Giovanni (Gian) Lorenzo Bernini (Giovanni Lorenzo Bernini) - włoski rzeźbiarz w stylu barokowym, artysta, czołowy architekt XVII wieku. Lubił grafiki, jako pierwszy pisał kreskówki, był autorem i reżyserem czterdziestu komedii. Wcielił wiele rozwiązań inżynieryjnych na scenie teatralnej szlachetnej i potężnej rodziny Barberini. Stworzył wiele zespołów architektonicznych, które stały się standardami epoki. Około stu rzeźb Berniniego zostało uznanych za zabytki sztuki. Jego fontanny wciąż zadziwiają swoją epicką wspaniałością i rozmachem.
W artykule nie można opisać wszystkich dzieł legendarnego włoskiego. Zastanówmy się nad najważniejszym z nich.
Biografia
Gian, szóste dziecko z rodziny Bernini, urodził się w Neapolu 7 grudnia 1598 r.
Rodzina
Matka, Angelica Galante, pochodzi z miasta, a jej ojciec, Pietro Bernini, pochodzi z Toskanii. Głowa dużej rodziny, zanim urodził się spadkobierca, miała już miejsce i dobrze zarabiała. Zawodowo zajmował się rzeźbą. Po Giovanni rodzice mają siedmioro dzieci.
Pierwsza praca
Od dzieciństwa ojciec zauważył niezwykłą uzdolnienie syna. Chłopiec uwielbiał rysować i zawsze uważnie obserwował pracę Pietro. I on z miłością i wielką przyjemnością zaangażował się w nauczanie swego syna.
W 1606 r. Jego ojciec zabrał Jana do Rzymu, gdzie pracował nad kilkoma projektami w salach papieskich Watykanu. Dzięki ojcu przyszły mistrz mieszkał w papieskiej rezydencji przez trzy lata. Otaczały go rzadkie klejnoty, pielgrzymi, drogie rzeczy, dzieła sztuki. Podziw dziecka nie miał granic; wszystkie jego emocje zostały natychmiast przekazane na papierze. W tym samym czasie Pietro dał dziecku dłuto i pozwolił pomóc w pracy nad szczegółami jego rzeźb. Wieczorem ojciec szukał syna w salach Watykanu, wołając po imieniu. Artysta Annibale Carracci chwalił chłopca za jego talent i zapał i został zauważony przez papieża Pawła V (kardynał Camillo Borghese). Następnie siostrzeniec Pawła V - kardynał Scipione Borghese (Scipione Borghese) zostanie patronem młodego Berniniego.
Pierwszym niezależnym dziełem 17-letniego Dzhana była marmurowa rzeźba „Koza Amalfeusz z małym Zeusem i satyrem”. Przez długi czas autor nie ujawnił swojego zaangażowania w dzieło, a rzeźbę uznano za znalezisko antyczne. Znane są również dwa popiersia: „Przeklęta dusza”, pomyślana jako autoportret i „Błogosławiona dusza”, które młody człowiek stworzył jako pierwszy.
Dzieło młodego rzeźbiarza Męczeństwo św. Wawrzyńca jest pierwszym krokiem w próbie wyrażenia emocji, napięcia, namiętności poprzez bezruch kamienia. Pierwsze arcydzieła doprowadziły do szaleństwa realizm obrazów, więc wszystko okazało się przemyślane i wypracowane.
W wieku 22 lat młody człowiek wiele się nauczył i został pełnoprawnym asystentem swojego ojca. Pavel V, zafascynowany umiejętnościami młodego mężczyzny, zamawia mu biust. Pod patronatem rodziny Borghese talent Berniniego znajduje zastosowanie w bogatych willach i ogrodach włoskiego społeczeństwa. Staje się sławnym i poszukiwanym rzeźbiarzem, który podbił całą epokę.
Dziedzictwo kulturowe pozostawione przez Giovanniego Berniniego ukształtowało i rozwinęło nowy kierunek sztuki - styl barokowy.
