Jedną z głównych atrakcji Florencji można bezpiecznie nazwać mostem Ponte Vecchio (Ponte Vecchio), co jest tłumaczone z języka włoskiego jako „Stary Most”. To nie tylko prom z jednego brzegu Arno do drugiego, ale także unikalny zabytek architektury, który niewiele się zmienił od XIV wieku.
Historia
Powodem budowy mostu w tym miejscu jest minimalna szerokość rzeki Arno. I od niepamiętnych czasów w tym miejscu istniał bród, później zastąpiony mostem. Pierwszy w miejscu współczesnego Ponte Vecchio w epoce starożytnych Rzymian zbudowano most na kamiennych stosach z drewnianymi nadbudówkami. Był w stanie przetrwać nawet upadek Cesarstwa Rzymskiego, ale nie mógł znieść niszczycielskiej mocy wody, która przelała się nad brzegami i runęła w 1117 roku. Odrestaurowany most został zbudowany w całości z kamienia. Nie mógł jednak powstrzymać przemocy żywiołów. W 1333 r. Z powodu poważnych powodzi pozostało tylko kilka centralnych pali.
Most w znanej nam formie został zbudowany w 1345 r. Według projektu Neri di Foravanti. Architekt zmienił obrys mostu, tworząc bryłę, a jednocześnie nie bez gracji, składającą się z trzech łuków. Długość środkowego łuku wynosi 30 metrów, a boczne - 27 metrów.
W połowie XV wieku postanowiono uwolnić ulice Florencji od smrodu związanego z handlem mięsem. W rezultacie wszystkie sklepy mięsne przeniosły się na Stary Most i przekształciły go w średniowieczny supermarket rzeźniczy. W mieście było jednak znacznie więcej rzeźników niż dopuszczalna długość mostu. A potem rozpoczęła się rozbudowa dodatkowych sklepów, które wystawały z obu stron mostu, unosząc się nad wodą.
I dosłownie sto lat później mistrzowie przybyli na miejsce rzeźników, a na początku XVII wieku most otrzymał swoją drugą nazwę Golden Bridge. W centrum budynku są przerwane, tworząc dwie otwarte panoramiczne platformy z widokiem na rzekę.
W 1556 r. Architekt Giorgio Vasari (Giorgio Vasari) z rozkazu księcia zaprojektował niezwykłą budowlę. Był to kilometrowy korytarz, który przechodził przez most i znajdujące się na nim budynki, które później otrzymały imię autora. Władca miał swobodę przemieszczania się z Palazzo Vecchio, gdzie pracował, do Palazzo Pitti, gdzie mieszkał. A dzięki specjalnym lukarnom miał okazję monitorować sytuację w mieście.
W 1938 roku Adolf Hitler odwiedził Florencję. Po przybyciu do centralnej części Ponte Vecchio wyposażono panoramiczną platformę panoramiczną z dużymi oknami. Można z niego podziwiać malowniczy widok na rzekę i inne mosty miejskie. Podczas II wojny światowej życie mostu było zagrożone podczas odwrotu armii niemieckiej. Do tego czasu pozostałe mosty we Florencji zostały zniszczone. Niektórzy sugerują, że to sam Hitler zarządził zachowanie tego mostu, podczas gdy inni są skłonni do bohaterskiego wyczynu bojowników ruchu oporu, którym udało się odbić ostatnie przejście. Tak czy inaczej, Ponte Vecchio przeżył.
Pomimo faktu, że konstrukcja mostu sprawdziła się na przestrzeni wieków, w 1966 r. Poważna florencka powódź była w stanie spowodować znaczne szkody. Element uderzył w miasto. Woda sięgała do samych okien i z niszczycielską siłą rozbijała witryny sklepowe, przenosząc śmieci dalej. Sklepy jubilerskie zostały mocno uderzone, ale most przetrwał.
Zachodnia strona mostu słynie z popiersia Benvenuto Cellini (Benvenuto Cellini) - znanego artysty i jubilera. Popiersie zostało stworzone przez Raphaela Romanelli i zostało zainstalowane w maju 1901 roku.
Mieszkańcy Florencji i goście miasta dostosowali ogrodzenie wokół rzeźby dla tzw „zamki miłości”. Tradycja pojawiła się stosunkowo niedawno, dzięki inicjatywie właściciela sklepu zamkowego, znajdującego się na końcu mostu. Kochankowie, idąc na most, zdobywają zamek, zawieszają go na mostku i zamykają kluczem, który wrzucają do rzeki, co powinno symbolizować wieczną miłość. Takie zwyczaje są przykładem tego, jak turystyka masowa może negatywnie wpływać na wartości historyczne. Władze regularnie musiały usuwać tysiące zamkniętych zamków, ponieważ uszkodziły one strukturę starożytnego mostu.
W celu zachowania wartości kulturowej miasta wprowadzono Kara 50 euro za każdy nowy zamek miłości. A potem ich liczba gwałtownie spadła.
Nasze dni
Do 1957 r. We Florencji było tylko sześć mostów. Dzisiaj jest ich już dziesięć. Dziewięć z nich było wielokrotnie przebudowywanych i odbudowywanych, zwłaszcza po wojnie. I tylko Ponte Vecchio przetrwał prawie w oryginalnej formie od średniowiecza do współczesności. Wiele sklepów koncentruje się również na Golden Bridge, oferując klientom różnorodne produkty, w tym produkty ze złota, platyny i kamieni szlachetnych. Zawsze jest wielu ludzi, którzy chcą zobaczyć tę różnorodność. Ale nie każdy może kupić coś z prezentowanego asortymentu.
Kodidor Vasari jest dzisiaj zamknięty. Jedynym kluczem do tego wyjątkowego miejsca jest tajemniczy mężczyzna Roberto Zanieri, który niezbyt chętnie wpuszcza osoby z zewnątrz. Jeśli miałeś szczęście dostać się do upragnionego korytarza, możesz zobaczyć największą kolekcję autoportretów. I to nie liczy reszty obrazów i malowideł ściennych w nim obecnych.
Oprócz katedry we Florencji, Santa Maria del Fiore, średniowieczny Stary Most jest najbardziej uderzającym symbolem miasta. Ale jeśli po wizycie na moście nie mogłeś docenić jego wyglądu w ciągu dnia, koniecznie wróć na nasyp po zachodzie słońca. Jego nocne spojrzenie na pewno nie pozostawi cię obojętnym.
