Historia Włoch

Historia Włoch pomaga turystom lepiej zrozumieć jego atrakcje. Arcydzieła wielkich mistrzów to osobna historia, ale nie można ich docenić bez zrozumienia, jak sztuka jest nierozerwalnie związana ze stylem życia ludzi zamieszkujących Półwysep Apeniński.

Włochy to nazwa południowych krain małego starożytnego ludu Włochów lub Włochów, o których starożytnymi literami wspominano jako „Vitellium”, „ιταλοί”, „vituli” i inni. Wrogie plemiona lokalne pochłonęły swój kawałek błogosławionej ziemi, a to nie przyczyniło się zjednoczenie w jednym stanie. Starożytny Rzym z jego imperialną historią i kulturą to osobna strona.

Jak trafnie stwierdził jeden z krytyków sztuki, historia Włoch to cała biblioteka, którą można badać przez stulecia. Ale naszym celem jest krótka dygresja w głąb wieków tego europejskiego skarbca.

Włochy w czasach starożytnych

Warunki klimatyczne Półwyspu Apenińskiego były trudniejsze niż na Bliskim Wschodzie i Afryce Północnej, ale ta ziemia dała światu kilka cywilizacji. Niektóre pozostawiły niesamowite fortyfikacje, inne - wspaniałą architekturę w postaci pałacu (pałaców) i świątyń z rzeźbami. Znacznie później, w okresie renesansu, pojawiły się niezrównane arcydzieła malarstwa i sztuki dekoracyjnej.

Budowa pierwszych dużych miast we Włoszech sięga nie wcześniej niż 1000 lat przed naszą erą. Tutaj budowali małe i dobrze ufortyfikowane osady o okrągłym kształcie lub chaotyczne budynki na skraju nie do zdobycia klifów. Niektóre z nich przetrwały do ​​dnia dzisiejszego, ale historycy czasami nie wiedzą, do kogo należą.

Mieszkali tu Galowie i Łaciny, Etruskowie i Weneciści, Rets i Liguryjczycy, Grecy i Weneci, różne prehistoryczne plemiona. Miejsca neandertalskie odkryto w grotach w mieście San Felice Circeo, a także w prowincjach Vicenza i Werona.

Wiadomo, że terytorium półwyspu było zamieszkałe przez neandertalczyków od czasów paleolitu. Od czasów neolitu, 10 000 lat temu, kiedy zaczęła się aktywna osada terytorium, artefakty, budynki i ruiny opuściły starożytne kultury - Terramare, Kamuna, Kanegrate, Vilanova i Remedello. Z powodu często występujących trzęsień ziemi i erupcji wulkanicznych solidne konstrukcje starożytnego świata i zabytki zamkowe zostały zachowane gorzej niż w czasach świetności innych cywilizacji.

Jeśli spojrzysz na starożytne mapy Włoch, wydaje się, że są one nieprawidłowe, ale starożytni geografowie byli dokładni. Tylko Półwysep Apeniński rozciąga się daleko w burzliwe Morze Śródziemne, jest „wstrząśnięty” trzęsieniami ziemi i procesami geologicznymi, zmieniając kształt.

W epoce lodowcowej półwysep był połączony z pobliskimi wyspami. Równiny zostały zalane z powodu zmian klimatu, co skłoniło plemiona do przeniesienia się. Żyzna ziemia i stosunkowo ciepły klimat przyczyniły się do rozwoju rolnictwa, rozwoju rolnictwa, który zachęcił starożytnych myśliwych do osiedlenia się.

W północnych Włoszech ludzie przemieszczali się do późnego średniowiecza. Starożytni Grecy i Rzymianie nadali różne nazwy północnym i południowym ziemiom. W opisach można znaleźć „Έσπερία”, „Αύσονία”, „Οινώτρία”. Ziemie na południe od Alp były częścią Włoch pod panowaniem cesarza Dioklecjana, a 3 nowe regiony uzupełniały kilkanaście rozproszonych części półwyspu.

