Appian Way (Via Appia) to „autostrada” starożytnościłączący Rzym z Brundisium (łac. Brundisium). Ścieżka brukowa o długości 540 km pojawił się w 4 wieku pne w celu połączenia stolicy Cesarstwa Rzymskiego ze strategicznie ważnymi sąsiadami: Grecją, Egiptem, Azją.
Historia
Według kroniki „Historia od założenia miasta” główna część drogi została zbudowana w 312 rpne. Jego występowanie odnotowano w cenzurze (wysokiego urzędnika) Rzymu - Appia Tseka (łac. Appius Caecus).
Wcześniej istniał dobrze wyposażony trakt, pozwalający na dostanie się z Rzymu do Calvi (łac. Calvi). Appius planował większą przebudowę dróg, na które wydał większość skarbu. Kroniki historyczne zeznały, że budowniczowie musieli dokładnie planować pagórkowaty teren. Następnie zagęszczoną glebę pokryto ociosanymi warstwami wulkanicznego bazaltu.
Etapy budowy
W 312 pne zbudowano pierwszą część Drogi Appian - 195 km odcinek prowadzący do Capua (Capua). Nowa ścieżka służyła przede wszystkim celom wojskowym. Przedłużająca się wojna między Rzymianami a Samnitami wymagała zdecydowanych działań ze strony władców Rzymu.
W 3 wieku pne Appius uzyskał status dyktatora. Rzymski władca postanowił wzmocnić pozycję państwa w regionie Kampanii. W tym celu Appian Way kontynuowano do Beneventum (łac. Beneventum).
W 2 wieku pne Rzymianie postanowili przebić najkrótszą drogę na Półwysep Bałkański. Rozszerzenie Appian Way z Beneventum na Brundisia, Rzym uzyskał bezpośredni dostęp do drogi Egnatius (łac. Via Egnatia), prowadzącej do krajów Wschodu. W ten sposób wzmocniono pozycję ekonomiczną imperium.
Wartość
Początkowo Appian Way służyła wojsku, potem zyskała aspekty ekonomiczne i kulturowe. Według współczesnych niepisana nazwa „Królowa dróg” zyskała nową ścieżkę.
Brukowana wstążka otoczona sosnowymi sosnami przetrwała legendarny Rzym. Jego znaczenie odnotowali cesarze bizantyjscy, szef Ostrogotów Teodoricz Wielki (niem. Theoderich der Große) i wszyscy władcy, którzy rządzili w Rzymie do średniowiecza. Następnie „starożytną ścieżkę” pozostawiono pielgrzymom podróżującym do świętych miejsc.
Warto zauważyć, że wzdłuż Drogi Appianskiej przechodzi jedna z gałęzi rzymskiego katakumby (Catacombe di Roma). Pierwsi chrześcijańscy męczennicy i papieże odpoczywali w podziemnych jaskiniach przy głównej drodze. Liczne zabytki powstałe w czasach państwa rzymskiego z czasem zostały zniszczone, zrekonstruowane lub posłużyły jako źródło darowanych materiałów budowlanych.
W późnym średniowieczu Droga Appijska faktycznie straciła swoje funkcje, została częściowo rozebrana, a w przeważającej części została pokryta nową drogą. W XVIII-XIX wieku w pobliżu historycznego szlaku miały miejsce rozległe wykopaliska. Starożytne artefakty rozproszone w setkach prywatnych kolekcji i muzeów.
Trasa
Appia Way zaczęła się liczyć z Bramą Capeni (łac. Porta Capena) w Rzymie, która jest teraz prawie całkowicie zniszczona.
Pierwszą osadą poza murem Aurelian (łac. Mura Aureliane) jest miasto Ariccia. Kamieniem milowym oznaczającym 88 km torów jest miasto w regionie Lacjum - Terracina. Następnie wykonaj: Fondi i Formia, stojące na 142 kilometrze Królowej Drog. Miasta Minturno i Sinuessa (obecnie: Mondragone) są pośrednie w drodze do Capua (obecnie: Santa Maria Capua Vetere, (Santa Maria Capua Vetere)) w regionie Kampania.
Mapa Drogi Appianskiej prowadziła do Benevento, Wenus, Tarentum (łac. Tarentum), Urii (łac. Uria). Ostatni punkt trasy (540 km) znajduje się w portowym mieście Brindisi w regionie Apulia. Jazda konna z Rzymu do Brundisii trwała około 15 dni!
Pomniki
Droga Appiana otrzymała osobliwe oznaczenie w jednej rzymskiej mili (1478 m). Jako kamienie milowe wykorzystano słupy (łac. Colonna miliaria) z tablicami pamiątkowymi na cześć cesarzy rządzących w Rzymie. Obecnie można patrzeć tylko na filar 1 mili i kolumnę symbolizującą koniec ścieżki do Brindisi.
Zgodnie z ustawą o 12 tabelach przyjętą w Rzymie w 450 rpne nie wolno było grzebać zmarłych w stolicy.