Konfrontacja z Borromini
Francesco Borromini to włoski architekt ze Szwajcarii. Borromini to pseudonim, jego prawdziwe imię to Castelli. Był utalentowanym mistrzem i miał wszystkie warunki, aby stać się sławnym, ale sława Berniniego przyćmiła jego twórczość. Posiadając złośliwą, drażliwą postać, Borromini zawsze był obrażany przez przeciwnika. Architekci mieli kilka wspólnych projektów. Na przykład baldachim Berniniego w Bazylice Świętego Piotra jest nazwany na cześć jednego z nich, chociaż pracowali w parach.
Ich konfrontacja stała się legendą. W 1626 r. Borromini pracował nad rozbudową pałacu „Propaganda Fide” („de Propaganda Fide”), naprzeciwko którego był dom Berniniego. Przeciwnicy nie wahali się wyrazić swoich uczuć, przedstawiając na ścianach domu i pałacu różne nieprzyzwoite rzeczy przeznaczone dla siebie.
Bernini musiał kiedyś zbudować kościół św. Piotra w bagnistej okolicy. Architekt zmienił pierwotny plan i zbudował duże wieże zamiast małych. Nie był zbyt doświadczony w tej kwestii, Borromini potrafił powiedzieć wiele szczegółów budowy, ale nic nie powiedział. A kiedy zaczęły się pęknięcia w wieżach, Borromini nalegał na zniszczenie budynku, ujawniając wszystkie błędy przeciwnika. Zazdrość sukcesom konkurentów doprowadziła Borrominiego do samobójstwa.
Rzeźby
Rzeźbiarskie arcydzieła Berniniego są wyjątkowe, ponieważ potrafią odkryć przed widzem najsubtelniejsze cechy duszy. Mistrz oddzielił od człowieka namiętność, gniew, pożądanie, strach i uwięził ich w kamieniu, wychwalając barokowy styl. Wirtuoz obróbki marmuru i brązu, stworzył imitację blasku, dał efekt miękkiej skóry i skopiował strukturę tkanin. Rzeźby Berniniego szokują naturalizmem, powagą i zmysłowością. Wygląda na to, że żyją, oddychają, żyją, po prostu zamarli na chwilę. Wszystko to zostało osiągnięte dzięki zastosowaniu specjalnego oświetlenia, fałszywych perspektyw i oszustwa wizualnego. Aby osiągnąć pożądany efekt, mistrz zastosował pewne metody wydłużania gestów ciała i obrazu.
Ekstaza św. Teresy
Prace nad grupą ołtarzową z marmuru z Carrary na kolorowym tle trwały siedem lat (od 1645 do 1652) Rzeźba znajduje się w rzymskim kościele karmelitańskim Santa Maria della Vittoria i jest poświęcona katolickiemu świętemu. Opowiedziała, że kiedyś widziała „anioła w ciele”, a on przebił jej brzuch złotą strzałą z ogniem na końcu. Jednocześnie zakonnica poczuła „słodką mękę miłości do Boga”. Złocone promienie emanujące z góry uosabiają boskie światło.
Apollo i Daphne
Marmurowa rzeźba znajduje się w centrum Galerii Borghese w Rzymie. Wykonano go w latach 1622–1625. Mistrz przedstawił moment, w którym bóg słońca Apollo próbuje zatrzymać nimfę Daphne. Apollo wyśmiewał się z Kupidyna, a chłopak, wykazując się zręcznością, strzelił w niego strzałą. Pierwszy młody człowiek zobaczył Daphne, zakochał się w niej i chciał go objąć. Ucieczka nimfa wezwała pomoc matki - bogini Gai. Odpowiadała na modlitwy, zmieniając córkę w laur. Następnie kochanek podniósł drzewo liściaste i zrobił dla siebie wieniec.
Ecstasy Louis
„Ekstaza błogosławionego Ludwika Albertoniego” jest ostatnim dziełem mistrza. Bernini ma już 75 lat, a rzeźba stała się odmianą „Ekstazy św. Teresy”. Możesz zobaczyć w Rzymie, w kościele San Francesco a Ripa (San Francesco d 'Assisi a Ripa Grande) w dzielnicy Trastevere. Delikatna praca architekta jest trudna do odtworzenia nawet przy pomocy nowoczesnych programowalnych frezarek 3D. Umierający święty leży w ubraniu; ekstaza religijna antycypuje przyjście Ducha Świętego. W pracy wykorzystano biały i czerwony marmur.
