. Przez długi czas zaktualizowana rzeźba znajdowała się w kolekcji potężnego kardynała Scipione Borghese.
Trzecie piętro
Trzecie piętro jest zarezerwowane do prezentacji fresków, mozaiki, inkrustacji.
Szczególnie cenne są freski zdobiące jadalnię starożytnej rzymskiej willi Libia (Villa di Livia). Dwór należący do żony cesarza Augusta ozdobiono cyklem fresków przedstawiających ogród. Triclinium Libii zostało pomalowane wielkimi obrazami kwiatów i drzew. Freski osiągnęły wysokość 2,7 mi szerokość 11,7 m.
Mozaiki z Villa Farnesina zostały przeniesione z Trastevere do centrum Rzymu bez większych szkód. A teraz muzeum prezentuje nieskazitelny przykład dekoracji wnętrz bogatej rzymskiej posiadłości.
Jasne kolory współczesnych dzieł sztuki kontrastują z antycznymi mozaikami z ostatnich wieków przed naszą erą. - pierwsze stulecia naszej ery Obraz bogów i bogiń, mitycznych stworzeń i bitew, wszystko to odbywa się głównie w dwóch kolorach - czarnym i białym. Inne kolory znikają w tle, mają mniejszą intensywność.
Warto również zwrócić uwagę na inkrustację, która wcześniej zdobiła Bazylikę Junius Basso (Basilica di Giunio Basso). Akord nieznanego mistrza datowany jest na III wiek naszej ery. Drogie materiały i niezwykle żmudna praca zaowocowały ilustracją podróży Argonautów.
Podłoga piwnicy
Podziemna podłoga pałacu zamieniana jest w skarbiec, którego głównymi eksponatami są monety i biżuteria.
Kolekcja numizmatyczna obejmuje obszerne kolekcje monet, z których dumni byli: pierwszy król zjednoczonych Włoch, Victor Emmanuel II i malarz krajobrazowy Francesco Gnecchi.
Szczególny szacunek jest spowodowany przez zestaw czterech grotów strzał, trzech kopii i trzech berła, które składają się na regalia rzymskich cesarzy. Było miejsce na złotą biżuterię starożytnych fashionistek: pierścionki, bransoletki, naszyjniki i spinki do włosów.
Całość uzupełnia mumia 8-letniej dziewczynki, przechowywana w sarkofagu wraz z biżuterią i porcelanową lalką.
Adres i godzina
Massimo Palace jest dogodnie usytuowany w pobliżu dworca kolejowego Termini, do którego można łatwo dojechać metrem linii A i B (dworzec Termini, Republika). Adres: Villa Peretti (Largo Villa Peretti).
- Oficjalna strona: www.archeoroma.beniculturali.it/en/node/482
- Rezerwacja biletów: www.coopculture.it
- Harmonogram: od wtorku do niedzieli od 9:00 do 19:45. Na Boże Narodzenie i Nowy Rok - od 9:00 do 17:00;
- Pełny koszt biletu: 7 euro, w przypadku rezerwacji za pośrednictwem strony - dodatkowe 2 euro z góry;
- Wstęp wolny: w pierwszą niedzielę miesiąca rezerwacja na te dni nie jest możliwa, kolejka na żywo.
