Restauracja La Viletta, która jest trattorią-pizzerią, odkryliśmy przypadkiem na początku kwietnia, spacerując po rzymskiej dzielnicy Trastevere z naszymi gośćmi z Afryki Południowej, Chibon i Mile. Byłem mile zaskoczony gościnnością właściciela, który nie tylko nie zabraniał robienia zdjęć na tle swojego zakładu, ale także starał się, aby wygląd był bardziej harmonijny, otwierając drzwi. Restauracja znajduje się przy jednej z klimatycznych ulic mojej ukochanej Trastevere przy 2 Vicolo del Buco, Roma.
Po kilku dniach redaktor naczelna Włoch dla mnie, Yana Yakutsevich i moja żona w niepełnym wymiarze godzin postanowiły przyjechać tutaj na lunch. Wnętrze restauracji jest przyjemne, na ścianach jest dużo obrazów, w ciągu dnia jest jasno dzięki szklanemu dachowi, panuje atmosfera komfortu. Są też stoliki na ulicy, wieczorem jest szczególnie piękna.
Ceny żywności w La Viletta są średnie według rzymskich standardów. Spaghetti od 6 do 10 euro, pizza od 4 do 8 euro, dania mięsne i rybne w regionie 10-15 euro. Dla mnie osobiście, podczas mojej pierwszej wizyty w dowolnej restauracji, która nosi tytuł „włoskiego”, degustacja rozpoczyna się od najprostszych, najbardziej podstawowych potraw kuchni włoskiej. Zwykle jest to spaghetti carbonara lub bolończyk, czasem wspinaczka. Jeśli szefowie restauracji poradzą sobie z tymi prostymi przepisami, możesz oczekiwać dobrej jakości od innych pozycji menu. Tym razem mistrzostwo degustacji carbonara (Spaghetti alla carbonara) za 8 euro poszło do Yana, ale postanowiłem spróbować risotto z krewetkami i sosem czosnkowym (Risotto alla crema di scampi) za 9 euro, co nie jest tak powszechne w rzymskich restauracjach.
Po 10 minutach oczekiwania na kelnera, który według moich osobistych kryteriów, z restauracją w połowie pustą jest zerową, złożyliśmy zamówienie.
Po około 20-25 minutach nasze długie oczekiwanie zostało zrekompensowane wielkością naczyń, które zostały nam zaoferowane. Wszystko jest pyszne, ale warto zauważyć tylko jedną niezrozumiałą krewetkę w moim „risotto z krewetkami”I….
Wnętrze restauracji harmonizuje z moją koszulą, co szybko docenili subskrybenci Instagram @joldersman Arthur Yakutsevich.
Przyznaję, że wszyscy nie mogliśmy jeść. Dobry klient to dobry klient. Jak wynika z menu, napiwki (opłata serwisowa) w wysokości 12% są uwzględnione w rachunku. Łączna kwota za nasz lunch wyniosła 28 euro, co po zwykłym pomnożeniu daje nam 28 × 1,12 = 31,36 euro.
Nieco zaskoczona decyzją kelnera o zaokrągleniu tej kwoty do 33 euro, ale tego dnia byłam w dobrym humorze.
Odpowiedź byłaby bardziej pozytywna, gdyby w końcu ten łotr przyniósł zmianę 17, a nie 12 euro z 50 otrzymanych ode mnie. Byłem zdezorientowany tą kwotą, ponieważ nie jedliśmy 38 euro i poprosiłem właściciela restauracji o przyniesienie rachunku, który kelner natychmiast zabrał ze sobą.
Moje obliczenia były prawidłowe, postanowił dodać kolejne pięć euro. Oczywiście przeprosił, ale fakt, że takie błędy są popełniane w większości przypadków na korzyść klienta, nie pozwala mi przyjąć przeprosin. Podobnie jak Don Corleone z filmu „Świeży ojciec” nie wierzę w przypadek. Czy wrócę tu wkrótce? Mało