David
Znajduje się w rzymskiej galerii Borghese. Fabuła śmiałego Davida pochodzi od starożytnej legendy Berniniego. Młody mężczyzna z kamieniem z procy zabija giganta Goliat. Prace nad marmurowym „Davidem” trwały 7 miesięcy. Rzeźba jest nasycona dynamiką, napięciem, nienawiścią do wroga. Kiedy na nią patrzysz, czujesz siłę, z jaką bohater ciągnie linę. To odróżnia dzieło Berniniego od „Dawida” Michała Anioła swoim spokojem i kontemplacją.
Uprowadzenie Prozerpiny
Marmurowa rzeźba o wysokości 2 metrów i 95 centymetrów ukończona w ciągu roku. Znajduje się w rzymskiej galerii Borghese. Fabuła legendy o córce Zeusa Proserpine i króla cieni Plutona. Ojciec wydał córkę za mąż za Plutona i postanowił ją natychmiast uprowadzić. Porwanie było widziane przez boga słońca Heliosa i opowiedziane o tym matce dziewczynki - Demeter. Bogini płodności była zła na Zeusa, poszła do ludzi, stając się zwykłym śmiertelnikiem. Grzmot nie mógł pozwolić na brak życia na ziemi i zwrócił córkę swojej matki. Ale przebiegły mąż zmusił żonę do jedzenia granatów, symbolu małżeństwa. Teraz 8 miesięcy w roku Proserpine mieszka z matką, a 4 - z mężem.
Słoń
Naturalne marmurowe zwierzę zdobi centrum placu Minerva (Piazza della Minerva). Naprzeciw placu znajduje się świątynia Santa Maria sopra Minerva (Santa Maria sopra Minerva). Rzeźba powstała w 1667 r. Według naocznych świadków, ponieważ sam autor nigdy nie widział żywego słonia. Długi koc zwierzę chowa kostkę, która była potrzebna do utrzymania ciężaru obelisku. Dla pewnego podobieństwa do prosiąt rzeźbę nazwano „świnią Minerwy”. Autor był niezadowolony z pracy, ponieważ jego szkic został sfinalizowany przez duchownych Kościoła. Dlatego odwrócił pień słonia od świątyni.
Prorok Habakuk
Rzeźba „Habakuk i anioł” znajduje się w rzymskim kościele Santa Maria del Polopolo (Santa Maria del Popolo) w kaplicy Chigi (Capella Chigi). Prorok z zaskoczeniem patrzy na anioła, który do niego zstąpił.. Anioł zamierza przenieść Habakuka na 1000 kilometrów do lwiej fosy proroka Daniela, aby ten ostatni skosztował jedzenia ze swojej ojczyzny. Utworzono w 1665 r
Prawda
Prace nad rzeźbą 2 metry wysokości 80 centymetrów były w latach 1646-52. To dziewczyna na kamieniu ze słońcem w prawej ręce i kulą ziemską pod lewą stopą. Powstał po tragedii przy budowie Kościoła św. Piotra i pozostał niedokończony. Obok niej był Czas. Uważa się to za nieudaną pracę mistrza. Można oglądać w Galerii Borghese.
- Zobacz instrukcje: jak samemu kupić bilety do galerii Borghese
Święta Bibiana
Rzeźba powstała w 1626 r. Dla rzymskiego kościoła św. Bibiany (Santa Bibiana) - pierwszego projektu architektonicznego Berniniego. Za kościołem znajduje się świątynia Minerva Medica. Świętą Bibianę skazał na śmierć cesarz Julian Apostata i zabrał ją obok jednej z kolumn kościoła. Autorka przedstawiła ją z liściem palmowym, symbolem męczenników. Święty został tu pochowany.
Neptun i Tryton
Marmurowe prace o wysokości 1 metra i 82 centymetrów można oglądać w londyńskim Muzeum Wiktorii i Alberta. Bernini pracował nad nim w latach 1620-1624. Scena z epickiego dzieła Vergiliusa „Aeneid”. Neptune zapewnia Eneaszowi bezpieczne przejście przez morze, oswajając fale. Ale Triton, syn boga morza, trąbi róg. Kiedy rzeźba stała w willi Peretti Montalto jako fontanna, strumień wody wytrysnął z hełmu.
