Szlaki turystyczne w Neapolu zawsze zaczynają się od Piazza del Plebiscito, gdzie znajduje się kościół San Francesco di Paola. Zbudowany w 1836 roku, na rozkaz króla Ferdynanda I Bourbon, budynek wychodzi na Pałac Królewski.
Wspaniały przykład włoskiego neoklasycyzmu przyciąga turystów swoją elegancką architekturą i bogatym wystrojem wnętrz.
Pomysł budowy kościoła przyszedł do Ferdynanda I z Bourbon w chwili, gdy pokonał Francuzów i wyzwolił ziemie, które zajęli. Po odzyskaniu tronu monarcha postanowił uwiecznić swój sukces budową nowej świątyni. Kościół został poświęcony Franciszkowi z Paoli, patronowi Kalabrii, miejsca narodzin francuskich Burbonów.
W 1816 r. Rozpoczęto budowę bazyliki San Francesco di Paolo. Szwajcarski architekt Pietro Bianco został wybrany na architekta kościoła katolickiego. Projekt powstał w oparciu o słynny Panteon Rzymski. Bianco uzupełniło ją o przedłużoną kolumnadę, pięknie otaczającą obszar Plebiscito.
Konstrukcja
Neogotycki prostokąt San Francesco di Paolo wieńczy 53-metrowa kopuła leżąca na 34 kolumnach porządku korynckiego, których pnie wyrzeźbiono z marmuru Mondragone. Przed portykiem, na wzór kwadratu, znajdują się posągi dwóch królów - Karola Bourbon III (Charles III de Bourbon) i Ferdynanda I, wykonane przez Antonio Canova (Antonio Canova). Fasada portyku składa się z 6 kolumn i 2 pilastrów wykonanych z białego marmuru z Carrary. Na nich leży poprzeczna belka (architraw), na której wytłoczony jest napis wskazujący, komu kościół jest poświęcony.
Budowa odbyła się w kilku etapach. W 1816 r. Położono kamień węgielny pod budowę. Projekt fasady portyku i galerii ukończono dopiero w 1824 r. Dekoracja wnętrza pomnika trwała do 1836 roku. W tym samym roku, zaproszony na otwarcie świątyni, papież Grzegorz XVI uroczyście poświęcił wspaniałą budowlę. Unikając ruiny i zniszczenia, jest bezpiecznie zachowany do dziś.
Według koncepcji Ferdynanda, San Francesco di Paolo miało stać się głównym kościołem w Neapolu. Życzenia króla zawarte zostały we wspaniałej kopule, dziełach znanych artystów i rzeźb, w nietypowym projekcie architektonicznym budynku. Wzdłuż obwodu rotundy, w galeriach, umieszczone są rzeźbiarskie obrazy 4 cnót ziemskich i 3 cnót teologicznych. W prawej kaplicy sali znajduje się wczesne dzieło pędzla Łukasza Giordano „Święty Onufrij za modlitwę”.
Pod gigantycznym łukiem pośrodku sali stoi kamienny ołtarz bogato inkrustowany lapis lazuli. Jest znacznie starszy niż sam budynek, ponieważ Anselmo Cangiano powstał w 1641 roku. W 1835 r. Stary ołtarz opuścił kościół Świętych Apostołów (Santi Apostoli) i otrzymał zezwolenie na pobyt stały w głównej świątyni miasta. Pozłacane postacie aniołów są umieszczone po bokach, a ściany tronu są pomalowane freskami.
Większość obrazu poświęcona jest epizodom z życia św. Franciszka. W zakrystii świątyni wykorzystano dzieła Anthony'ego Campiego „Obrzezanie” (XVI w.) I Gaspara Landi „Niepokalanego” (XVIII w.). Kościół San Francesco di Paolo, wyznaczony jako historyczny punkt orientacyjny miasta, nie stracił dziś na znaczeniu religijnym: służy do różnych uroczystości i festiwali poświęconych kalendarzowym wydarzeniom katolickim.
Jak się tam dostać
W pobliżu placu znajduje się stacja metra Piazza Amedeo. Kilometr od bazyliki znajduje się stacja morska w Neapolu. Kościół jest otwarty w ciągu dnia, wstęp jest bezpłatny.