Włochy to kolebka wielu cywilizacji

Rolnictwo rozwinęło się na południu Włoch, wioski rybackie powstały na obszarach przybrzeżnych, ale wiele obszarów górskich było pustych. Z powodu trzęsień ziemi miejscowi ludzie nauczyli się budować domy na palach i głębokim kamiennym fundamencie. Opracowano nowe kultury i cywilizacje:

• Etruskowie, którzy przekazali Włochom alfabet, mieszkali na północy iw centralnej części;
• Weneci zaludniali północny wschód;
• Ligurs opanował wybrzeże północno-zachodnich Włoch;
• Siculas i Sycjanie przybyli na Sycylię;
• Yapigis udał się na południowy wschód;
• Po nalotach w dolinie rzeki osiedlili się wojujący Galowie.

W Toskanii (wówczas Eturia) Etruskowie budowali miasta, z których wiele istnieje dziś - Perugię i Arezzo. Rozwinięta gospodarka i kultura przyczyniły się do rozkwitu mieszkających tu ludzi. Dużo wymiany kulturalnej dokonali Fenicjanie i Hellenowie ze swoją starożytnością, którzy aktywnie zaludniali wybrzeże w VII-V wieku. Pne

Okres starożytnego Rzymu

Przyszła kolebka cywilizacji została zbudowana na rozproszonych wzgórzach i dzięki budowie Forum stopniowo osiedla się walczących gospodarzy w Rzymie. Rok 754 pne rozważał datę jego założenia przez Łacinników.

Polityka i sposób życia wojujących ludzi to spory między patrycjuszami i plebejuszami, podbój sąsiednich ziem, prawdziwe triumfy i wątpliwe sukcesy. Rzymscy wojownicy w 290 rpne podbił ziemie środkowych Włoch. „Pyrrhic zwycięstwo” nad greckim dowódcą Pyrrhus w 265 pne (wraz z utratą dużej armii Rzymian) - czasy podboju ziem południowych.

Zachowały się rzeźbiarskie popiersia większości cesarzy i zdobywców - są eksponowane w muzeach w Rzymie.

Rzym jest znany z niekończących się konfliktów zbrojnych i okrucieństwa jego tyranów - cesarzy i generałów. To niesamowite, kiedy udało im się zbudować swoje wspaniałe arcydzieła architektoniczne, takie jak Koloseum (ukończone za czasów Domicjana w 96 r.), Aby udać się tam, żądając „chleba i cyrków”?

Potem były wojny punickie z Kartaginą (od 264 do 146 pne), podbój Korsyki, Sycylii i Sardynii, rozprzestrzenienie się Cesarstwa Rzymskiego na zachodzie i wschodzie, co doprowadziło do powstania dużej potęgi w basenie Morza Śródziemnego.

Wiele stron historii zostało odłożonych przez wszystkich ze szkoły:

• System niewolników i powstanie prowadzone przez Spartakusa (od 73 do 71 pne);
• Generowanie części ziem współczesnych Włoch i Francji (58-51 lat pne), aż do Wielkiej Brytanii (43 pne);
• Przystąpienie Egiptu do Cesarstwa Rzymskiego (30 pne);
• Podbój Judei i Palestyny ​​wraz ze zniszczeniem Jerozolimy (początek 1. wieku część wydarzeń opisana jest w Biblii);
• Rozwój gospodarki, budowa dróg w całej Europie i Jerozolimie, wprowadzenie wspólnego systemu walutowego i aktywne budowanie nowych miast.

Kryzys i upadek Cesarstwa Rzymskiego rozpoczął się w III wieku z powodu utraty prawdziwej władzy przez często zmieniających się cesarzy i intryg ich pałaców. Następnie Wizygotowie (barbarzyńcy) zdobyli i splądrowali jej stolicę - Rzym upadł w 455 r. Wiele dzieł sztuki zostało bezpowrotnie utraconych, świątynie i pałace szlachetnych Rzymian zostały zniszczone, a wiele zamożnych miast zostało zmiecionych z powierzchni ziemi. Niszczycielska praca została ukończona przez Gotów, Ostrogotów i Lombardów.

