Katedra św. Januariusa (Duomo di San Gennaro) jest główną atrakcją Neapolu. Jego współczesna nazwa to Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (Duomo di Santa Maria Assunta). Jest interesujący jako najjaśniejszy przykład architektury katolickiej. Via Duomo, na której się znajduje, sama w sobie jest atrakcją turystyczną. To historyczne centrum Neapolu, a spacer po lokalnych alejkach to przygoda.
Historia
Budowa świątyni rozpoczęła się w XIII wieku na bazie najstarszych bazylik, których pozostałości wciąż nie są całkowicie zniszczone. Później katedra św. Januariusa została przebudowana i zaktualizowana, aż uzyskała majestatyczny i nieco ponury gotycki wygląd. Budowa rozpoczęła się za Karola I, a została ukończona tylko z jego wnukiem Robertem, już w XIV wieku.
Kaplica i bazylika różnych czasów organicznie współistnieją w budynku. Budynek był kilkakrotnie aktualizowany, ostatnia przebudowa miała miejsce w 1974 r., Ale kościół nie traci integralności i harmonii. Ostre szczyty skierowane w niebo odwracają uwagę od ziemi i sprawiają, że myślisz o wieczności.
Wnętrze
Katedra św. Januariusa, jak każdy starożytny zabytek, stanowi całą kulturową warstwę włoskiej historii. W wyglądzie zewnętrznym budynku wyczuwalna jest mieszanka różnych trendów architektonicznych, ale dominuje gotyk. Sklepienia zdobią dzieła wybitnych mistrzów malarstwa i mozaiki, a jedna z kaplic, Minutolo, stała się przedmiotem opisu w Dekameronie Giovanniego Boccaccio.
Wejście do katedry św. Januara jest dostępne dla wszystkich. Wyjątkiem jest miejsce chrztu św. Jana (San Giovanni in Fonte). To najstarsza część świątyni, średniowieczny zabytek architektury. Według niektórych dokumentów chrzest został zbudowany na początku nowej ery, w 343 r., Za Konstantyna Wielkiego. To czyni go, nie więcej, nie mniej - najstarszym kościołem w całym świecie zachodnim. Na sklepieniach miejsca chrztu nadal można zobaczyć mozaiki z IV wieku.
Katedra św. Januariusa została ozdobiona przez wielkich włoskich mistrzów renesansu - Perugino (Pietro Perugino), Giorgio Vasari (Giorgio Vasari). W jednej z kaplic zachowała się mozaika, zwana „Madonna z Dzieciątkiem na Tronie”, od strony św. Januarius i St. Restytucja ”, której stworzenie obchodzone jest w 1322 r. Nie trzeba być wierzącym, aby poczuć dotyk subtelnych spraw duchowych, będąc w takim miejscu. Zdecydowanie miłośnicy piękna docenią fantastyczne freski na kopułach wewnątrz katedry.
Skarby
Główna kaplica katedry nazywa się kaplicą królewską „Skarby św. Januariusa” (Reale cappella del tesoro di San Gennaro). Taka nazwa jest uzasadniona, uznani geniusze włoskiego renesansu zajmowali się dekoracją kaplicy. Malowana kopuła Domenichino, freski Giovanniego Lanfranco i José de Ribera. Jednak cenne relikwie kościelne pozostają w centrum uwagi, innymi słowy, Skarby San Gennaro.
Jednym z głównych eksponatów skarbu patrona Neapolu jest złote popiersie Januarii, wykonane przez trzech francuskich mistrzów w XIV wieku. Ułożona w uroczysty strój twarz męczennika jest w rzeczywistości reliktem, czyli pojemnikiem na relikwie. W głowie popiersia znajdują się resztki czaszki św. Januariusa. W XVIII wieku cenną arkę koronowano nakryciem głowy haftowanym diamentami, szmaragdami i rubinami. Pod koniec tego samego wieku San Gennaro otrzymał kolejną ofiarę - naszyjnik wykonany z 13 złotych łańcuchów i 4 krzyżyków, inkrustowany kamieniami szlachetnymi.
Każdy krzyż jest darem królewskim od rodzin panujących monarchów. Taka cześć dla Świętego Januariusa nie jest bynajmniej przypadkowa; w XVI wieku Neapol upadał, po przedłużającej się wojnie z Francją i Hiszpanią. W XVII wieku do nieszczęść doszło potężna erupcja Wezuwiusza, która groziła zalaniem miasta gorącą lawą. Szczera wiara w Januaria i radosne połączenie okoliczności uchroniły mieszkańców Neapolu przed katastrofą. Od tego czasu jego autorytet jest niezachwiany dla każdego katolika i neapolitana. A skarbca świętego rośnie z każdym rokiem, zdobywając do jego dyspozycji nowe cenne przedmioty przyborów kościelnych i biżuterii.
Kolejnym zabytkiem, który od wieków jest przechowywany w katedrze św. Januariusa, jest naczynie z jego krwią. Szczególnie warto zajrzeć do świątyni dla tych, którzy znajdą się w mieście w pierwszą sobotę maja, 19 września lub 16 grudnia - są to święta, kiedy święte naczynie jest pokazywane pielgrzymom. W nieznany sposób krew się z nią gotuje i wypełnia całą swoją pojemność. Mieszkańcy Neapolu wierzą, że jeśli nie wydarzy się cud, miasto będzie miało kłopoty i nieszczęścia. Jednym z takich przypadków było trzęsienie ziemi w 1979 r., Które pochłonęło tysiące ludzi w Neapolu.
Ciekawe fakty
Kolejny godny uwagi fakt związany jest ze słynnym cudem „wrzącej krwi”. Oczywiście wiek postępu naukowego nie lekceważy takich zjawisk. W 2005 r. Obchody 19 września w Neapolu zostały mocno zepsute przez publikację badań Margarity Hack. Profesor Hack wraz ze swoimi towarzyszami z Włoskiego Stowarzyszenia Badań Zjawisk Paranormalnych stwierdził, że „cud krwi” jest fałszerstwem i dzieje się to od stuleci z rzędu.
Naukowcy twierdzą, że w naczyniu w ogóle nie ma krwi, ale substancja chemiczna na bazie żelaza (tlenek żelaza zawierający wodę - FeO (OH). Ma podobny kolor do krwi, ale w spoczynku ma konsystencję żelową. Po wstrząśnięciu naczynie żel upłynnia się i jak „Ożywiłoby się”, uderzając publiczność w wyobrażony cud. Kościół pod każdym względem krytykował profesorów i wyniki swoich badań. Ale nawet takie odkrywcze odczucia nie umniejszają wartości świątyni.
Jak się tam dostać
Droga do katedry biegnie wzdłuż historycznych ulic Neapolu.
- Adres: Via Duomo, 149, telefon +39 081 421609.
Skarby św. Januariusa przechowywane są w muzeum znajdującym się przy kościele.
- Godziny otwarcia: od 9:00 do 17:00, w Wielkanoc: od 9:00 do 14:00;
- Całkowity koszt biletu wynosi 6 euro, preferencyjnie: od 3,5 do 4,8 euro, w zależności od wieku gościa;
- Telefon w celu uzyskania informacji i rezerwacji biletów: +39 081294980;
- Oficjalna strona internetowa: www.museosangennaro.it