Do 2. wieku pne Kolumbaria (łac. Columbarium) bogatych rodzin, w których przechowywano urny z popiołem, zostały wyłożone wzdłuż kostki brukowej. Następnie tradycja palenia zmarłych została przekształcona w ceremonie pogrzebowe. W ten sposób zaczęły pojawiać się całe nekropolie w podziemnych jaskiniach Tufa. Osobna uwaga zasługuje na groby, które czasami mają bardzo imponujące wymiary i skomplikowane kształty.
Pierwsza mila
- Tomb of Scipios (Latin Sepulcrum Scipionum) należał do wpływowej rodziny rzymskiej. Powstał wśród pierwszych grobowców w III wieku. Pne Po raz kolejny zobaczyłem białe światło w XVIII wieku, kilka elementów migrowało z grobu do muzeów watykańskich.
- Krypta Pomponiusza Hili (łac. Pomponius Hylas) ma skromny rozmiar, należała do wyzwoliciela cesarza Pomponiusza i jego rodziny.
- Brama św. Sebastiana (lat.Porta San Sebastiano), w przeszłości - Brama Appów (lat.Porta Appia) zostały zbudowane w 3 wieku. AD władca Aurelian. W V wieku prosty łuk zdobiono nadbudówką w postaci dwóch wież o wystroju zębatym. Wewnątrz bramy znajduje się Muzeum Muru (Museo della Mura), godziny pracy: wtorek-niedziela od 9:00 do 14:00, wstęp jest bezpłatny.
Oficjalna strona: www.en.museodellemuraroma.it
- Pierwsza kolumna kamienia milowego jest zainstalowana 100 m od Bramy Appian. Autentyczny filar znajduje się na Capitol Square, jego kopia jest zainstalowana na drodze.
- Grób Priscilli (Latin Sepulcrum Priscilla) został zbudowany za czasów cesarza Domicjana (Titus Flavius Domitianus) dla żony wyzwoliciela Flaviusa Abascanta. W przeszłości duża prostokątna konstrukcja była bogato zdobiona trawertynem. W średniowieczu nad starożytnymi katakumbami Priscilla zainstalowano wieżę widokową.
- Kościół Dominee Quo Vadis (łac. Domine quo vadis?), prawdziwe imię - Santa Maria in Palmis. Skromne sanktuarium znajduje się w cudownym miejscu, w którym Jezus Chrystus ukazał się apostołowi Piotrowi. Do tego czasu żołnierze płonęli ogniem i mieczem wszystkich chrześcijan ze stolicy. Na pytanie Piotra: „Dokąd idziesz, Panie?” Jezus odpowiedział: „Idę do Rzymu na drugi krucyfiks”. Piotr padł do stóp syna Bożego i skierował swoje stopy do Rzymu, gdzie został schwytany i umarł śmiercią męczennika. Kościół ma tabliczkę z śladami Jezusa.
Druga mila
- Catacombs of St. Callisto (Catacombe di San Callisto) - rozległe wczesne chrześcijańskie katakumby z 2-4 wieków n.e. Godziny otwarcia: od 9:00 do 12:00 i od 14:00 do 17:00. Cena biletu: 8 euro - pełna, 5 euro - preferencyjna, dzieci do 6 lat - bezpłatnie.
Oficjalna strona: www.catacombe.roma.it - Kolumna Piusa IX - stella z szarego kamienia autorstwa Luigi Caniny.
- Catacombs of St. Sebastian (Catacombe di San Sebastiano), w przeszłości po prostu „katakumby” - łac. „ad catacumbas”. Wczesnochrześcijańskie pochówki znajdujące się pod Bazyliką San Sebastiano (Bazylika San Sebastiano). Godziny otwarcia: pon.-sob. Od 10:00 do 17:00. Cena biletu: 8 euro - pełna, 5 euro - preferencyjna, dzieci do 6 lat - bezpłatnie.
Oficjalna strona: www.catacombe.org
- Grób Romulusa (Latin Sepulcrum Romulus) i Circus Maxentius (Circo di Massenzio) zostały zbudowane w 4 wieku naszej ery na cześć syna i ojca, władcy Maxentiusa. Ruiny są muzeum, wstęp jest bezpłatny, godziny otwarcia: wtorek-niedziela od 10:00 do 16:00.
Oficjalna strona: www.en.villadimassenzio.it - Grób Cecili Metelli (Latin Sepulcrum Caecilia Metella) powstał w I wieku pne, by stać się ostatnim schronieniem dla Cecylii, córki Kwintusa Metellusa, konsula rzymskiego. Duża konstrukcja: okrągła wieża o średnicy 30 m i wysokości 11 m, w XIII wieku otrzymała widok na fortyfikacje.
Trzecia mila
- Ruiny kościoła Sant Nicola a Capo di Bove (Sant Nicola a Capo di Bove) znajdują się w pobliżu ścian grobowca Cecylii. Konstrukcja z XIV wieku była rzadkim przykładem klasycznego gotyku.
- Na tym terenie dobrze zachowana jest nawierzchnia bazaltowa., możesz dowiedzieć się, jak wyglądała Appian Way w jej oryginalnej formie.