Średniowiecze i okres władzy papieskiej

Historycy tak twierdzą moc kościoła jest wzmacniana w różnych krajach podczas dewastacji lub przed rozpoczęciem jakiejkolwiek reformacji. Powód - ludzie nie mają innego poparcia w społeczeństwie, tak było w katolickich Włoszech po upadku Rzymu, a papiestwo otrzymało nieograniczoną władzę. To okres Świętego Cesarstwa Rzymskiego - nowa forma władzy. Ale z czasem nieograniczona władza i luksus papiestwa doprowadziły do ​​konfliktu między kościołem a władzą świecką.

Nowa redystrybucja terytoriów wraz z upadkiem niegdyś prosperującego państwa doprowadziła do rozwoju feudalizmu i prymitywnych stosunków gospodarczych - naturalnej wymiany dóbr. Nikt nie odrestaurował ruin majestatycznych miast, ufortyfikowanych budynków przystosowanych do klasztorów. Biedni mieszkańcy Włoch byli sprytnie opodatkowani przez duchownych i sprzedawali im odpusty.

Region papieski został wyizolowany w 756 r. W dorzeczu Tybru i Rawenny. Okres mrocznego średniowiecza przyszedł z inkwizycją i sztuką gotycką.

Stopniowo Włochy stają się „jabłkiem niezgody” dla potężniejszych państw europejskich, które domagały się dominacji. Nowe wojny i konflikty doprowadziły do ​​ciągłego przerysowywania mapy Włoch. Terytorium to nie tylko kilkanaście regionów, ale dziedzictwo kilku imperiów!

W okresie renesansu rozwinęły się odrębne obszary i ufortyfikowane miasta - Wenecja, Florencja, Genua. Kształtują swoją kulturę, a nawet budują kolonie w innych miejscach Morza Śródziemnego. Rozwinięta gospodarka i silna flota republik przyczyniają się do umacniania zagranicznych stosunków gospodarczych i przeciwstawiają się potędze Imperium Osmańskiego w XV - XVI wieku. Konflikty zbrojne i podboje nie ustały, a wojska Napoleona później zaatakowały Włochy w latach 1796–1814.

Sztuka włoska w okresie renesansu

Biorąc pod uwagę arcydzieła włoskich mistrzów renesansu w muzeach Rzymu, turyści są zdumieni tym, jak można tworzyć takie dzieła sztuki! Termin „renesans” (renesans lub „renesans”) powstał w XVI wieku - okresie reformacji duchowej, która nastąpiła wraz z ruchem protestanckim niemieckiego mnicha Marcina Lutra. Stłumiona przez ucisk religijny inkwizytorów średniowieczna Europa zaczęła się budzić. Nieśmiałe kroki zaczęły robić postępowa medycyna, nauka i sztuka.

Okres ten został szczegółowo opisany w pismach Giorgio Vasariego (malarza, historyka i biografa kilku artystów, jego współczesnych). Wiele dzieł tego okresu jest dobrze znanych światu:

• „Wiosna” Sandro Botticellego;
• „Venus” Giorgione;
• „David” Donatello;
• Leda i łabędź Leonarda da Vinci;
• Sąd Ostateczny Michała Anioła;

• Wróżbita Caravaggia;
• „Alegoria miłości i czasu” Agnola Bronzino;
• „Sistine Madonna” Rafaela Santi i inne utwory.

Wszyscy ci autorzy pozostawili zauważalny ślad na sztuce. Reformacja wprowadziła żywą atmosferę do sztuki - dynamiczne linie, naturalne proporcje, żywe emocje na twarzach bohaterów, więcej kolorów w wyróżnionych sylwetkach. Średniowieczne kręgi religijne uważały takie obrazy za niedopuszczalne. Wcześniej tematy biblijne dominowały w sztuce, a teraz pojawiły się ilustracje legend i mitów, świeckich przedmiotów i szkiców gatunkowych. Na płótnach pojawiły się owoce, kolory i gra - tak wyglądała martwa natura. Portretowanie zyskało nową rundę rozwoju, ale bogaci arystokraci wciąż zamawiali go dla biednych rzemieślników.

