Schody Hiszpańskie to niezwykła ciekawostka architektoniczna, jedno z miejsc polecanych do zwiedzania w Rzymie. Kaskada polerowanych kamiennych schodów majestatycznie schodzi ze szczytu wzgórza Pincho do stóp Placu Hiszpańskiego (Piazza di Spagna).
Ta atrakcja jest jedną z unikalnych wizytówek Rzymu. Szerokie barokowe schody przyciągają gości włoskiej stolicy, są źródłem inspiracji dla filmowców i artystów.
Słynne domy mody: Prada, Dolce & Gabbana, Bulgari, Dior postanowili umieścić swoje sklepy o rzut kamieniem od tak wspaniałego miejsca.
Historia
Po podziwianiu blasku płynnych trawertynowych kroków podróżnicy z pewnością zainteresują się przeszłością Schodów Hiszpańskich.
Najciekawszym faktem z biografii atrakcji jest jej prawdziwa nazwa: „Schody do świątyni Trinita dei Monti” (w języku włoskim: Scalinata di Trinità dei Monti).
Tajemniczy „Hiszpan” ma bardzo mieszaną historię, opartą na konfrontacji ambicji hiszpańskich i francuskich we Włoszech.
Kościół tytularny Trinita dei Monti, górujący na wzgórzu Pincho, został wzniesiony w XVI wieku dzięki staraniom króla Ludwika XII. Świątynia stała się twierdzą monarchii francuskiej w Rzymie. Miało to ogromne znaczenie dla obywateli francuskich mieszkających z dala od ojczyzny. Jednocześnie Plac Hiszpański, położony u podnóża wzgórza Pincho, był nie mniej ważny dla Hiszpanów, ponieważ mieścił się w Ambasadzie Hiszpanii.
Ludwik XIV był spokrewniony z hiszpańskimi monarchami, będąc żonaty z córką króla - Marią Teresą z Austrii. Mimo to państwa miały raczej napięte stosunki. Aby to naprawić, francuski polityk Etienne Geffier postanowił połączyć świątynię Trinità dei Monti i Plac Hiszpański ze schodami. Aby zrealizować tak symboliczny pomysł w Rzymie, Geffier przeznaczył środki w wysokości 20 tysięcy włoskich scudos.
Konstrukcja
Zgodnie z pierwotnym planem Schody Hiszpańskie miały stać się wielkim i niezwykle pretensjonalnym zespołem architektonicznym. Najbardziej kontrowersyjnym momentem francuskiego pomysłu jest konny pomnik Ludwika XIV, który wieńczy budynek. Władze rzymskie uważały się za obrażone i zawetowały budowę. Dopiero w 1717 r. Odbył się konkurs między architektami. Wygrał twórczy tandem Alessandro Specchi (Alessandro Specchi) i Francesco de Sanctis (Francesco de Sanctis). Projekt architektoniczny został zrealizowany już w 1723 r., Spędzając dużo czasu na planowaniu terenu wzgórza, wzmacnianiu terenu i innych prac przygotowawczych.
Przez dwa lata pracownicy i budowniczowie zastanawiali się nad budową 138 stopni wykutych z trawertynu.
W rezultacie Schody Hiszpańskie otrzymały szeroki środkowy segment, otoczony dwoma węższymi. Bliżej szczytu wzgórza znajduje się platforma widokowa, do której można dotrzeć dwoma półksiężycami przęseł bocznych. Po bokach schodów ograniczono kamienne boki w stylu włoskiego baroku. Do dekoracji architekci dyplomatycznie użyli heraldycznej symboliki francuskiej dynastii burbonów, a także wizerunku orła i korony - atrybutów władzy papieskiej w Rzymie.
Nowoczesny wygląd
Od czasu zakończenia budowy w 1725 roku do lat 90. XX wieku Schody Hiszpańskie nie znały poważnych interwencji budowlanych. Jednak w zrujnowanych krokach, skorodowanych przez kamienie czasu i deszczu, pozostało niewiele romansu. Władze miasta znalazły fundusze na przywrócenie pamięci historii i architektury. W 1997 r. Odświeżona atrakcja powróciła na mapę szlaków turystycznych. Po raz kolejny duże przepływy turystów rzuciły się na najpiękniejsze schody w Europie, znajdujące się w Rzymie.
Wraz z nadejściem wiosny doniczki z kwitnącymi azaliami i petuniami kwitną po schodach w jasnych kolorach. Zimą szerokie schody zamieniają się w scenę do świątecznych scen. Kościół Trinita dei Monti jest wspaniałą ozdobą widoku na Schody Hiszpańskie.
Jednak jej dekoracja wnętrz cieszy się dużym zainteresowaniem. Najsłynniejszy eksponat świątyni - grupa rzeźbiarska „Zejście z krzyża”, wykonana przez studenta Michała Anioła Daniele de Volterra (wł .: Daniele da Volterra).
Spacer po schodach zapewni gościom wspaniały widok na Plac Hiszpański i przylegające do niego ulice. Budynek u podnóża schodów po prawej to muzeum domu poświęcone twórczości angielskich poetów romantycznych Johna Keatsa i Mary Shelley. Mówi się, że młody Keats z entuzjazmem czyta swoje prace do już trzymanej kobiety i poety Shelley, idących po kamiennych schodach.
Ponadto Schody Hiszpańskie pozwalają spojrzeć w dół na fontannę Barcaccia (w języku włoskim: Barcaccia), która zdobi Plac Hiszpański. Fontanna została wykonana przez słynnego włoskiego rzeźbiarza Pietro Berniniego (Pietro Bernini, ojciec Giovanniego Lorenza Berniniego) na początku XVII wieku. Istnieje legenda, że niegdyś rozlane wody Tybru wyrzuciły resztki długiej łodzi rybackiej na włoski brzeg. Tę historię mistrz wcielił w kamień.
Bez względu na to, jak głośno to zabrzmi, Schody Hiszpańskie w Rzymie mają swoją własną filmografię. Wyrafinowana Audrey Hepburn (inż. Audrey Hepburn) w melodramacie „Roman Vacations” w 1953 r. Lubiła lody, siedząc na słynnych schodach.
Wiele włoskich filmów nie obejdzie się bez metropolii, w tym klatek z Pincho Hill. Oprócz listy zasług drabiny są pokazy mody maestro Valentino, imprezy modowe z Dolce & Gabbana i inne spektakularne wydarzenia ze świata mody.
Jak się tam dostać
Po przejrzeniu w kolumnie „Rejestracja” naszej Hiszpanki, można zobaczyć adres: 00187, Włochy, Rzym, Schody do Trinita dei Monti (włoski. 00187, Włochy, Rzym, Scalinata di Trinità dei Monti)
- Zobacz 42 hotele w pobliżu Plac Hiszpański
