Perugia (Perugia) - stolica Umbrii (Umbria) - górzysty region, który nie ma dostępu do morza. Włoska Sparta, surowa i wojenna, była Perugią od stuleci, co znalazło odzwierciedlenie w jej wyglądzie. Nie ma luksusowych rezydencji i oświetlonych słońcem placów. Władcy miasta, chętni do starć wojskowych, nie byli gotowi na biżuterię.
Wąskie uliczki, wiszące nad nimi kamienne ściany domów, niekończące się łuki, strome zjazdy i ostre zakręty nadają miastu złowieszczy smak. Ale kiedy wyjdziesz na zewnątrz, Perugia zaczyna urzekać szeroką panoramą górskich dolin i lakonicznym pięknem pałaców i świątyń. Jego zabytkami są annały włoskiej kultury, które młodzi ludzie z różnych krajów poznają na Uniwersytecie w Perugii dla obcokrajowców (Università per Stranieri di Perugia).
Zabytki etruskie
Ufortyfikowana forteca etruska na wzgórzu o wysokości 450 metrów znana była już w IV-III wieku pne. Coś z potężnych fortyfikacji pozostaje nawet dzisiaj.
Łuk Etruski
Przetrwać do naszych czasów Łuk Etruskiej Bramy (Arco Etrusco o di Augusto) - dowód wysokiej kultury budownictwa starożytnego ludu Włoch: z dwóch stron wsparte są dwie kondygnacje sklepionych stropów potężnymi wieżami z nietkniętego trawertynu - lokalnego kamienia budowlanego.
W czasach starożytnych forteca miała siedem takich bram, grube mury i była nie do zdobycia. Lucjusz, brat Marka Antoniego, liczył na to, gdy w 40 rpne bronił się tutaj przed Oktawianem Augustem. Przez ponad sześć miesięcy etruska forteca istniała, ale została zajęta przez rzymskich legionistów i bezwzględnie spalona.
Później cesarz rzymski zezwolił na odbudowę miasta, ale pod warunkiem, że przez wieki przyjmie upokarzające imię: Augusta Perusia (spalona przez Augusta. Perusia - Per-ussere - spalona, spalona). Słowa zostały wybite na łuku i na zachowanej bramie Porta Marzia.
Porta Marcia
Los ostatniej bramy etruskiej fortecy zawisł na włosku; w XVI wieku mieszkańcy Perugii rozwścieczyli innego władcę, papieża Pawła III, gniewem. Słowami: „Jeśli rebelianci nie pójdą do więzienia, samo więzienie trafi do rebeliantów”, nakazał budowę murów wokół miasta.
Bramy Port Macia przeszkadzały w budowie, chcieli je zniszczyć. Tylko dzięki staraniom mistrza Antonio da Sangallo relikt został zachowany i wbudowany w nowy mur miejski.
Studnia Etrusków
Studnia etruska (Pozzo Etrusco) została wybita w skale na głębokość 40 m i licowana trawertynem. Zaopatrował całe miasto w wodę ze źródeł podziemnych. Dziś możesz zejść po mokrych i śliskich stopniach do studni, zobaczyć wodę i jeszcze raz podziwiać, jak taka konstrukcja mogła zostać stworzona w III wieku przed naszą erą. Studnia znajduje się na Piazza Danti.
Crypt of Volumni
Krypta Wołynia (Ipogeo dei Volumni) to starożytne miejsce pochówku, które pochodzi z III wieku pne. Schody do krypty prowadzą stromo pod ziemię i opierają się o bramę, przechodząc przez którą można zobaczyć zdobioną salę z kilkoma drzwiami. Przy wejściu po prawej stronie znajduje się etruski napis.
Według rzekomego dekodowania jest to wejście do krypty etruskich patrycjuszy z Valyunmi. Jest to przestronna sala z celami i urnami, w jednym z nich - najstarszym - leżą szczątki założyciela klanu - Arunta. Urnę zdobią skrzydlate stworzenia strzegące Rajskiej Bramy. Rytualny podziemny pochówek znajduje się przy ulicy Assisana, 06135 Ponte San Giovanni /.
Chippo di Perugia
Artefakt „Cippo Perugino” (Cippo Perugino) z Muzeum Archeologicznego Umbrii. Jest to kamień - filar graniczny, który dzieli posiadłości dwóch etruskich rodzin. Napis jest cenny: najdłuższy tekst etruskiego pisma, który do nas dotarł.
Etruskie litery są nadal uważane za nieprzeczytane, włoscy uczeni określają je jako mistyczne, zaszyfrowane przed niewtajemniczonymi. Podczas gdy przedstawiciele rosyjskiej etrusologii odszyfrowują tajemnicze teksty oparte na języku staroruskim i całkiem skutecznie. Adres muzeum: Piazza Giordano Bruno, 10. Godziny otwarcia: od 08:30 do 19:30.
Zabytki kultury chrześcijańskiej
Od IV wieku naszej ery kultura Perugii nabierała cech chrześcijańskich zawartych w pozostałych zabytkach.