Bacchanalia
Marmurowa rzeźba „Bacchanalia. Children tease Faun ”znajduje się w Nowym Jorku, w Metropolitan Museum of Art (The Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork). Mistrz pracował nad nim od 1616 do 1617 roku. Posiadając absolutny autorytet, wychwalał dogmaty kościelne, a jednocześnie je korumpował. Religijny posąg pojawił się w świetle skandalu i namiętności.
Głowa meduzy
Rzeźba jest uważana za perłę włoskiego baroku. Należy do muzeów rzymskiej stolicy (Musei Capitolini) od 1731 r. Jednak biografie Berniniego napisane przez Domenico Berniniego i Filippo Baldinucciego nie wspominają o niej. Jeden z badaczy rzeźbiarza, Rudolf Wittkower, jako pierwszy zasugerował, że autorem Głowy Meduzy był Bernini.
Aeneas, Anchises i Askanias uciekają z Troi
Fabuła 20-letniego rzeźbiarza znów jest inspirowana Eneidem Wergiliusza. Ankhiz i Afrodyta mieli syna Aeneasa i wnuka Askaniasa. Kiedy Troy ogarnął ogień, bogowie kazali im uciec. Zbiegowie uciekli i błąkali się przez długi czas, aż Eneasz założył miasto w Lacjum - Rzymie. Z Askanii pochodziła dynastia Julii (Gajusz Juliusz Cezar, Oktawian August (Caius Iulius Cezar, Oktawian August) itp.). Pomnik rzeźby należy do Galerii Borghese.
Putto ze smokiem
Rzeźba jest wspólnym dziełem Giana i Pietro Berniniego i została wykonana dla Maffeo Barberiniego w 1617 roku (nie został jeszcze Urbanem VIII). Być może powinien on stać się częścią fontanny, ponieważ w paszczy smoka zrobiono dziurę. Przedstawia małego Herkulesa rozrywającego pysk smoka między dłońmi, jak opowiadają o niewiarygodnej sile bohatera od urodzenia. Według jednej wersji mitologiczne zwierzę uosabia symbol herbu Shipyone Borghese.
Przeklęta dusza
Uważany jest za marmurowy autoportret autora i przeciwieństwo rzeźby „Błogosławiona dusza”. Znajduje się w Palzzo Monaldeschi. Inny rzeźbiarz, wielbiciel dzieł Berniniego, Massimiliano Soldani-Benzi, odtworzył kopię rzeźby z brązu około 1707 roku. Obecnie jest częścią Muzeum Liechtensteinu.
St. Lawrence z grilla
Świętego skazano na spalenie żywcem na żelaznej kracie. Co dziwne, wśród chrześcijan jest on patronem kucharzy. Kiedy z jednej strony ciało już spłonęło, męczennik zwrócił się do katów i nakazał im się odwrócić. Prace zostały ukończone w 1617 roku i znajdują się w Galerii Uffizi (Galleria degli Uffizi) we Florencji.
- Polecamy: Jak dostać się do Florencji z Rzymu
Święci Hieronim i Maria Magdalena
Posągi Marii Magdaleny i Hieronima znajdują się w Capelli della Madonna del Voto, również zaprojektowanej przez Berniniego. Jest to kaplica katedry w Sienie (Duomo di Siena), zabytek włoskiej architektury gotyckiej i główny kościół w Sienie (Siena). Madonna jest uważana za strażniczkę miasta.
Światowy wybawca
Rzeźba „Zbawiciel świata” wykonana jest z brązu w kształcie popiersia. Autor zakończył prace nad nim w 1679 r., Prawie przed śmiercią. Była przeznaczona dla szwedzkiej królowej Kristiny (Kristina av Sverige), a rzeźbę można było zidentyfikować dopiero w 2001 roku. Przechowuje się ją w kościele św. Sewastiana za murami Rzymu (Basilica di San Sebastiano fuori le mura).
Popiersia
Oprócz rzeźb naturalnej wielkości, prace Berniniego zawierają kilka popiersi wybitnych postaci. Uznanie swojego wizerunku za wielkiego mistrza uznano za prestiżowe.
