Niezwykle piękna, z uderzającą seksualnością na krawędzi, wyjątkowa charyzmatyczna, hojnie obdarzona talentem aktorskim, rzadko organicznym i odnoszącym sukcesy, wywołała burzę emocji przy każdym wspólnym pojawieniu się na ekranach. Najwyraźniej gwiazdy połączyły się, dzięki czemu ich talenty aktorskie zaczęły świecić jeszcze jaśniej tylko we wspólnym duecie.
Dwa genialne nazwiska - Sophia Loren i Marcello Mastroianni - stały się dla nas, Rosjan, symbolem autentycznych Włoch. Luksusowa piękność z cienką talią, zaokrąglonymi biodrami, zapierającymi dech w piersiach kośćmi policzkowymi i zmysłowymi Mastroianni z taką rzęsą w oczach, która sprawiła, że kobiety zamarły z podziwu dla podziwu.
Oto, co Sophia Loren powiedziała o swoim spotkaniu z Marcello Mastroianni: „Gdy tylko spotkaliśmy się na planie, iskra przebiegła między nami. Wszyscy czuliśmy jedność. To samo poczucie humoru, ten sam rytm, ta sama filozofia życia, nieco cyniczna ironia „Sprawiliśmy, by nasze role były zgodne z naszym instynktem”.
Prezentujemy pięć najważniejszych filmów z udziałem ulubionych aktorów.
„Wczoraj, dziś, jutro” („Ieri, oggi, domani”)
Film z 1963 roku, nakręcony przez słynnego Vittorio De Sica, składa się z trzech krótkich opowiadań, z których wszystkie zagrała Sophia Loren i Marcello Mastroianni. Wszystkie trzy powieści pokazują nam zupełnie inną parę. W pierwszej krótkiej historii - są to „ludzie ludu”, głośni, hałaśliwi, biedni, jednym słowem, to jest Neapol. Krytycy zauważyli, że role zwykłych Włochów Laury zadziałały lepiej, i to nie przypadek. Ulice Neapolu są rodzimym środowiskiem artysty, które pochłonęła mlekiem matki.
Druga krótka historia to opowieść o bogatej damie, która postanowiła intrygować z sygnatariuszem bardzo skromnej zamożności. Tutaj Lauren jest głupim burżuazją, ale mimo to uroczym, w finale filmu zostaje zabrany w dal z innym potencjalnym kochankiem na Ferrari.
A trzecia krótka historia jest najbardziej znaną, opowiadającą o kobiecie o łatwych cnotach. Tutaj Loren nagle zmienia się z kobiety trzymanej w sympatyczną i skromną, wyznaczając ścieżkę prawdziwego seminarzysty. Uwielbiana przez publiczność scena striptizowa wciąż znajduje się w czołówce najseksowniejszych scen w historii kina. Nawiasem mówiąc, masz okazję zobaczyć Rzym z lat 60., ponieważ Sophia Loren mieszka w mieszkaniu z widokiem na Piazza Navona.
Włoskie małżeństwo (Matrimonio all'italiana)
W 1964 r. Film został nazwany przez prasę i krytykę najlepszym wspólnym projektem. Oczywiście nie mogło być inaczej. Formuła została idealnie skomponowana: geniusz pisarza i dramaturga Eduardo De Filippo, pomnożony przez talent Lauren i Mastroianni. Dramatyczna, uniwersalna dla kobiet ze wszystkich narodów, historia miłości i separacji, zdrady i szczęśliwego łączenia rodzin została przyjęta z hukiem. A same wielkie nazwiska - Filumena Marturano i Domenico Soriano - stały się rzeczownikami pospolitymi. Nie wymagano żadnych tłumaczeń ani wyjaśnień. Mówimy Filumena - mamy na myśli Sofię, mówimy Soriano - mamy na myśli Mastroianni.
„Słoneczniki” (I girasoli)
Prawdopodobnie w Związku Radzieckim nie było ani jednej osoby w średnim wieku, która nie obejrzałaby tego filmu. Kochając się, Giovanna i Antonio pobierają się, ale młody małżonek wkrótce zostaje wysłany na Front Wschodni. Wkrótce nadchodzą straszne wieści: Antonio zaginął. Po wielu latach Giovanna podróżuje do Związku Radzieckiego, by znaleźć męża. A potem zaczyna się sama historia. Antonio żyje i ma drugą rodzinę. Bardzo interesujące jest spojrzenie na Sophię Loren i Mastroianni na tle rosyjskich krajobrazów, a zwłaszcza obok nie mniej pięknej radzieckiej aktorki Ludmiły Savelyevy, znanej zachodniej publiczności dzięki nagradzanej Oscarem roli Natashy Rostovej w Wojnie i pokoju.
„Brawo, lalko!” (La Pupa Del Gangster)
Nazwa tłumaczy się również jako „Gangster and the kitty”, „Gangster doll”. Sam gatunek komedii kryminalnej w połączeniu z nazwiskami Sophii Loren i Marcello Mastroianni jest już wart ciekawości i obejrzenia filmu. Krytycy wyrazili jednak wątpliwości, czy historia będzie w stanie zgromadzić wystarczającą liczbę widzów.
„Pret-a-Porter”
Niesławny film Roberta Altmana zdawał się gromadzić prawie wszystkich przedstawicieli show-biznesu i celebrytów. Film, utkany z wielu mikrohistorii, jest interesujący przede wszystkim przez kolejny udany sojusz Sophii Loren i Marcello Mastroianni. Reżyser postanowił zagrać z publicznością: bohaterka Loren ponownie pokazuje wysoką klasę i pokazuje striptiz, w którym widz nie może nie rozpoznać striptizu prostytutki z „Wczoraj, dziś, jutro”.
Złe języki walczyły o romansie między aktorami, ale sami zdecydowanie temu zaprzeczali.
„Między nami była społeczność, której nie mogę nawet porównać z żadnym z moich wielu partnerów w filmie” - mówi Sofia Loren (z naciskiem na pierwszą sylabę, tak wymawia się jej imię we Włoszech). Społeczność ta dała początek arcydziełom, które nie boją się ani czasu, ani zmieniającej się mody.