Kościół Sant'Angelo
Kościół Sant'Angelo (Chiesa di Sant'Angelo) - Archanioł Michał - pierwszy chrześcijański kościół w mieście i jeden z najstarszych spośród pozostałych we Włoszech. Mieszkańcy miasta nazywają go czule Tempietto (świątynią dziecka). Zbudowany w V-VI wieku, ma cechy czysto romańskiego stylu: potężne okrągłe okna bez okien, masywny bęben i krzyż wieńczący przysadzistą konstrukcję. Wewnątrz znajduje się zadaszona arkada z kolumn zakonu korynckiego.
Kolumny o różnych rozmiarach i kolorach, najwyraźniej zebrane z budynków pogańskich. Załączone później kaplice nadały świątyni kształt krzyża. Fani tajemnic i tajemnic widzą w kultowym znaku Wenus (pentagram) na zewnętrznej ścianie krzyże templariuszy wewnątrz katedry, jej związek z magią i mistyką starożytności i średniowiecza.
Kościół San Pietro
Kościół San Pietro (Chiesa di San Pietro) został zbudowany w X wieku na miejscu starej katedry - najwcześniejszej rezydencji biskupa miasta. Wokół San Pietro powstał klasztor, ufundowany przez pobożnego mieszkańca miasta - Pietro Vincoli. Los klasztoru nie jest prosty: mieszkańcy miasta spalili go za lojalność mnichów wobec papieża, Francuzi zamknęli go w XIX wieku za panowania we Włoszech. Ale klasztor został odrestaurowany i ozdobiony najlepszymi artystami miasta. Na portalu klasztoru znajdowały się wspaniałe freski z XV wieku, po obu stronach wejścia znajduje się elegancka zadaszona kolumnada - krużganek.
Wielopłaszczyznowa gotycka dzwonnica z XV wieku wznosi się nad klasztorem i miastem. Wewnątrz świątyni jest wspaniały: arkady kolumn z szarego marmuru dzielą go na trzy nawy, biblijne dekoracje, obraz poświęcony Zakonowi św. Benedykt, mozaika na suficie, dzieła Perugino, Vasari i innych artystów. Tron jest ozdobiony rzeźbą i kamieniami półszlachetnymi, rzeźbione drewniane chóry z wkładką są uważane za najpiękniejsze we Włoszech. Teraz w klasztorze jest Wydział Rolniczy Uniwersytetu w Perugii. Adres: Via Borgo XX Giugno, 74, 06126. Godziny otwarcia: 8:00 - 12:00; od 16:00 do zachodu słońca.
Kaplica San Bernardino
Kaplica San Bernardino została zbudowana ku pamięci i dzięki mieszkańcom miasta za wędrownego kaznodzieję San Bernardino. Jego pojawienie się w mieście uspokoiły najbardziej gwałtowne namiętności, wrogość między rodzinnymi rywalizującymi klanami opadła. Kiedy święty był zły, szkoda, nadszedł czas na pokutę. Ale kaznodzieja opuścił miasto. zawieszenie broni się skończyło, a mieszkańcy podjęli zwykłe intrygi. Ta kaplica przypomina więc, jak daleko ludzie są od świętej miłości. Adres: Piazza S. Francesco, 06123
Capella di San Severo
Capella di San Severo, mała, elegancka, ale nie rzucająca się w oczy z zewnątrz, jest strażniczką arcydzieła dwóch geniuszy: nauczyciel Perugino i uczeń Raphael. Młody Rafael rozpoczął górną część fresku „Trinita e santi”, ale go nie ukończył.
Po jego śmierci 70-letni Perugino kończy pracę, co daje koneserowi malarstwa wspaniałą okazję do porównania stylu dwóch genialnych artystów. Adres: Piazza Raffaello, 06122. Godziny otwarcia: 10:00 - 13:00; 14:00 - 18:00; Poniedziałek, 25.12 i 1.01 - nie działa.
Bazylika San Domenico
Najbardziej okazałym budynkiem w regionie jest Bazylika San Domenico (Basilica di San Domenico), zniszczona budowla z XIV wieku została przywrócona w XVII wieku z elementami barokowymi. Z pierwotnego wyglądu bazyliki pozostały dwa elementy: zadaszona arkadowa krużganek i gotyckie okno o imponujących rozmiarach nad chórami - trzecia co do wielkości gotycka katedra na świecie.
126-metrowa dzwonnica (1454-1500) musiała zostać skrócona do 100 m, aby konstrukcja była bardziej stabilna. W bazylice znajduje się nagrobek papieża Benedykta XI, otruty w mieście przez przeciwników wpływów papieskich w 1304 r. Ołtarz, chóry z intarsją z drewna, XVI-wieczny portal i barokowe schody zdobią katedrę do dziś.
Katedra San Lorenzo
Katedra San Lorenzo znajduje się po północnej stronie głównego placu miasta i jest poświęcona świętym patronom miasta, Świętym Lorenzo i Ercolano. Budowa trwała prawie 150 lat (1345-1490) Dwie cechy odróżniają Duomo w Perugii od głównych katedr innych miast.