Popiersie Shipione Borghese
Popiersie pierwszego patrona wykonał mistrz w 1632 r., Znajdujący się w galerii Borghese. Jest jednym z pierwszych dzieł Berniniego, uważanym za arcydzieło żywej naturalności.. Wydawało się, że fałdy ubrań właśnie się zgromadziły. Linie konturu twarzy nie są idealne z ulgi. Były dwa takie popiersia. Pierwszym okazała się niewielka marmurowa wada na czole. I w ciągu 15 dni, aby zadowolić kardynała, Bernini uczynił drugi taki sam, ale bez wad.
Popiersie kardynała Richelieu
Popiersie portretowe Armanda Jean du Plessis Richelieu (Armand-Jean du Plessis, książę Richelieu) zostało wykonane w marmurze w 1641 roku i znajduje się obecnie w paryskim Luwrze (Musée du Louvre). Sam kardynał bardzo lubił to dzieło, chwalił autora.
Popiersie Thomas Baker (Thomas Baker)
Marmurowy portret powstał w 1638 roku, dziś należy do londyńskiego Muzeum Wiktorii i Alberta. W 1921 r. Muzeum kupiło popiersie za 1480 gwinei. Baker był szeryfem wschodniego hrabstwa Anglii - Suffolk (Suffolk) i służył na dworze Karola I Stuarta (Charles I Stuart).
Popiersie Constanty Buonarelli
Constanţa Bonarelli był kochankiem Berniniego, ale zdradził rzeźbiarza ze swoim młodszym bratem Luigim. Giovanni zastawił na nich pułapkę i pobił brata żelaznym prętem. A jego sługa okaleczył twarz dziewczyny.
Później zdrajca został wydalony z miasta, a zdrajca trafił do więzienia. Bernini stanął w obronie Urban VIII (Urbanus PP. VIII). Prace wykonane w 1634 r. Znajdują się w Muzeum Narodowym Bargello (Museo Nazionale del Bargello) we Florencji.
Popiersie Aleksandra VII (Alexander PP. VII)
W latach 1655–1667 działało popiersie papieża Aleksandra VII z marmuru i złoconego brązu. Uznany za jedno z najlepszych dzieł rzeźbiarza. Kolejny patriarcha watykański był patronem mistrza, a później dzieła Berniniego zdobiły także nagrobek Aleksandra VII. Rzeźba znajduje się w pałacu Chigi Zondadari (Palazzo Chigi Zondadari) w Sienie.
Nagrobki i zabytki
Bernini ucieleśniony w kamieniu nie tylko mitycznych, boskich i królewskich osobowości. Niektórzy zwrócili uwagę wielkiego mistrza nawet po jego śmierci.
Nagrobek papieża Aleksandra VII
Znajduje się w Bazylice Świętego Piotra (Basilica di San Pietro), gdzie pochowany jest Papież. Oszałamiająca kompozycja rzeźbiarska, która robi niezatarte wrażenie. Prace nad nim zakończono w 1678 r. Wyróżnia się na tle ogólnej świetności dekoracji katedry z jej skalą. Uczniowie mistrza wykonali posągi Sprawiedliwości, Roztropności, Prawdy i Miłosierdzia. Sam Bernini nie brał udziału w pracy, poza przyjmowaniem zamówień i wynagrodzeń, przygotowywaniem szkiców projektów i obserwowaniem pracy rzeźbiarzy.
Pomnik zakonnicy Marii Raggi
Pomnik wykonany jest z marmuru i złoconego brązu w 1647 roku. Znajduje się na filarze w kościele Santa Maria sopra-Minerva (Santa Maria sopra Minerva) w Rzymie. Mary była zakonnicą z wyspy Chios (Hios). Wdowa wcześnie dużo się modliła i potrafiła czynić cuda. Troje potomków Marii było odpowiedzialnych za zamówienie dzieł Berniniego: Tammaso, Lorenzo i Ottaviano. Ich nazwiska są wydrukowane na dole pomnika.
Nagrobek hrabiny Matilda z Canossy (Matilde di Canossa)
Praca została wykonana wspólnie ze studentami. Stała się pierwszą kobietą pochowaną w Bazylice Świętego Piotra. W swoim rodzinnym zamku papież Grzegorz VII (Gregorius PP. VII) ukrywał się przed francuskim królem Henrykiem IV (Henri IV). Kiedy monarcha został zdeponowany i ekskomunikowany, w 1077 roku przyszedł błagać papieża o przebaczenie. Nagrobek został zamówiony przez Urbana VIII w 1633 r. W następnym roku ciało hrabiny zostało przetransportowane z Mantova do zbudowanego nagrobka.