Historycy sztuki określili osobno okresy renesansu Włoch:

1. Proto-renesansowy (XIII wiek - początek XIV wieku., Nicolo Pisano, Cimabue, Giotto de Bondone);
2. Wczesny renesans (XIV wiek - początek XV wieku., Sandro Botticelli, Donatello Masaccio, Filippo Brunelleschi, Gentile da Fabriano, Filippo Lippi, Andrea Mantegna, Luca Signorelli, Carlo Criveli, Giovanni Bellini);
3. Wielki renesans (XV i XVI w., Bramante, Michelangelo, Leonardo da Vinci, Raphael, Giorgione, Jacopo Sansovino, Tycjan);
4. Późny renesans (druga połowa XVI - XVII wieku, Paolo Veronese, Jacopo Pontormo, Benvenuto Cellini, Agnolo Bronzino, Parmigianino Tintoretto, Andrea Palladio).

Od reformacji do współczesności

Reformacja Lutra i ruch protestancki w Europie w XIV-XV w. Znacznie osłabiły władzę papieską, Włochy również powstały i rozwinęły się.

W okresie renesansu i do XVIII wieku aktywnie rozwijała się sztuka - Opera Mediolańska, malarstwo florenckie. Umiejętne gobeliny i malowidła ścienne, rzeźbiarskie i obrazowe arcydzieła zdobiły budowę bazylik i katedr.

Utalentowani rzeźbiarze i artyści przybywają do Rzymu, chętnie realizując zamówienia dla bogatych szlachciców za hojne opłaty. Na tle rozkwitu sztuki barokowej ogólna nędza większości ludności jest wyrównana. Jednak fragmentacja północy i południa Włoch staje się coraz bardziej zauważalna. W latach 1860–1866 Giuseppe Garibaldi wraz z żołnierzami wyzwolił Włochy z Ostrii, aby je zjednoczyć.

Rzym został ostatecznie wyzwolony w 1870 roku, stając się stolicą zjednoczonego kraju. Mniej więcej w tym samym czasie władza papieska została zniesiona i oddzielona od państwa. Watykan to wszystko, co pozostało z wielu krajów. Monarcha Włoch Umberto I dochodzi do porozumienia z Austro-Węgrami i Niemcami za pośrednictwem Sojuszu Potrójnego.

Wstrząsy i wojny XX wieku

W pierwszej wojnie światowej (od 1915 r.) Włosi walczyli po stronie Ententy, a podpisany pokój Traktat Saint-Germain dołącza do Triestu, Południowego Tyrolu i Istrii, które oddzieliły się od Austrii. Wzmacnia się gospodarka północnych terytoriów kraju.

Siła Mussoliniego od 1922 r. Prowadzi do rozwoju faszyzmu we Włoszech, a podczas II wojny światowej stała się sojusznikiem III Rzeszy. Charyzmatyczny włoski „przywódca” jest wspierany przez lud nieświadomy ogólnej katastrofy, która nadchodzi w Europie. Los i wynik wojny dla Włoch były godne ubolewania. Ludzie przez długi czas powstali z „prochu i popiołów”, przeżywając kilka kryzysów gospodarczych i politycznych w kraju oraz w polityce zagranicznej.

Mimo wszystko Włochy szybko się rozwijają - jest to jeden z najbardziej wpływowych i rozwiniętych gospodarczo krajów Unii Europejskiej.

Współczesny Rzym jest „Mekką” dla turystów i miłośników sztuki, Mediolan jest światową stolicą mody i zakupów. Odbywają się międzynarodowe festiwale muzyki operowej i klasycznej. Największe miasta we Włoszech to skarby starożytnych artefaktów i arcydzieła wielkich mistrzów.

Stolica Włoch to kolebka kilku cywilizacji. Podróż do Rzymu jest okazją, aby zanurzyć się w historii świata za kilka dni, od głębokości stuleci do naszych czasów.

Obejrzyj wideo: CAŁA PRAWDA O WŁOSZECH (Może 2024).