Katedra wychodzi na główny plac miasta nie z fasadą, ale z lewą ścianą boczną.Dekoracje ścienne głównej katedry z białymi i różowymi marmurowymi dekoracjami nie są jeszcze ukończone, najwyraźniej mieszkańcy miasta mają ważniejsze działania.
Ogólnie katedra jest ścisłym gotyckim budynkiem z dodatkiem elementów późniejszych stylów. Wszystkie główne elementy zewnętrzne znajdują się na lewej ścianie.
Loggia Braccio da Montone (Braccio da Montone) - nosi imię Sygnatariusza miasta, członka sporu cywilnego, który najwyraźniej sfinansował jego budowę. Loggia jest jedynym elementem pozostałym po rezydencji władcy miasta (podesta) spalonego w 1524 r. Pod loggią znajdują się pozostałości starożytnego muru fortecy i „Kamień Sprawiedliwości” (Pietra della Giustizia). Został wytłoczony uroczysty tekst, że mieszkańcy miasta nie mają już długów wobec rządu - i data: 1264. Loggia wykonana jest w stylu wczesnego renesansu.
Pomnik papieża Juliusza III pojawił się pod ścianą katedry w połowie XVI wieku; szczególnie uwielbiali go mieszkańcy Perugii za powrót miasta do samorządu.
Krzesło do kazań św. Bernardina, wykonane w stylu cosmatesco - biżuterii wykonanej z marmurowych kawałków i antycznych mozaik.
Istnieje legenda o tym, jak strzelec omyłkowo wystrzelił pocisk do katedry, a następnie umieścił w tym miejscu drewniany krucyfiks z XVI wieku ze znakiem pokuty.
Dzwonnica katedry została zbudowana na początku XVII wieku, a dekoracja głównego portalu należy do stylu barokowego (1729 r.) Wewnątrz świątyni znajdują się cenne dzieła jubilerów, rzeźbiarzy, malarzy. Wśród relikwii - relikwii papieży pochowanych w mieście, ikon Matki Boskiej i Szklanego Krucyfiksu - wspomnienie Zamieszki w Soli, która dramatycznie zmieniła życie miasta w 1540 r.
Świeckie zabytki
Prior Palace
4 listopada Włochy upamiętniają wszystkich poległych w ojczyźnie - Dzień Jedności Narodowej i Sił Zbrojnych. Główny plac Perugii - Piazza IV Novembre jest poświęcony temu wydarzeniu. Po jego południowej stronie wznosi się pałac Priorov (Palazzo dei Priori), centrum biznesowe miasta. Przełożonymi są przedstawiciele szlacheckich rodzin, którzy rządzili życiem Perugii. Budowa budynku trwała w XIII-XV wieku, ma gotycki wygląd.
Wieża miała kontrolować podejścia do budynku rządowego. Symbole Perugii afiszują się na głównym portalu: gryf i lew - znak przynależności do partii Guelph - zwolennicy papieży w walce o władzę świecką. Poprzednia sala konferencyjna jest pomalowana freskami, wśród których są dwie freski Perugino. Dziś rada miasta mieści się w innym budynku, a pałac Priori stał się największym muzeum - Galerią Narodową Umbrii, która prezentuje genialne dzieło malarzy - tubylców Umbrii.
Szczególnie ważne w życiu miasta są schody (le scalette) Pałacu, na schodach których pod koniec dnia zbierają się studenci i młodzi ludzie, słucha się muzyki, święta.
Fontanna Maggiore
Fontana Maggiore została utworzona w latach 1277-1278 na cześć zakończenia budowy akweduktu - systemu zaopatrzenia w wodę, który dostarczył miastu wodę. Postrzeganie zwykłych ludzi w Perugii pojawia się w płaskorzeźbach, dekorowali dwie wielkie misy fontanny: fabuły Starego i Nowego Testamentu, sceny z pór roku, postacie z bajek i mitów prezentowane są tutaj w umiejętnej pracy rzeźbiarzy.
Kompozycję wieńczy brązowa postać nimf - Miłosierdzie, Wiara i Nadzieja.
Rocca Paolina
Twierdza Pawła (Rocca Paolina) upamiętnia brutalną masakrę papieża Pawła III nad zbuntowaną Perugią. Do 1540 r. Mieszkańcy miasta popierali politykę papieży, regularnie płacili podatki do skarbca Watykanu, wielu papieży znalazło schronienie w mieście i ostatnią schronienie. Za taką lojalność miasto miało przywilej samorządu. Ale w połowie XVI wieku wraz z wprowadzeniem nowego podatku wybuchła w Perugii Riot Salt. Do miasta wkroczyły wojska papieskie, zrównano z ziemią całą dzielnicę miasta, zniszczyły domy głównych rebeliantów, kościoły, klasztory.
Materiał zniszczonych budynków posłużył do budowy nowej fortecy - Rocca Paolina. Legat papieski został zajęty przez Pałac Przeorny - samorząd skończył się. Dziś w obrębie twierdzy znajduje się muzeum historyczne i artystyczne. Jest także pomnik jednoczącego się króla Włoch, Vittorio Emanuele II.
Zabytki i zabytki Perugii - nieoceniony skarb włoskiej kultury.