Nagrobek papieża Urbana VIII
Nagrobek papieża Urbana VIII został stworzony przez Berniniego jako barokowy grób w katedrze św. Piotra. Urban VIII kontynuował budowę bazyliki rozpoczętej przez Juliusza II (Iulius PP. II). Przyciągnął Berniniego do pracy, który wyznaczył miejsce grobu papieża po północnej stronie katedry. Tata siedzi w centrum kompozycji architektonicznej, dając błogosławieństwa. Po obu stronach są postacie Sprawiedliwości i Miłosierdzia. U stóp papieża, między postaciami, śmierć zapisuje imię Urbana VIII w księdze wiecznej pamięci.
Fontanny
Fontanny Berniniego to okazałe i majestatyczne konstrukcje architektoniczne z fabułą.
Fontanna Czterech Rzek
Fontanna Czterech Rzek (Fontana dei Quattro Fiumi) została zbudowana zgodnie ze szkicem Berniniego w latach 1648-1651. Znajduje się na rzymskim Piazza Navona przed Palazzo Pamphilj. Klientem był papież Innocent X (Innocentius PP. X). W sercu placu jest obelisk z posągami dookoła. Posągi symbolizują cztery rzeki świata: Nil (Nil), Dunaj, Ganges (Ganges) i La Plata (La Plata).
Fontanna Trytona
Fontanna Fontana del Tritone została wzniesiona na Piazza Barberini przed Palazzo Barberini, na zamówienie Urbana VIII, zaraz po zakończeniu budowy pałacu.
Na cokole z 4 delfinami, ogonami do góry, znajduje się duży zlew z otwartymi skrzydłami. Na nich siedzi postać Tritona, a między delfinami herb Herbera Barberiniego.
Fontanna dla pszczół
Fontanna pszczół (Fontana delle Api) znajduje się na rogu Piazza Barberini i Via Vittorio Veneto. Prace nad nim zakończono w 1644 r. Fontanna wykonana jest w formie otwartej skorupy, której jedno ze skrzydeł jest wypełnione wodą. Nazwa Urban VIII jest wyryta na drugiej. Pośrodku fałd znajdują się trzy pszczoły, symbol władzy papieskiej. Początkowo napis Berniniego brzmiał: „Urban VIII zbudował tę fontannę ... w 1644 r., W XXII roku swego pobytu na tronie papieskim”, chociaż do 22 roku życia pozostało kilka miesięcy. Mieszkańcy miasta byli oburzeni, że Barberini nie spieszy się, a bratanek papieża nakazał usunąć jedną jednostkę na końcu. Urban VIII zmarł 9 dni przed 22 rokiem panowania.
Architektura
Konstrukcje architektoniczne Berniniego zachowały ten sam styl, w którym powstały wszystkie pozostałe dzieła rzeźbiarza.
Kościół Sant Andrea al Quirinale
Kościół Sant Andrea al Quirinale (Sant'Andrea al Quirinale) został zbudowany dla królewskiego domu we Włoszech zgodnie ze szkicami Berniniego w latach 1658-1678. Architekt owal go, umieszczając w nim 8 różnych kaplic. Główne kolory budynku: szary, biały, różowy i złoty. Camillo Pamphilj, bratanek Innocentego X (Innocentius PP. X), został klientem konstrukcji.
Kaplica Cornaro w katedrze Santa Maria della Vittoria
Kaplica Cornaro w katedrze Santa Maria della Vittoria w zachodnim skrzydle małego tytularnego kościoła we wschodnim Rzymie wyróżnia się dekoracją teatralną i bogactwem. To tutaj znajduje się ulubiona kompozycja ołtarza rzeźbiarza - Ekstaza św. Teresy. Kaplica kaplicy pogrzebowej z marmurową ramą została zamówiona przez patriarchę Wenecji, kardynała Federico Cornaro. Po obu stronach ołtarza na balkonach są członkowie rodziny Cornaro, są zajęci dyskutowaniem o wizji świętego.
Pracuj w Watykanie
Oprócz nagrobków hrabiny Matyldy z Canos, papieża Aleksandra VII i papieża Urbana VIII, Watykan ma ogromne dziedzictwo dzieł Berniniego.
