Dzięki filmowi Paolo Sorrentino Włochy ponownie zdobyły Oscary. Nie wydarzyło się to od piętnastu lat, od czasów „Life is Beautiful” Roberta Benigni. Reżyser „Great Beauty” („La grande bellezza”) podziękował Felliniemu, Scorsese i Maradonie: „Były moim źródłem inspiracji”
„Life is Beautiful” zdobyło Oscara za najlepszy film obcojęzyczny. Włochy od 15 lat, od 1999 roku, nie zdobyły złotej statuetki. Ale tym razem włoski obraz wyprzedził poważnych rywali: przeciwstawił mu się dramat belgijski Otwarte koło (Alabama Monroe) Felix Van Groengin i duński „Polowanie” Thomas Wintenberg („Il sospetto” di Thomas Vintenberg). Podczas ceremonii prezentacji zauważalnie podekscytowany reżyser Paolo Sorrentino wyszedł na scenę z główną postacią filmu Toni Servillo i producentem Nicolą Giuliano:
„Dziękuję Tony'emu i Nicolasowi również wszystkim aktorom i producentom. Jestem wdzięczny ludziom, którzy zainspirowali mnie do tego filmu: Talking Heads, Federico Fellini, Martin Scorsese, Diego Armando Maradone. Wszyscy nauczyli mnie, jak stworzyć prawdziwy widok. W końcu to on jest podstawą kina. Dzięki Neapolowi i Rzymowi oraz mojej osobistej wielkiej urodzie, Danieli i dwójce naszych dzieci. Jestem bardzo podekscytowany, to zwycięstwo jest dla mnie dość nieoczekiwane. Inne filmy są również mocne i jestem teraz bardzo szczęśliwy ”.
Entuzjazm reżysera podzielały również włoskie sieci społecznościowe, dosłownie szalone, świętujące zwycięstwo.
Wtedy Sorrentino przypomniał sobie włoskie kino:
„Mam nadzieję, że ten film i to zwycięstwo otworzą drzwi do kina włoskiego na międzynarodowy rynek kinowy”.
Reżyser zauważył, że po takim zwycięstwie odczuwa pewną odpowiedzialność, ponieważ teraz reprezentuje całe włoskie kino na światowej scenie.
„W ostatnich dniach doświadczyłem silnych uczuć, wyobrażając sobie, ile osób dyskutuje o moim filmie i chce go wygrać. A realizacja tego wywarła na mnie presję. Nie było mi łatwo przetrwać ten okres, ale teraz jestem szczęśliwy. Niełatwo jest opisać emocje, które mnie teraz przytłaczają”.
Jeśli chodzi o muzykę, ważny element filmu, Sorrentino tak to opisał: „Jest to rodzaj przeplatania się melodii kościelnych i świeckich. Ponieważ Rzym jest miastem, które łączy religijne i świeckie, Kościół katolicki oraz świeckie życie miasta poza Watykanem. film odzwierciedla to ”.
Nawiasem mówiąc, przed Oskarami film o dziennikarzu Jepie Gambardelli (bohaterze Tonnie Servillo), który z dystansem obserwuje życie syconego, nudnego i niemoralnego Rzymu, zdołał zebrać wiele nagród na innych festiwalach filmowych: Golden Globe, British Academy, Europejskiej Akademii Filmowej.