- Grób Marc Servilius (Latin Sepulcrum Marcus Servilius) to starożytna krypta ozdobiona płaskorzeźbami, której elewację odrestaurował Antonio Canova w XIX wieku.
Czwarta mila
- Grób synów Sekstusa Pompejusza (Latin Sepulcrum Sextus Pompeus) - Zbudowany przez Sextusa Pompejusza dla jego wczesnych synów. Smutek ojca wybuchł wierszami wydrukowanymi na ścianie grobowca.
- Tomb of St. Urban (Mausoleo di Sant'Urbano martire) zachowuje spokój rzymskiego biskupa z IV wieku naszej ery
- Grób Hilarii Fusca (Sepolcro di Hilarus Fuscus) cierpiał z czasem. Dzięki staraniom Luigiego Canina można zobaczyć ścianę budynku ozdobioną płaskorzeźbą przedstawiającą rodzinę Fusca.
- Cenotaph Ann Regilla (Cenotaph Annia Regilla) - szlachcianka mieszkająca w Rzymie w II wieku naszej ery, wykonana z cegły.
- Piramidalny grób jest interesujący ze względu na swój niezwykły kształt, przypominający egipskie piramidy.
- Grób Rabirievs (łac. Sepulcrum Rabirii) został również przywrócony przez Kaninę. Architekt odrestaurował płaskorzeźbę zdobiącą fasadę grobowca z części znalezionych podczas wykopalisk: obraz Guya Rabiriusa i jego żony.
Piąta mila
- Grób Curiazius (Latin Sepulcrum Curiacii) Ma wydłużony cylindryczny kształt, położony na wysokim wzgórzu w pobliżu Drogi Appianskiej. Kiedyś na tym obszarze miała miejsce bitwa rzymskiej rodziny Horacego i Kuratora.
- Villa Quintili (Villa dei Quintili) został wzniesiony w pierwszej połowie II wieku przez braci Kondina i Massimo Quintili. Bogactwo i sukces Kvintiliewa wzbudziły zazdrość u cesarza Commodusa, który stracił braci i skonfiskował ich dwór. Willa została przebudowana i rozbudowana, przekształcając się w jedną z rezydencji cesarza. Posągi odkryte podczas wykopalisk willi zostały przeniesione do muzeów Watykanu, Luwru i Monako.
- Casal rotondo - Zaokrąglony przysadzisty grobowiec z czasów Republiki Rzymskiej. Uważa się, że służyła jako grobowiec Messalo Corvino, wysokiego rzymskiego urzędnika z I wieku. Pne Obecnie opiera się na wiejskim domu ozdobionym zielenią.
Sixth Mile - Brindisi
Przez 6 milę Appian Way znajdują się pomniki i grobowce wykonane w formie prostokątnych pomników z bazaltu, tufu i cegły.
Na około 7 mil podróżny będzie w pobliżu lotniska Ciampino (odległość - mniej niż kilometr). Najbardziej niezwykłym stanowiskiem archeologicznym reszty słynnej ścieżki są pozostałości świątyni Jowisza Anskura (ł. Jowisza Anxura), zlokalizowanej w Terracinie.
Współczesne życie
W 1988 r. Część terytorium Rzymu wraz z Appian Way uzyskała status parku archeologicznego (Parco Regionale Della'Appia Antica). Większość starego traktu jest już pokryta asfaltem, jednak najsilniejsze fragmenty jezdni są zachowane w oryginalnej formie. W weekendy i święta podróże historyczne są zabronione.
W art
Appian Way wygląda tak niecodziennie, że wywarł na malarzach ogromne wrażenie. Najstarsze są ryciny Giovanniego Piranesiego z XVIII wieku. Galeria Tretiakowska wystawiła płótno „Droga Appiana o zachodzie słońca” Aleksandra Iwanowa, rosyjskiego artysty z XIX wieku. Okolice Via Appia okazały się nie mniej malownicze dla Amerykanina Johna Chapmana, który napisał cykl 10 obrazów pod koniec XIX wieku.
Włoski kompozytor XX wieku, Ottorino Respighi, w 1924 roku napisał imponujący utwór muzyczny „Pines of Rome” do wykonania przez orkiestrę symfoniczną. Nie mniej utalentowany dyrygent Herbert von Karajan wcielił to dzieło w mury słynnych sal koncertowych na całym świecie. Część koncertu, zatytułowana „Pines of the Appian Way”, brzmi szczególnie dramatycznie i niepokojąco.
Jak się tam dostać
Najłatwiej dostać się do Appian Way ze ścian Koloseum. Trasa podróży jest następująca: na południe wzdłuż Via Celio Vibenna i Via di San Gregorio - skręć na południowy wschód do Piazza di Porta Capena (kiedyś Brama Capeni). Następnie postępuj zgodnie z Viale delle Terme di Caracalla i, kierując się na południowy wschód, dalej wzdłuż Via di Porta San Sebastiano. Wąska stara ulica stopniowo zastępuje asfalt długo oczekiwanymi kostkami brukowymi, bramy Świętego Sebastiana wyznaczą początek Via Appia Antica.
- Oficjalna strona Appian Way: www.parcoappiaantica.it