Kolonady na Placu Świętego Piotra
Budowa placu trwała 11 lat, ukończona w 1667 roku. Po obu stronach placu znajdowały się kolumnady, jako symbol dłoni kościoła obejmujących ziemię. Kolumny o wysokości 20 metrów i szerokości 1,6 metra są zainstalowane w 4 rzędach. W sumie znajduje się 284 kolumny, z czego 140 zdobią posągi osób religijnych umieszczone na szczycie. Po prawej i lewej stronie głównego obelisku placu stoją marmurowe płyty, na których widać tylko 1 rząd kolumn. Bernini dobrze znał geometrię.
Baldachim
Baldachim (civorium) znajduje się pod kopułą nad ołtarzem głównym (w środkowym krzyżu). Wysokość cyborium na 4 skręconych kolumnach powtarzających modele kolumn świątyni Salomona (Salomon) wynosi 29 metrów. Na szczytach lauru, na szczycie kolumn znajdują się symboliczne pszczoły Barberini. Około 45 ton brązu zabrało kivoriy. Najpierw materiał został usunięty z kopuły katedry, a następnie sprowadzony z Wenecji (Venezia) i Livorno (Livorno). Ale kiedy to nie wystarczyło, rozebrano podporę dachu portyku Panteonu (Panteon).
Departament Apostoła Piotra
Departament Apostoła Piotra (Cathedra S. Petri Apostoli) - brązowa budowla powstała w latach 1656–1665 na polecenie Aleksandra VII i była przeznaczona na ołtarz katedry św. Piotra. Perłą departamentu jest drewniany tron należący do apostoła Piotra. Relikt z 875 roku został przeniesiony na papieża Jana VIII (papieża Jana VIII) przez Charlesa Lysy (Charles le Chauve). Początkowo tron był ukryty przed wścibskimi oczami, ale w 1867 roku został przedstawiony wierzącym do przeglądu. Wokół tronu znajdują się postacie aniołów, wspierane przez Ambrosiusa Mediolanensisa z Aureliuszem Augustynem w pierwszym rzędzie i Jana Chryzostoma z Atanazy Wielkim w drugim. Dział ten jest uznawany za szczyt umiejętności rzeźbiarza.
Pomnik konny Konstantyna
Pomnik konny Konstantina - rzeźba powstała w latach 1654–1670 na zamówienie Innocentego X. Kiedy Clemens X doszedł do władzy, wzniósł pomnik przed schodami pałacu papieskiego. Konstantyn (Konstantyn) Wielki przed bitwą z Maxentiusem (Maxentius) widział na ziemi symbol z krzyża i napis: „podbij to”. Dowódca i żołnierze bali się tego, co zobaczył, ale w nocy Konstantin śnił o Chrystusie, nakazując mu przyszyć sztandar ze znakiem, który widział w ciągu dnia. Król był posłuszny wizji, a armia pokonała wroga. Teraz statua znajduje się w katedrze św. Piotra.
Święty Longinus
Rzeźba św. Longina o wysokości ponad 4 metrów została wykonana w 1638 r. I zainstalowana w Bazylice św. Piotra. Longinus jest rzymskim wojownikiem, który przebił włócznią ukrzyżowanego Jezusa. Zdając sobie sprawę, że Chrystus jest synem Boga, wojownik stał się chrześcijaninem. Fogg's Harvard Museum mieści małą rzeźbę z terakoty wykonaną przez Berniniego przed stworzeniem głównego dzieła. Ale ostateczna wersja różni się od oryginalnej, ponieważ zmieniony projekt baldachimu katedry doprowadził do zmian w rzeźbie Longinusa. W rezultacie Longinus jest przedstawiany twarzą do boga z ustawioną włócznią i zbroją w nogach.
Kaplica Komunii Świętej
Jedna z najlepszych kaplic Bazyliki Świętego Piotra nie jest przeznaczona dla turystów. Tylko ci, którzy chcą się modlić, mogą się tu dostać. Zbudowane specjalnie dla Urban VIII, o czym świadczą pszczoły z herbu Barberini, obecne w projekcie. Dla niewiarygodnego piękna ołtarza stosuje się rzadkie rodzaje marmuru. Nad ołtarzem znajduje się osłona prezentów ze złota, srebra i niebieskiego szkliwa. Po jej bokach stoją dwa anioły z brązu, pokryte złoceniami.
