Czy kiedykolwiek słyszałeś o Focas Flavio Angelo Ducas Room De Curtis Bisanzio Galliardi?
Nie? Ja też.
Ale to dokładnie imię wielkiego i wyjątkowego włoskiego komika i reżysera, włoskiego Chaplina, słynnego filantropa o niesamowitym losie godnym długopisu Dumas, mężczyzny o niesamowitej twarzy, którego po prostu nazywano we Włoszech - Toto.
Dziwne, że my, mieszkańcy byłego Związku Radzieckiego, w ogóle nie znamy Toto. A jeśli ktoś wie, to tylko w związku z imieniem Fernandel, partnera Toto w filmach. To dziwne, ponieważ ZSRR szczególnie kochał Włochy, przypomnijmy przynajmniej chelentanomanię.
Tak, i dobre tłumaczenia filmów z udziałem Toto (i grał ogromną liczbę ról w kinie i teatrze), niestety nie. Rzeczywiście, aby oddać przynajmniej jedną dziesiątą intonacji, z jaką gra Toto, trzeba być aktorem największego talentu komicznego w skali Arkadego Raikina.
Wiesz, zdarza się, że kiedy coś zobaczysz, nie znajdziesz siły, by się oderwać. Tak się stało ze mną.
Postanowiłem ugotować Cannelloni z ricottą i szpinakiem. Aby się nie nudzić, włączyłem telewizor. To, co zobaczyłem, zmusiło mnie do zrewidowania bezpośrednich planów dotyczących moich kulinarnych wyczynów. Widziałem grę, która dosłownie przybiła mnie do ekranu. Grał mały mężczyzna z szaloną, niespotykaną charyzmą, więc obudziłem się dopiero po zakończeniu filmu. Nie, nie grałem! Żył, żył z całej siły, z przyjemnością i radością, hojnie dzieląc się nimi z publicznością.
To był Toto.
W moich ukochanych południowych Włoszech, a raczej w Neapolu, rodzinnym mieście Toto, jest on nie tylko szanowany i szanowany, ale naprawdę czczony, pomimo faktu, że Toto nie istnieje od około 50 lat. Neapolitańscy weterani z wielką przyjemnością pokażą ci trasy, które Toto lubił chodzić, restauracje, w których jadł ze znajomymi, bary, domy, w których odwiedził.
Na przykład, jeśli przejdziesz przez cały luksusowy, nawet nieco pompatyczny nabrzeże neapolitańskie do końca, miniesz wszystkie hotele, a następnie przejdziesz bezpośrednio do molo, do słynnej restauracji Zi Tereza. Jeden z mieszkańców koniecznie, jakby od niechcenia, celowo od niechcenia powie, mówią: tak, lubił tu siedzieć Toto, a jak hojny był, Signora ...
Możesz usiąść przy stole i zamówić jeden z tych miękkich, pachnących wanilią, wciąż ciepłych zeppoli, które wiedzą tylko, jak zrobić Neapol, filiżankę kawy i wyobraź sobie to hałaśliwe, trochę szalone i tak różne Neapol, jak mogłoby być 50 lub 70 lat temu, jak w filmach z Toto.
W rzeczywistości musisz tylko zmienić kostiumy dla postaci, ponieważ główny neapolitański smak nie zniknął. Teatr miejski, w którym jest wszystko: błyskotliwość i bieda, wyrafinowanie i prostota, szczerość i oszustwo. Ale o Neapolu nieco później ...
Toto - legenda Neapolu, na przykład, mówi się, że Toto, już znany i bogaty aktor, pamiętał swoje zubożałe dzieciństwo i potajemnie wkładał pieniądze biednym pod próg domu, hojnie rozdając liry podczas licznych podróży.
Los Toto jest niesamowity. Jego matka, biedna neapolitanka, zakochała się w szlachetnym markizie de Curtis. Owocem tej miłości był Antonio, Toto, jak go później nazywali. Markiz uznał jego ojcostwo, gdy Toto miał już 20 lat. Potem rozpoczęła się jego szybka i błyskotliwa kariera. Dziesiątki filmów, spektakli, opublikowany zbiór wierszy, pisanie piosenek. Wygląda na to, że wszystko, czego dotknęła lekka ręka Toto, zaczęło błyszczeć szczególną radością bycia, włoska lekkość i ironia prześwitywały wszystko.
A przy każdym upadku neapolitańskiej książki z pewnością znajdziesz książkę biograficzną Toto, luksusowo opublikowaną, z zakładkami i fotografiami, a także pamiątki z wizerunkiem jego niezapomnianej twarzy z lekko smutnym uśmiechem, jak u wszystkich komików.
„Badania opinii publicznej opierają się na fałszywym założeniu, że opinia publiczna ma opinię” - powiedział Toto.
Ale w naszym przypadku opinia publiczna na temat Toto jest jednomyślna. Oklaski! Brawo!
