Pasja Włochów „mów rękami” jest znana na całym świecie. Ale jak się okazało, wiele gestów jest sprzecznych z językiem osób niesłyszących, używanym przez tysiące ludzi w kraju. Dlatego oczekuje się, że rząd opracuje projekt ustawy regulującej obecną sytuację.
Umiejętność „mówienia rękami” uwielbiała Włochów na całym świecie, a także pizzę, makaron i espresso. Każdego dnia Włosi łączą mowę i gesty w jeden strumień informacji, w którym dłonie odgrywają równie ważną rolę jak język. Sami nawet nie zdają sobie sprawy z tego raportu, jednak w oczach obcokrajowców ta funkcja wygląda bardzo ciekawie. Chociaż dla niektórych może się to wydawać nużące: specjalne mimiki i gesty wykonane we Włoszech często kolidują z klasycznymi gestami osób niesłyszących i niedosłyszących, które nie są w stanie używać głosu w komunikacji.
Niedoświadczona osoba może łatwo pomylić proste codzienne gesty włoskie z językiem używanym przez osoby z problemami ze słuchem. Te ostatnie nalegają jednak na uznanie na poziomie stanu różnic między nimi Włoski język migowy (Lingua dei segni italiana (Lis)) i proste gesty. Zapewniają, że konieczne jest ustanowienie „języka migowego”, który będzie miał szczególny status i nie będzie porównywany do szybkich gestów używanych przez Włochów bez żadnego powodu.
Profesor psychologii University of Roma Tre Isabella Poggi odkryła w swoim badaniu, że Włosi używają łącznie 250 różnych ruchów ręki.
W wywiadzie dla BBC wyjaśniła: „Przyjęliśmy język migowy od Greków. Kiedy przybyli do południowych Włoch i skolonizowali Neapol, używali tej praktyki do mówienia i pozostali niespotykani. W tym samym czasie język migowy zaczął uzupełniać mowę ustną”.
Włoskie gesty ekspresyjne stały się przedmiotem badań nie tylko dla samych Włochów, ale także wzbudziły zainteresowanie za granicą. 
Co warte jest tylko szczegółowe opracowanie na ten temat, opublikowane niedawno w „New York Timesie”. Pierwsza książka w tej dziedzinie była „Starożytne mimiczne gesty neapolitańskie”, opublikowany w 1832 r. przez Canon Andrea de Jorio. Następnie posłużył jako materiał do stworzenia słownika gestów z 1958 r.
Niemniej jednak społeczeństwo głuchoniemych sceptycznie podchodzi do takich badań i zastanawia się, jaką rolę odegrał język migowy w historii Włoch. Ponadto od dawna istnieje ruch opowiadający się za przyjęciem ustawy uznającej włoski język znaków. Na przykład w 2001 r. Działacze ruchu protestowali przez dwa dni przed budynkiem parlamentu, aby język migowy otrzymał równe prawa z mową ustną, dzięki czemu osoby niesłyszące i niedosłyszące mogłyby uczestniczyć w życiu społecznym na równych zasadach.