Schody suwerena
„Rega Rock” - główny Royal Staircase - główny w Watykanie. Łączy pałac papieski z Bazyliką Świętego Piotra. Klatka schodowa została stworzona w sztucznej perspektywie w 1666 r. Dolne schody, zwężające się, idą w linii prostej, będąc kontynuacją prawego korytarza Placu Świętego Piotra. Potem kończy 1800 lat i ostatni marsz, niewidoczny z dołu, schodzi z powrotem. Dzięki zmienionej iluzji i specjalnie rozmieszczonemu oświetleniu postać papieża wychodzącego z pałacu wydaje się większa.
Obrazy
Bernini namalował wiele autoportretów i kilka obrazów, które przetrwały do dziś. Krytycy uważają, że artysta Bernini jest gorszy od rzeźbiarza Berniniego, ale dziś jego obrazy zajmują godne miejsca w zbiorach galerii i muzeów. Niektóre prace:
- Portret młodego mężczyzny (autoportret), 1615 (kreda, Muzeum Horne we Florencji);
- St. Andrew and St. Thomas, 1617 (olej na płótnie, National Gallery of London (National Gallery));
- Autoportret w młodym wieku, 1623 r. (Olej na płótnie, Galeria Borghese);
- Dawid z głową Goliat, 1625 r. (Olej na płótnie, rzymska narodowa galeria sztuki starożytnej);
- Portret mężczyzny z wąsami, 1630 r. (Ołów i biel, kreda, Royal Collection of Her Majesty Queen Elizabeth II);
- Portret papieża Urbana III, 1632 (olej na płótnie, rzymska Narodowa Galeria Sztuki Starożytnej (Galleria Nazionale d'Arte Antica));
Autoportret w wieku dorosłym, 1630–1635 (olej na płótnie, Galeria Borghese); - Portret chłopca, 1638 (olej, Galeria Borghese).
Hotel
Pięciogwiazdkowy 127-gwiazdkowy hotel Bernini Sina Bernini Bristol znajduje się w prestiżowej rzymskiej dzielnicy Piazza Barberini w Rzymie. Hotel oferuje wspaniałe widoki na zabytkowe centrum miasta. Zbudowany w 1874 roku z dekoracją w starym stylu.
Polecamy:
Życie osobiste i śmierć
Po nieudanym romansie z żoną jego asystentki, Constance Bernini, pod kierunkiem papieża Urbana III, poślubił 22-letnią Catherine Tercio (Katerina Tercio). Dziewczynka była córką notariusza z Rzymu, a następnie dała mężowi 11 dzieci. Syn Domenico (Domenico) jako pierwszy napisał biografię swojego ojca.
Bernini zmarł w 1680 r., Przeżył ośmiu papieży. Został pochowany wraz z rodzicami w papieskiej bazylice Santa Maria Maggiore (Basilica di S. Maria Maggiore).
Ciekawe fakty
- „Grazian: - Kim jest ten Grazian? Grazian: - Kim on jest? To fabuła naszej komedii! Tratsian: - O tak! Ale jeśli świat jest niczym więcej niż gumą, to Grazian jest fabułą wszechświata!” Są to słowa z niedokończonej komedii Berniniego, która znajduje się w paryskiej bibliotece narodowej (Bibliothèque nationale de France);
- Paweł V jako pierwszy porównał talent młodego Jana z talentem Michała Aniołakiedy wprowadzono go do przyszłego papieża Urbana VIII;
- Grigorieq XV (Gregorius PP. XV) przyznał Bernini rycerstwo;
- Król Anglii Karol I (Karol I), pragnąc uwiecznić popiersie dzieła Berniniego, przysłał mu 3 portrety. Kiedy szwedzka królowa Kristina odwiedziła rzeźbiarza w swoim warsztacie, wyszedł do niej w ubraniu roboczym. Królewska dama wcale się nie obraziła, dotykając szlafroka jako eksponatu;
- Dan Brown napisał powieść „Angels and Demons” w 2000 roku, w której Bernini jest reprezentowany jako członek tajnej organizacji.
